Pełny tekst orzeczenia

.Sygn. akt I CZ 57/11
POSTANOWIENIE
Dnia 28 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z powództwa Cechu Rzemiosł Wielobranżowych w R.
przeciwko Gminie Miasta R.
o ustalenie nieważności czynności prawnej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 października 2011 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie o kosztach procesu zawarte
w punkcie III wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 16 września 2010 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i w tym zakresie przekazuje
sprawę Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania i
rozstrzygnięcia o kosztach postępowania zażaleniowego przed
Sądem Najwyższym.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 16 września 2010 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację
powoda Cechu Rzemiosł Wielobranżowych w R. wniesiona od wyroku Sądu
Okręgowego z dnia 11 lutego 2010 r., którym zostało oddalone w całości
powództwo skierowane przeciwko Gminie Miasta R. o ustalenie nieważności
czynności prawnej. W tym samym wyroku Sąd Apelacyjny nie obciążył powoda
kosztami postępowania apelacyjnego. Z pisemnych motywów tego rozstrzygnięcia
o kosztach wynika tylko, że orzekł na podstawie art. 100 § 1 k.p.c. w zw. z art. 108
§ 1 k.p.c. z uwagi na szczególny charakter sprawy.
Pozwana Gmina złożyła zażalenie na zawarte wyroku sądu drugiej
instancji postanowienie rozstrzygające o kosztach postępowania apelacyjnego.
Zarzuciła w nim, że podana przez sąd jako podstawa orzeczenia o kosztach nie
jest adekwatna do rozstrzygnięcia. Jeśli tą podstawą miałby być art. 102 k.p.c.,
to zdaniem pozwanej nie została wyjaśniona kwestia, czy w sprawie zachodzi
szczególnie uzasadniony wypadek usprawiedliwiający nieobciążanie powoda
kosztami postępowania apelacyjnego. Na tej podstawie pozwana wniosła o zmianę
zaskarżonego postanowienia i zasądzenie od powoda kwoty 5400 złotych tytułem
zwrotu kosztów procesu w postępowaniu apelacyjnym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wskazany przez sąd art. 100 k.p.c. znajduje zastosowanie jedynie
w razie częściowego uwzględnienia żądań. Słusznie zatem zarzuca się
w zażaleniu, że sąd drugiej instancji odstępując od obciążenia w całości powoda
kosztami postępowania apelacyjnego zastosował w istocie art. 102 k.p.c.
na co wskazywałoby także odwołanie się do szczególnie uzasadnionego wypadku
będącego przesłanką zastosowania tej normy procesowej. Zarówno to uchybienie,
jak również brak bliższego wyjaśnienia, jakie szczególne względy uzasadniały
przy rozliczaniu kosztów odstępstwo od reguły odpowiedzialności za wynik
procesu, uniemożliwiają Sądowi Najwyższemu dokonanie kontroli zaskarżonego
rozstrzygnięcia o kosztach w oparciu o przepis art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c.
Z tego względu Sąd Najwyższy na podstawie art. 394 § 3 k.p.c. w zw. z art.
39815
§ 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.