I CZ 65/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I ACa 1121/09
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 65/11
POSTANOWIENIE
Dnia 21 września 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Bogumiła Ustjanicz
SSA Marek Machnij (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa S. S.
przeciwko R & M Spółce z o.o. w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 września 2011 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 11 stycznia 2011 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 11 stycznia 2011 r. odrzucił na
podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c. w zw. z art. 112 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005
r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t. jedn. Dz.U. z 2010 r., Nr 90, poz.
594 ze zm., w skrócie „u.k.s.c.”) skargę kasacyjną powoda od wyroku tego Sądu z
dnia 28 maja 2010 r. sygn. akt I ACa 1121/09, jako nieopłaconą, wskazując w
uzasadnieniu, że postanowieniem z dnia 25 listopada 2010 r. oddalił wniosek
powoda o zwolnienie od kosztów postępowania kasacyjnego, jednak w terminie
tygodniowym od doręczenia odpisu tego postanowienia jego pełnomocnikowi, tj. od
15 grudnia 2010 r., opłata od skargi nie została wniesiona.
W zażaleniu na powyższe postanowienie powód wniósł o jego uchylenie,
zarzucając obrazę prawa procesowego, a mianowicie art. 102 ust. 1 powołanej wyżej
ustawy przez jego niewłaściwe zastosowanie przy wydawaniu postanowienia
o odmowie zwolnienia od opłaty od skargi kasacyjnej. Skarżący podniósł, że z uwagi
na niedopuszczalność wniesienia zażalenia na postanowienie o odmowie zwolnienia
od w/w opłaty dopiero na tym etapie kwestionuje prawidłowość powyższego
postanowienia, ponieważ odmowa przyznania mu zwolnienia od opłaty przez Sąd
Apelacyjny była nieuzasadniona, gdyż stałym źródłem jego utrzymania jest renta
inwalidzka w kwocie 1.250 zł, natomiast posiadane oszczędności w kwocie 100.000
Euro są przeznaczone na koszty leczenia, w szczególności zabiegi medyczne
w postaci przeszczepu serca, operację prostaty i koszty bieżącego utrzymania.
Pozwana nie ustosunkowała się do zażalenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest uzasadnione.
Zarzut naruszenia art. 102 ust. 1 ustawy z dnia
28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych jest
nieuzasadniony. Skarżący bezpodstawnie twierdzi, że nie jest w stanie
ponieść w niniejszej sprawie należnej opłaty od skargi kasacyjnej, wynoszącej
13.131 zł, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i jego
rodziny. Twierdzenia przedstawione w zażaleniu pozostają w sprzeczności
z treścią oświadczenia powoda o jego stanie rodzinnym, majątku
3
i dochodach, złożonego przy skardze kasacyjnej na podstawie art. 102 ust. 2
u.k.s.c., w którym podano, iż oszczędności w kwocie 100.000 Euro przeznaczone są
na koszty utrzymania oraz leczenia (nota bene bliżej niesprecyzowane
i nieudokumentowane). Koresponduje z tym kolejne oświadczenie powoda,
z którego wynika, iż łączny koszt jego utrzymania wynosi około 1.000 Euro
miesięcznie, co odpowiada według podanego przez niego kursu 3,95 zł/Euro kwocie
około 3.950 zł, a zatem znacznie więcej niż wynoszą jego miesięczne dochody z
tytułu renty inwalidzkiej.
Skoro zatem sam powód wyjaśnił, że z posiadanych oszczędności pokrywa
między innymi koszty bieżącego utrzymania, stwierdzić należy, iż nie ma
uzasadnionych podstaw do odmiennego potraktowania kosztów sądowych
należnych od wniesionej w tej sprawie skargi kasacyjnej, ponieważ również takie
koszty stanowią obciążenie, które powinno zostać pokryte przez stronę w pierwszej
kolejności z posiadanych środków, gdyż pomoc ze strony Państwa w postaci
zwolnienia od kosztów sądowych może zostać przyznana dopiero wtedy, gdy strona
nie ma środków wystarczających na ich opłacenie, a nie wówczas, gdy wprawdzie je
posiada, ale zamierza przeznaczyć je na inne cele niż obciążające ją koszty sądowe.
W związku z tym stwierdzić należy, że postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 25 listopada 2010 r. nie naruszało art. 102 ust. 1 u.k.s.c., a zatem odrzucenie
skargi kasacyjnej było uzasadnione, tym bardziej, iż skarżący w zażaleniu nawet nie
kwestionuje okoliczności, że w terminie tygodniowym, w którym skarga powinna
zostać opłacona, nie uiścił należnej opłaty.
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. oddalił zażalenie jako pozbawione usprawiedliwionych podstaw.
