Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 52/11
POSTANOWIENIE
Dnia 27 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Dończyk
w sprawie ze skargi pozwanego
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Apelacyjnego
z dnia 20 stycznia 2011 r.,
w sprawie z powództwa I. S.
przeciwko K. S.
o rozwód i alimenty,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 października 2011 r.,
1) odrzuca skargę;
2) zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 270
(dwieście siedemdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów
postępowania przed Sądem Najwyższym.
2
Uzasadnienie
Pozwany K. S. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 20 stycznia 2011 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c., jednym z wymogów prawidłowego
sporządzenia skargi o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia
z prawem jest wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne (powinno to nastąpić w wydzielonej części redakcyjnej skargi).
W niniejszej skardze powołano jej podstawy, nie wskazano natomiast przepisu
prawa, z którym kwestionowane orzeczenie ma być sprzeczne. Tymczasem nie
ulega wątpliwości, że mimo popełnionych uchybień prawnych ostateczna treść
wyroku sądu może odpowiadać prawu, tj. prawidłowo rozstrzygać o oddanym pod
osąd roszczeniu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 września
2008 r., III CNP 50/08, OSNC ZD 2009, poz. 59). Dlatego też ustawodawca uznał,
że wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest, zdaniem
autora skargi, niezgodne, należeć powinno, do tzw. konstrukcyjnych wymagań
skargi.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem,
w części określającej jej istotę (jej treść) – w której należy wykazać, że spełnia
warunki przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c. – powinna zawierać między innymi
„wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Takie ujęcie tego
warunku skargi oznacza, że skarżącego obciąża obowiązek przedstawienia analizy
prawnej przepisów dotyczących środków zaskarżenia, których zastosowanie –
w odniesieniu do zaskarżonego orzeczenia – jest niedopuszczalne lub z innych
przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść skutku. Skarżący powinien zatem
wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od zaskarżonego orzeczenia nie
przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby nastąpić wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia. Zaznaczenia wymaga również, że zgodnie z 4245
§ 1
3
pkt 5 k.p.c., skarżący musi „wykazać” (nie tylko „wskazać”), iż wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest
możliwe. Musi więc ujawnić i przedstawić w skardze tę okoliczność w sposób
wyczerpujący i niebudzący wątpliwości oraz w drodze stosownego wywodu
dowieść jej istnienia i przekonująco uzasadnić.
Wreszcie, zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 6 k.p.c., skarga powinna zawierać
wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem, tymczasem skarżący
wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu.
Wniesiona skarga nie spełnia wymogów wynikających art. 4245
§ 1 pkt 3, 5
i 6 k.p.c. i dlatego podlegała odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
O kosztach postępowania ze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, na wniosek powódki, Sąd Najwyższy orzekł na
podstawie art. 98 § 1 i 3, art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
i art. 42412
k.p.c.

IV CNP 52/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia