I CZ 70/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-05-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 70/11
POSTANOWIENIE
Dnia 21 września 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)
SSA Marek Machnij
w sprawie z powództwa Skarbu Państwa - Ministra Pracy i Polityki Społecznej
przeciwko Stowarzyszeniu Szkoła ,,B." - Centrum Integracji Społecznej z siedzibą
w P.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 września 2011 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie
Sądu Apelacyjnego
z dnia 11 kwietnia 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną
pozwanego Stowarzyszenia Szkoła „B." -Centrum Integracji Społecznej w P. od
postanowienia tego Sądu z dnia 7 marca 2011 r. Przedmiotem zaskarżenia jest
postanowienie, którym Sąd drugiej instancji oddalił zażalenie pozwanego na
postanowienie Sądu pierwszej instancji, orzekające o kosztach postępowania,
zawarte w wyroku tego Sądu z dnia 15 lipca 2010 r. oraz nie obciążył skarżącego
kosztami postępowania zażaleniowego. Skarga kasacyjna skierowana do tego
postanowienia jako niedopuszczalna została odrzucona.
Pozwany w zażaleniu domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia
i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu,
zarzucając że orzeczenie to ma charakter kasacyjny, ponieważ jest ostatecznym
rozstrzygnięciem w sprawie. Nietrafne jest natomiast stanowisko Sądu
Apelacyjnego, uznające skargę kasacyjną za niedopuszczalną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna jest nadzwyczajnym środkiem prawnym służącym,
stosownie do art. 3981
§ 1 k.p.c., od wydanego przez sąd drugiej instancji
prawomocnego wyroku lub postanowienia w przedmiocie odrzucenia pozwu lub
umorzenia postępowania kończących postępowanie w sprawie. Przepis ten określa
substrat zaskarżenia skargą kasacyjną oraz ograniczenie dopuszczalności kontroli
kasacyjnej ze względu na rodzaj wydanego orzeczenia. W odniesieniu do
postanowień wydawanych w postępowaniu procesowym, przewiduje zatem
możliwość zaskarżenia tylko dwóch wymienionych ich rodzajów. Nie należy do nich
postanowienie orzekające o kosztach procesu, wydane przez sąd drugiej instancji
w następstwie rozpoznania zażalenia na postanowienie orzekające o kosztach
procesu, zawarte w wyroku sądu pierwszej instancji. Nie ma znaczenia,
że kwestionowane postanowienie jest orzeczeniem kończącym postępowanie
w przedmiocie orzekania o kosztach procesu związanych z postępowaniem przed
sądem pierwszej instancji, skoro nie należy do postanowień wymienionych
w powołanym przepisie. Nie stanowi ono orzeczenia kończącego postępowanie
w sprawie poddanej pod osąd, ponieważ dotyczy rozstrzygnięcia w pewnym jedynie
3
fragmencie sprawy. Tego rodzaju postanowienie wydane przez sąd pierwszej
instancji podlega zaskarżeniu zażaleniem, jeżeli strona nie składa środka
zaskarżenia co do istoty sprawy (art. 394 § 1 pkt 9 k.p.c.). Nie została przewidziana
możliwość zaskarżenia postanowienia sądu drugiej instancji wydanego
w następstwie rozpoznania zażalenia na to postanowienie (art. 3941
§ 1 pkt 2
k.p.c.). Wynika stąd, że zaskarżenie postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia
7 marca 2011 r. jest niedopuszczalne co do zasady skargą kasacyjną, jak
i zażaleniem.
Z powyższych względów pozbawione uzasadnionych podstaw zażalenie
podlegało oddaleniu na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 21 września 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)
SSA Marek Machnij
w sprawie z powództwa Skarbu Państwa - Ministra Pracy i Polityki Społecznej
przeciwko Stowarzyszeniu Szkoła ,,B." - Centrum Integracji Społecznej z siedzibą
w P.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 września 2011 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie
Sądu Apelacyjnego
z dnia 11 kwietnia 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną
pozwanego Stowarzyszenia Szkoła „B." -Centrum Integracji Społecznej w P. od
postanowienia tego Sądu z dnia 7 marca 2011 r. Przedmiotem zaskarżenia jest
postanowienie, którym Sąd drugiej instancji oddalił zażalenie pozwanego na
postanowienie Sądu pierwszej instancji, orzekające o kosztach postępowania,
zawarte w wyroku tego Sądu z dnia 15 lipca 2010 r. oraz nie obciążył skarżącego
kosztami postępowania zażaleniowego. Skarga kasacyjna skierowana do tego
postanowienia jako niedopuszczalna została odrzucona.
Pozwany w zażaleniu domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia
i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu,
zarzucając że orzeczenie to ma charakter kasacyjny, ponieważ jest ostatecznym
rozstrzygnięciem w sprawie. Nietrafne jest natomiast stanowisko Sądu
Apelacyjnego, uznające skargę kasacyjną za niedopuszczalną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna jest nadzwyczajnym środkiem prawnym służącym,
stosownie do art. 3981
§ 1 k.p.c., od wydanego przez sąd drugiej instancji
prawomocnego wyroku lub postanowienia w przedmiocie odrzucenia pozwu lub
umorzenia postępowania kończących postępowanie w sprawie. Przepis ten określa
substrat zaskarżenia skargą kasacyjną oraz ograniczenie dopuszczalności kontroli
kasacyjnej ze względu na rodzaj wydanego orzeczenia. W odniesieniu do
postanowień wydawanych w postępowaniu procesowym, przewiduje zatem
możliwość zaskarżenia tylko dwóch wymienionych ich rodzajów. Nie należy do nich
postanowienie orzekające o kosztach procesu, wydane przez sąd drugiej instancji
w następstwie rozpoznania zażalenia na postanowienie orzekające o kosztach
procesu, zawarte w wyroku sądu pierwszej instancji. Nie ma znaczenia,
że kwestionowane postanowienie jest orzeczeniem kończącym postępowanie
w przedmiocie orzekania o kosztach procesu związanych z postępowaniem przed
sądem pierwszej instancji, skoro nie należy do postanowień wymienionych
w powołanym przepisie. Nie stanowi ono orzeczenia kończącego postępowanie
w sprawie poddanej pod osąd, ponieważ dotyczy rozstrzygnięcia w pewnym jedynie
3
fragmencie sprawy. Tego rodzaju postanowienie wydane przez sąd pierwszej
instancji podlega zaskarżeniu zażaleniem, jeżeli strona nie składa środka
zaskarżenia co do istoty sprawy (art. 394 § 1 pkt 9 k.p.c.). Nie została przewidziana
możliwość zaskarżenia postanowienia sądu drugiej instancji wydanego
w następstwie rozpoznania zażalenia na to postanowienie (art. 3941
§ 1 pkt 2
k.p.c.). Wynika stąd, że zaskarżenie postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia
7 marca 2011 r. jest niedopuszczalne co do zasady skargą kasacyjną, jak
i zażaleniem.
Z powyższych względów pozbawione uzasadnionych podstaw zażalenie
podlegało oddaleniu na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.