POSTANOWIENIE
Dnia 21 września 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Bogumiła Ustjanicz
SSA Marek Machnij (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa S. S.
przeciwko R & M Spółce z o.o. w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 września 2011 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 11 stycznia 2011 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 11 stycznia 2011 r. odrzucił na
podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c. w zw. z art. 112 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005
r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t. jedn. Dz.U. z 2010 r., Nr 90, poz.
594 ze zm., w skrócie „u.k.s.c.”) skargę kasacyjną powoda od wyroku tego Sądu z
dnia 28 maja 2010 r. sygn. akt I ACa 1121/09, jako nieopłaconą, wskazując w
uzasadnieniu, że postanowieniem z dnia 25 listopada 2010 r. oddalił wniosek
powoda o zwolnienie od kosztów postępowania kasacyjnego, jednak w terminie
tygodniowym od doręczenia odpisu tego postanowienia jego pełnomocnikowi, tj. od
15 grudnia 2010 r., opłata od skargi nie została wniesiona.
W zażaleniu na powyższe postanowienie powód wniósł o jego uchylenie,
zarzucając obrazę prawa procesowego, a mianowicie art. 102 ust. 1 powołanej wyżej
ustawy przez jego niewłaściwe zastosowanie przy wydawaniu postanowienia
o odmowie zwolnienia od opłaty od skargi kasacyjnej. Skarżący podniósł, że z uwagi
na niedopuszczalność wniesienia zażalenia na postanowienie o odmowie zwolnienia
od w/w opłaty dopiero na tym etapie kwestionuje prawidłowość powyższego
postanowienia, ponieważ odmowa przyznania mu zwolnienia od opłaty przez Sąd
Apelacyjny była nieuzasadniona, gdyż stałym źródłem jego utrzymania jest renta
inwalidzka w kwocie 1.250 zł, natomiast posiadane oszczędności w kwocie 100.000
Euro są przeznaczone na koszty leczenia, w szczególności zabiegi medyczne
w postaci przeszczepu serca, operację prostaty i koszty bieżącego utrzymania.
Pozwana nie ustosunkowała się do zażalenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest uzasadnione.
Zarzut naruszenia art. 102 ust. 1 ustawy z dnia
28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych jest
nieuzasadniony. Skarżący bezpodstawnie twierdzi, że nie jest w stanie
ponieść w niniejszej sprawie należnej opłaty od skargi kasacyjnej, wynoszącej
13.131 zł, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i jego
rodziny. Twierdzenia przedstawione w zażaleniu pozostają w sprzeczności
z treścią oświadczenia powoda o jego stanie rodzinnym, majątku
3
i dochodach, złożonego przy skardze kasacyjnej na podstawie art. 102 ust. 2
u.k.s.c., w którym podano, iż oszczędności w kwocie 100.000 Euro przeznaczone są
na koszty utrzymania oraz leczenia (nota bene bliżej niesprecyzowane
i nieudokumentowane). Koresponduje z tym kolejne oświadczenie powoda,
z którego wynika, iż łączny koszt jego utrzymania wynosi około 1.000 Euro
miesięcznie, co odpowiada według podanego przez niego kursu 3,95 zł/Euro kwocie
około 3.950 zł, a zatem znacznie więcej niż wynoszą jego miesięczne dochody z
tytułu renty inwalidzkiej.
Skoro zatem sam powód wyjaśnił, że z posiadanych oszczędności pokrywa
między innymi koszty bieżącego utrzymania, stwierdzić należy, iż nie ma
uzasadnionych podstaw do odmiennego potraktowania kosztów sądowych
należnych od wniesionej w tej sprawie skargi kasacyjnej, ponieważ również takie
koszty stanowią obciążenie, które powinno zostać pokryte przez stronę w pierwszej
kolejności z posiadanych środków, gdyż pomoc ze strony Państwa w postaci
zwolnienia od kosztów sądowych może zostać przyznana dopiero wtedy, gdy strona
nie ma środków wystarczających na ich opłacenie, a nie wówczas, gdy wprawdzie je
posiada, ale zamierza przeznaczyć je na inne cele niż obciążające ją koszty sądowe.
W związku z tym stwierdzić należy, że postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 25 listopada 2010 r. nie naruszało art. 102 ust. 1 u.k.s.c., a zatem odrzucenie
skargi kasacyjnej było uzasadnione, tym bardziej, iż skarżący w zażaleniu nawet nie
kwestionuje okoliczności, że w terminie tygodniowym, w którym skarga powinna
zostać opłacona, nie uiścił należnej opłaty.
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. oddalił zażalenie jako pozbawione usprawiedliwionych podstaw.