Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 53/11
POSTANOWIENIE
Dnia 27 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Dończyk
w sprawie ze skargi pozwanej E. B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 19 listopada 2009 r.,
w sprawie z powództwa S. B.
przeciwko E. B. i W. R.
o nakazanie eksmisji z lokalu mieszkalnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 października 2011 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Pozwana E. B. wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 19 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c., jednym z wymogów formalnych
skargi o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem jest
wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne
(powinno to nastąpić w wydzielonej części redakcyjnej skargi). W niniejszej skardze
powołano jej podstawy, nie wskazano natomiast przepisu prawa, z którym
kwestionowane orzeczenie ma być sprzeczne. Tymczasem nie ulega wątpliwości,
że mimo popełnionych uchybień prawnych ostateczna treść wyroku sądu może
odpowiadać prawu, tj. prawidłowo rozstrzygać o oddanym pod osąd roszczeniu
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 września 2008 r., III CNP 50/08,
OSNC ZD 2009, poz. 59). Dlatego też ustawodawca uznał, że wskazanie przepisu
prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest, zdaniem autora skargi, niezgodne,
należeć powinno do tzw. konstrukcyjnych wymagań skargi.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że spełnia
warunki przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi
„wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Takie ujęcie tego
warunku skargi oznacza, że skarżącego obciąża obowiązek przedstawienia analizy
prawnej przepisów dotyczących środków prawnych, których zastosowanie –
w odniesieniu do zaskarżonego orzeczenia – jest niedopuszczalne lub z innych
przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść skutku. Skarżący powinien zatem
wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od zaskarżonego orzeczenia nie
przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby nastąpić wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia. Zaznaczenia wymaga również, że zgodnie z 4245
§ 1
pkt 5 k.p.c., skarżący musi „wykazać” (nie tylko „wskazać”), iż wzruszenie
3
zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest
możliwe. Musi więc ujawnić i przedstawić w skardze tę okoliczność w sposób
wyczerpujący i niebudzący wątpliwości oraz w drodze stosownego wywodu
dowieść jej istnienia. Zawarta w niniejszej skardze argumentacja nie może być
uznana za prawidłowe (wystarczające) wypełnienie obowiązku nałożonego w art.
4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Skarga dotknięta wskazanymi wyżej brakami podlegała odrzuceniu na
podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.

IV CNP 53/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia