Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 35/11
POSTANOWIENIE
Dnia 9 sierpnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Dończyk
w sprawie ze skargi pozwanego
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 27 grudnia 2009 r., ze skargi pozwanego o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego
z dnia 15 marca 2007 r.,
w sprawie z powództwa L. U.
przeciwko J. U.
o ochronę naruszonego posiadania,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 9 sierpnia 2011 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Pozwany J.U . reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, wniósł
skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia,
wskazując w niej, że skarga dotyczy wyroku Sądu Okręgowego z dnia 27 grudnia
2009 r. doręczonego pełnomocnikowi pozwanego w dniu 11 stycznia 2010 r., sygn.
I Ca 123/09.
Pismem z dnia 8 marca 2011 r. Przewodniczący w Sądzie Okręgowym
wezwał pełnomocnika pozwanego m.in. do podania jakiego orzeczenia Sądu
Okręgowego (z którego dnia) dotyczy wniesiona przez niego skarga w terminie 7
dni – pod rygorem odrzucenia skargi. W odpowiedzi, w piśmie procesowym z dnia
25 listopada 2010 r., pełnomocnik pozwanego podał: „w skardze o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia z dn. 14 października 2010 r.,
złożonej do tut. Sądu wraz z załącznikami wskazano, iż dotyczy ona orzeczenia
Sądu Okręgowego z dn. 27 grudnia 2009 r., doręczonego pełnomocnikowi
pozwanego w dn. 11 stycznia 2010 r., sygn. akt I Ca 123/09.”
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W skardze wskazano jako zaskarżone orzeczenie z dnia 27 grudnia 2009 r.,
które nie zostało wydane w sprawie. Akta sprawy wskazują bowiem, że wyrok Sądu
Okręgowego, o podanej przez pozwanego sygnaturze I Ca 123/09, został wydany
w dniu 17 grudnia 2009 r. Ze względu na treść pisma procesowego pełnomocnika
pozwanego z dnia 25 listopada 2010 r. nie można podania w skardze daty
zaskarżonego orzeczenia z dnia 27 grudnia 2009 r. potraktować jako oczywistej
pomyłki pisarskiej.
Z powyższych względów skarga była niedopuszczalna, gdyż została
wniesiona od nieistniejącego orzeczenia. Uzasadniało to jej odrzucenie na
podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.