Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 79/11
POSTANOWIENIE
Dnia 13 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Kazimierz Zawada
SSA Roman Dziczek (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Instytutu Metali Nieżelaznych w G.
przeciwko W. B.
o zaniechanie naruszenia patentu,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 października 2011 r.,
zażalenia strony powodowej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 26 kwietnia 2011 r.,
1. oddala zażalenie,
2. zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanego kwotę
420 (czterysta dwadzieścia) zł tytułem zwrotu kosztów
postępowania zażaleniowego przed Sądem Najwyższym.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną strony powodowej od wyroku tego Sądu z dnia 21 grudnia 2010 r., sygn.
Akt […]. W uzasadnieniu wskazał, że zarządzeniem z dnia 11 kwietnia 2011
wezwano pełnomocnika powoda do usunięcia braków formalnych skargi
kasacyjnej, m.in. przez przedłożenie jednego jej odpisu. Wezwanie to zostało
doręczone pełnomocnikowi w dniu 15 kwietnia 2011 r. W dniu 22 kwietnia 2011 r.
pełnomocnik strony powodowej uzupełnił częściowo braki, lecz nie złożył żądanego
odpisu skargi kasacyjnej, co skutkowało odrzuceniem skargi kasacyjnej na
podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c.
Od tego postanowienia zażalenie wniosła strona powodowa. Podniosła, że
wezwanie Sądu do usunięcia braków formalnych skargi kasacyjnej było celowo
niejasne, co spowodowało niewykonanie wezwania w zakresie przedłożenia
jednego odpisu skargi kasacyjnej. Wraz z zażaleniem zostały także złożone przez
powoda wnioski o wyłączenie Sędziów, którzy wydali zaskarżone postanowienie,
na podstawie art. 49 k.p.c. W przedmiocie tych ostatnich wniosków Sąd Apelacyjny
orzekł w dniu 19 maja 2011 r., o ich oddaleniu.
W odpowiedzi na zażalenie strona pozwana wniosła o jego oddalenie oraz
zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego
według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wbrew zarzutom zażalenia wezwanie do uzupełnienia braków skargi
kasacyjnej było sformułowane dostatecznie czytelnie i jednoznaczne: na
wydruku komputerowym typowego zarządzenia w tym przedmiocie, punkty
wezwania niedotyczące przedmiotowej skargi kasacyjnej (a-c i e-f),
zapisane mniejszą czcionką zostały przekreślone, natomiast punkty
stanowiące treść wezwania (d – nadesłanie jednego egz. odpisu skargi kasacyjnej,
i g – uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania), nie
zostały przekreślone, lecz zapisane powiększoną i pogrubioną czcionką oraz
3
podkreślone i stanowiły rzeczywistą treść żądania Sądu (k. 1163), doręczonego
pełnomocnikowi powoda w dniu 15 kwietnia 2011 r. (k. 1164).
W odpowiedzi na to wezwanie pełnomocnik powoda w dniu 22 kwietnia
2011 r. wykonał zarządzenie w zakresie uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania; nie wykonał jednak wezwania do złożenia 1 odpisu
skargi kasacyjnej.
Skoro więc skarga kasacyjna nie spełniała wszystkich wymagań formalnych
przewidzianych w art. 3984
§ 2 lub 3 k.p.c. i przewodniczący wezwał skutecznie
skarżącego do ich usunięcia w terminie tygodniowym pod rygorem odrzucenia
skargi (art. 3986
§ 1 k.p.c.), a skarżący, nie kwestionując istnienia braku, nie
uzupełnił go we wskazanym terminie, zachodziły podstawy do odrzucenia skargi
kasacyjnej przez Sąd drugiej instancji (art. 3986
§ 2 k.p.c.).
Z tych względów, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., Sąd
Najwyższy orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji. O kosztach postępowania
zażaleniowego Sąd Najwyższy orzekł na podstawie art. 108 § 1 zd. 1 k.p.c. i art.
art. 98 § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. oraz w zw. z art. 398 21
i art. 394¹ § 3 k.p.c.,
zasądzając na rzecz pozwanego zwrot kosztów w postaci wynagrodzenia radcy
prawnego według stawki minimalnej przewidzianej w rozporządzeniu Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163,
poz. 1349 ze zm.) w postępowaniu zażaleniowym przed Sądem Najwyższym – § 12
ust. 2 pkt 2 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 18.