Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CSK 278/11
POSTANOWIENIE
Dnia 18 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z powództwa małoletniego M. Ś. reprezentowanego przez matkę R. Ś.
przeciwko A. A. P.
o ustalenie ojcostwa i alimenty,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 listopada 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanego
od wyroku Sądu Okręgowego w P.
z dnia 23 listopada 2010 r.,
odrzuca skargę kasacyjną w zakresie oddalającym apelację
pozwanego, dotyczącą uwzględnionych roszczeń powoda,
objętych punktami 3 i 6 wyroku Sądu Rejonowego w T. z dnia 17
sierpnia 2010 r., a w pozostałej części odmawia przyjęcia skargi
kasacyjnej do rozpoznania.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 17 sierpnia 2010 r., Sąd Rejonowy w T. w pkt I ustalił
ojcostwo w stosunku do małoletniego powoda, w pkt II nadał małoletniemu
nazwisko, w pkt III zasądził od pozwanego na rzecz małoletniego powoda alimenty
w kwocie 500 zł miesięcznie, w pkt IV oddalił powództwo co do roszczeń
alimentacyjnych w pozostałym zakresie, w pkt V oddalił powództwo co do roszczeń
dotyczących wydatków poniesionych przez matkę małoletniego w związku z ciążą i
porodem, w pkt VI nadał rygor natychmiastowej wykonalności pkt III tego wyroku, a
w pkt VII orzekł o kosztach procesu. Wyrok Sądu Rejonowego zaskarżyły apelacją
obie strony – powód w części dotyczącej pkt IV i V, a pozwany w części dotyczącej
pkt I, II, III i VI Wyrokiem z dnia 23 listopada 2010 r., Sąd Okręgowy w P. oddalił
obie apelacje. Od wyroku Sądu Okręgowego skargę kasacyjną wniósł pozwany,
zaskarżając go „w zakresie dotyczącym ustalenia ojcostwa i roszczeń z tym
związanych”. Tak określony zakres zaskarżenia sprawia, że skarga kasacyjna
kwestionuje oddalenie przez Sąd Okręgowy apelacji pozwanego od wyroku Sądu
Rejonowego nie tylko w przedmiocie ustalenia ojcostwa i nadania nazwiska, ale
również w przedmiocie alimentów, tj. rozstrzygnięć zawartych w pkt III i VI wyroku
Sądu Rejonowego. Jednakże w myśl art. 3982
§ 2 pkt 1 k.p.c. w sprawach
o alimenty skarga kasacyjna jest niedopuszczalna. Zatem w części zaskarżającej
rozstrzygnięcia w przedmiocie alimentów skargę kasacyjną pozwanego, jako
niedopuszczalną, należało odrzucić na podstawie art. 3986
§ 3 w zw. z § 2 k.p.c.
Z kolei odnosząc się do zaskarżenia rozstrzygnięć Sądu Okręgowego
w przedmiocie ustalenia ojcostwa i nadania nazwiska wskazać należy, że w myśl
art. 3989
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania,
jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni
przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub
skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. We wniosku o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania pozwany wskazał, że waga naruszenia prawa
procesowego przez Sądy obu instancji jest tak znaczna i skutki tak poważne, że
jedynie w drodze niniejszej skargi możliwe jest usunięcie stanu sprzecznego
z prawem i zapewnienie pozwanemu obiektywnego i sprawiedliwego procesu.
3
Natomiast podstawą skargi pozwany uczynił naruszenie art. 233 § 1, 382, 385 i 386
§ 1 k.p.c. polegające na uznaniu przez Sąd Okręgowy za własną ewidentnie
błędnej oceny dowodów dokonanej przez Sąd Rejonowy, co doprowadziło do
dowolnego, a nie wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego
i bezzasadnego przypisania ojcostwa pozwanemu z pominięciem dowodów
z dokumentów znajdujących w aktach o sygn. 1 Ds. /.../. Jednakże w ocenie Sądu
Najwyższego powyższe okoliczności nie wystarczają do przyjęcia skargi kasacyjnej
do rozpoznania. Podstawa skargi kasacyjnej pozwanego nie wskazuje bowiem na
jej oczywistą zasadność. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że Sąd
Okręgowy rozważał celowość przeprowadzenia wspomnianych dowodów z
dokumentów na okoliczność, że pozwany wbrew swej woli współżył z matką
małoletniego powoda. Sąd dowody te uznał za nieprzydatne dla rozstrzygnięcia,
mającego za podstawę art. 85 § 1 k.r.o., który nie uzależnia skutków prawnych od
woli tego, kto obcuje z matką dziecka
Z tych względów, zważywszy ponadto, że w sprawie nie zachodzi
nieważność postępowania, Sąd Najwyższy, na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c.
postanowił jak w sentencji.
md