IV CNP 43/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 43/11
POSTANOWIENIE
Dnia 28 września 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie ze skargi powódki
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 31 grudnia 2010 r.,
w sprawie z powództwa K. S.
przeciwko A. S. – P.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 września 2011 r.,
1) odrzuca skargę;
2) oddala wniosek pozwanej o zasądzenie kosztów
postępowania.
2
Uzasadnienie
Skarga powódki o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego z dnia 31 grudnia 2010 r. nie spełnia wymagania
przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c., bowiem nie wskazano w niej przepisów
prawa, z którymi zaskarżony wyrok jest niezgodny.
Nie spełnia również wymagań określonych w art. 4245
§ 1 pkt 4 i 5 k.p.c.,
gdyż, jak wielokrotnie wskazywał Sąd Najwyższy, pierwsze z nich jest spełnione
tylko wtedy, gdy skarżący złoży oświadczenie, iż szkoda wystąpiła, wskaże jej
rodzaj, rozmiar i czas powstania, wykaże, że jest ona następstwem wydania
zaskarżonego orzeczenia oraz powoła lub przedstawi dowody albo inne środki
uwiarygodniające jego twierdzenia w tym przedmiocie (porównaj między innymi
orzeczenie z dnia 11 sierpnia 2005 r. III CNP 4/05, OSNC 2006/1/16).
Natomiast wypełnienie drugiego wymagania polega na przedstawieniu przez
skarżącego wyczerpującej analizy prawniczej dotyczącej możliwości zastosowania
istniejących środków prawnych i wykazania w sposób nie budzący wątpliwości,
że ich zastosowanie w sprawie nie było dopuszczalne lub z innych przyczyn nie
mogło odnieść skutku (porównaj między innymi orzeczenia Sądu Najwyższego
z dnia 27 stycznia 2006 r. III CNP 23/05, OSNC 2006/7-8/140 oraz z dnia 24 lipca
2008 r. I CNP 50/08 i z dnia 21 grudnia 2006 r. III CNP 57/06, niepubl.).
Z uwagi na to, że rozpoznawana skarga nie zawiera żadnego
z powyższych, niezbędnych wywodów jak również nie wskazano w niej, z którymi
przepisami prawa zaskarżony wyrok jest niezgodny, Sąd Najwyższy na podstawie
art. 4248
§ 1 w zw. z art. 4245
§ 1 pkt 3, 4 i 5 k.p.c. odrzucił skargę.
Wniosek strony przeciwnej o zasądzenie kosztów postępowania podlegał
oddaleniu, bowiem pismo, w którym go zawarto, nazwane „odpowiedzią na skargę”,
zostało zwrócone zgodnie z art. 132 § 1 k.p.c., a więc nie wywołało skutków
procesowych.
POSTANOWIENIE
Dnia 28 września 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie ze skargi powódki
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 31 grudnia 2010 r.,
w sprawie z powództwa K. S.
przeciwko A. S. – P.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 września 2011 r.,
1) odrzuca skargę;
2) oddala wniosek pozwanej o zasądzenie kosztów
postępowania.
2
Uzasadnienie
Skarga powódki o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego z dnia 31 grudnia 2010 r. nie spełnia wymagania
przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c., bowiem nie wskazano w niej przepisów
prawa, z którymi zaskarżony wyrok jest niezgodny.
Nie spełnia również wymagań określonych w art. 4245
§ 1 pkt 4 i 5 k.p.c.,
gdyż, jak wielokrotnie wskazywał Sąd Najwyższy, pierwsze z nich jest spełnione
tylko wtedy, gdy skarżący złoży oświadczenie, iż szkoda wystąpiła, wskaże jej
rodzaj, rozmiar i czas powstania, wykaże, że jest ona następstwem wydania
zaskarżonego orzeczenia oraz powoła lub przedstawi dowody albo inne środki
uwiarygodniające jego twierdzenia w tym przedmiocie (porównaj między innymi
orzeczenie z dnia 11 sierpnia 2005 r. III CNP 4/05, OSNC 2006/1/16).
Natomiast wypełnienie drugiego wymagania polega na przedstawieniu przez
skarżącego wyczerpującej analizy prawniczej dotyczącej możliwości zastosowania
istniejących środków prawnych i wykazania w sposób nie budzący wątpliwości,
że ich zastosowanie w sprawie nie było dopuszczalne lub z innych przyczyn nie
mogło odnieść skutku (porównaj między innymi orzeczenia Sądu Najwyższego
z dnia 27 stycznia 2006 r. III CNP 23/05, OSNC 2006/7-8/140 oraz z dnia 24 lipca
2008 r. I CNP 50/08 i z dnia 21 grudnia 2006 r. III CNP 57/06, niepubl.).
Z uwagi na to, że rozpoznawana skarga nie zawiera żadnego
z powyższych, niezbędnych wywodów jak również nie wskazano w niej, z którymi
przepisami prawa zaskarżony wyrok jest niezgodny, Sąd Najwyższy na podstawie
art. 4248
§ 1 w zw. z art. 4245
§ 1 pkt 3, 4 i 5 k.p.c. odrzucił skargę.
Wniosek strony przeciwnej o zasądzenie kosztów postępowania podlegał
oddaleniu, bowiem pismo, w którym go zawarto, nazwane „odpowiedzią na skargę”,
zostało zwrócone zgodnie z art. 132 § 1 k.p.c., a więc nie wywołało skutków
procesowych.