Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CNP 31/11
POSTANOWIENIE
Dnia 17 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Dończyk
w sprawie z powództwa R. U.
przeciwko Spółdzielni Mleczarskiej w T.
o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 17 listopada 2011 r.,
na skutek skargi powoda
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 9 czerwca 2010 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Powód R. U., zastępowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł
skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Okręgowego z dnia 9 czerwca 2010 r.
Skarga podlega odrzuceniu z następujących powodów.
Stosownie do art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c. jednym z wymogów prawidłowego
sporządzenia skargi o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia
z prawem jest wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne (powinno to nastąpić w wydzielonej części redakcyjnej skargi).
W niniejszej skardze powołano jej podstawy, nie wskazano natomiast przepisu
prawa, z którym kwestionowane orzeczenie ma być sprzeczne.
Tymczasem nie ulega wątpliwości, że mimo popełnionych uchybień
prawnych ostateczna treść wyroku sądu może odpowiadać prawu, tj. prawidłowo
rozstrzygać o oddanym pod osąd roszczeniu (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 30 września 2008 r., III CNP 50/08, OSNC ZD 2009, poz. 59).
Dlatego też ustawodawca uznał, że wskazanie przepisu prawa, z którym
zaskarżone orzeczenie jest, zdaniem autora skargi, niezgodne, należeć powinno
do tzw. konstrukcyjnych wymagań skargi.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że spełnia
warunki przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi
„wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.).
Takie ujęcie tego warunku skargi oznacza, że skarżącego obciąża
obowiązek przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących środków
prawnych, których zastosowanie – w odniesieniu do zaskarżonego orzeczenia –
jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść skutku.
Skarżący powinien zatem wykazać, powołując odpowiednie przepisy,
3
że od zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje środek prawny, przy
pomocy którego mogłoby nastąpić wzruszenie zaskarżonego orzeczenia.
Zaznaczenia wymaga również, że zgodnie z 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c., skarżący musi
„wykazać" (nie tylko „wskazać"), iż wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Musi więc ujawnić
i przedstawić w skardze tę okoliczność w sposób wyczerpujący i niebudzący
wątpliwości oraz w drodze stosownego wywodu dowieść jej istnienia i przekonująco
uzasadnić. Niniejsza skarga nie wypełnia obowiązku nałożonego w art. 4245
§ 1 pkt
5 k.p.c.
Skarga dotknięta wskazanymi brakami podlegała odrzuceniu na podstawie
art. 4248
§ 1 k.p.c.