III CNP 21/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:IV CNP 1/05 III CNP 25/06
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CNP 21/11
POSTANOWIENIE
Dnia 14 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa Nieruchomości "T. " – B. O., R. O. sp.j. w K.
przeciwko D. D.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 października 2011 r.,
na skutek skargi strony powodowej
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 24 kwietnia 2009 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2009 r. Sąd Okręgowy w punkcie 1 zmienił
wyrok Sądu Rejonowego z dnia 6 stycznia 2009 r., a w punkcie 2 oddalił apelację
pozwanego w pozostałym zakresie.
Powodowie B. O. i R. O. spółka jawna „T.” w K. zaskarżyli wyrok skargą o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia powinna zawierać – obok oznaczenia orzeczenia,
od którego została wniesiona, przytoczenia jej podstaw oraz ich uzasadnienia,
wniosku o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem, uprawdopodobnienia
wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga
dotyczy, wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe – także wskazanie przepisu prawa,
z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne.
Wymagania te mają charakter konstrukcyjny i powinny być spełnione
w sposób kumulatywny, w związku z czym skarga niespełniająca któregokolwiek
z nich dotknięta jest tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym
dla usuwania braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine.
Sąd Najwyższy wielokrotnie wyjaśniał, że każde wymaganie przewidziane
w art. 4245
§ 1 k.p.c. ma charakter samoistny i powinno być spełnione
samodzielnie, niezależnie od innych. Przepis ten wyraźnie odróżnia podstawy
skargi od wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne, nie może zatem budzić wątpliwości, że skarga musi zawierać każdy
z tych elementów przedstawiony odrębnie (por. postanowienia Sądu Najwyższego
z dnia 20 lipca 2005 r., IV CNP 1/05, niepubl., i z dnia 27 lipca 2006 r., III CNP
25/06, niepubl.). Jeżeli ten sam przepis stanowi jednocześnie podstawę skargi oraz
przepis, z którym orzeczenie jest niezgodne, to należy przedstawić oba te elementy
w sposób wyraźnie wyodrębniony.
3
Tymczasem we wniesionej skardze powodowie powołali podstawy, ale nie
wskazali przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne,
co sprawia, że skarga ta nie spełnia wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3
k.p.c.
Z tych względów należało orzec, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 w związku
z art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 14 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa Nieruchomości "T. " – B. O., R. O. sp.j. w K.
przeciwko D. D.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 października 2011 r.,
na skutek skargi strony powodowej
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 24 kwietnia 2009 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2009 r. Sąd Okręgowy w punkcie 1 zmienił
wyrok Sądu Rejonowego z dnia 6 stycznia 2009 r., a w punkcie 2 oddalił apelację
pozwanego w pozostałym zakresie.
Powodowie B. O. i R. O. spółka jawna „T.” w K. zaskarżyli wyrok skargą o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia powinna zawierać – obok oznaczenia orzeczenia,
od którego została wniesiona, przytoczenia jej podstaw oraz ich uzasadnienia,
wniosku o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem, uprawdopodobnienia
wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga
dotyczy, wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe – także wskazanie przepisu prawa,
z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne.
Wymagania te mają charakter konstrukcyjny i powinny być spełnione
w sposób kumulatywny, w związku z czym skarga niespełniająca któregokolwiek
z nich dotknięta jest tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym
dla usuwania braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine.
Sąd Najwyższy wielokrotnie wyjaśniał, że każde wymaganie przewidziane
w art. 4245
§ 1 k.p.c. ma charakter samoistny i powinno być spełnione
samodzielnie, niezależnie od innych. Przepis ten wyraźnie odróżnia podstawy
skargi od wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne, nie może zatem budzić wątpliwości, że skarga musi zawierać każdy
z tych elementów przedstawiony odrębnie (por. postanowienia Sądu Najwyższego
z dnia 20 lipca 2005 r., IV CNP 1/05, niepubl., i z dnia 27 lipca 2006 r., III CNP
25/06, niepubl.). Jeżeli ten sam przepis stanowi jednocześnie podstawę skargi oraz
przepis, z którym orzeczenie jest niezgodne, to należy przedstawić oba te elementy
w sposób wyraźnie wyodrębniony.
3
Tymczasem we wniesionej skardze powodowie powołali podstawy, ale nie
wskazali przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne,
co sprawia, że skarga ta nie spełnia wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3
k.p.c.
Z tych względów należało orzec, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 w związku
z art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.).