I CZ 129/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:19-04-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 129/11
POSTANOWIENIE
Dnia 24 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk
SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa A.-BUD Spółki z o.o.
przeciwko M. Instytucji Gospodarki Budżetowej M.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 24 listopada 2011 r.,
zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego w W.
z dnia 4 sierpnia 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 4 sierpnia 2011 r. Sąd Apelacyjny
odrzucił apelację wniesioną w dniu 4 lutego 2011 r. przez M. Instytucję Gospodarki
Budżetowej M. od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 14 grudnia 2010 r. w
sprawie o zapłatę, w którego komparycji strona pozwana określona jest jako Skarb
Państwa – Gospodarstwo Pomocnicze W. – B. przy Areszcie Śledczym w W.
Sąd Apelacyjny stwierdził, że instytucja gospodarki budżetowej wnosząca
apelację nie występowała w procesie jako strona pozwana, a legitymacja do
wniesienia apelacji od wyroku przysługuje tylko stronie, której wyrok dotyczy, a więc
zawiera rozstrzygnięcie o żądaniu skierowanym przeciwko tej stronie. Przejęcie
następnie przez podmiot wnoszący apelację obowiązków dotychczasowego
gospodarstwa pomocniczego z mocy § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 21 września 2010 r. w sprawie sposobu i trybu przekształcania gospodarstw
pomocniczych państwowych jednostek budżetowych w instytucje gospodarki
budżetowej (Dz. U. Nr 181, poz. 1217) pozostaje bez znaczenia dla określenia
podmiotu legitymowanego do wniesienia apelacji, bo stosownie do art. 192 pkt 3
k.p.c. stroną pozwaną pozostał w dalszym ciągu Skarb Państwa.
W zażaleniu na to postanowienie M. Instytucja Gospodarki Budżetowej M.
zarzuciła naruszenie art. 192 pkt 3 k.p.c. przez jego niewłaściwe zastosowanie,
twierdząc, że zezwolenie strony przeciwnej, o którym mowa w tym przepisie, może
być wyrażone także konkludentnie, czym było dokonanie przez stronę powodową w
odpowiedzi na apelację zmiany określenia strony pozwanej, przez oznaczenie jej
nazwą podmiotu wnoszącego apelację. Stanowiło to, w ocenie podmiotu żalącego,
wyrażenie przez stronę powodową zgody na zmianę strony pozwanej, co Sąd
pominął, a ponadto M. Instytucja Gospodarki Budżetowej M. została wpisana do
rejestru sądowego w dniu 30 grudnia 2010 r. i wniosła w terminie apelację.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie zasługiwało na uwzględnienie, ale zupełnie z innych przyczyn,
aniżeli wskazano w zażaleniu.
3
W niniejszej sprawie nie doszło do zbycia objętych sporem rzeczy ani praw
w drodze czynności materialnoprawnej między zbywcą a nabywcą, a tylko w takiej
sytuacji nabywca może wejść na miejsce zbywcy, z zachowaniem wymogów
określonych w art. 192 pkt 3 k.p.c.
Podmiot wnoszący apelację powstał tymczasem w wyniku przekształcenia
gospodarstwa pomocniczego państwowej jednostki budżetowej w instytucję
gospodarki budżetowej w trybie określonym przepisami rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 21 września 2010 r. w sprawie sposobu i trybu przekształcenia
gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych w instytucje
gospodarki budżetowej (Dz.U. Nr 181, poz. 1217).
M. Instytucja Gospodarki Budżetowej M. uzyskała osobowość prawną z
chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 30 grudnia 2010 r.,
przejmując z woli ustawodawcy przysługujące dotychczas gospodarstwu
pomocniczemu, a więc przed jego przekształceniem, m.in. wszelkie uprawnienia i
obowiązki na podstawie § 4 ust. 1 zd. pierwsze powołanego wyżej rozporządzenia
Rady Ministrów. Przejście praw i obowiązków także związanych z przedmiotem
procesu nastąpiło więc z woli ustawodawcy, a nie było rezultatem zbycia rzeczy lub
prawa przez dotychczasowy podmiot postępowania i nie zależało od jego woli.
Wejście nowego podmiotu do toczącego się postępowania odbyło się więc
automatycznie i nie zależało także od woli dotychczasowych stron tego
postępowania, a więc nastąpiło nie na podstawie art. 192 pkt 3 k.p.c.
W tej sytuacji należało uznać, że apelacja została wniesiona przez
uprawniony podmiot, co skutkowało uchyleniem zaskarżonego postanowienia
(art. 39816
k.p.c w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
Sąd Najwyższy nie uwzględnił wniosku żalącej o zasądzenie kosztów
postępowania zażaleniowego według norm prawem przepisanych, ponieważ
uwzględnienie zażalenia nastąpiło z zupełnie innych przyczyn, aniżeli wskazane
w jego uzasadnieniu sporządzonym przez profesjonalnego pełnomocnika.
POSTANOWIENIE
Dnia 24 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk
SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa A.-BUD Spółki z o.o.
przeciwko M. Instytucji Gospodarki Budżetowej M.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 24 listopada 2011 r.,
zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego w W.
z dnia 4 sierpnia 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 4 sierpnia 2011 r. Sąd Apelacyjny
odrzucił apelację wniesioną w dniu 4 lutego 2011 r. przez M. Instytucję Gospodarki
Budżetowej M. od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 14 grudnia 2010 r. w
sprawie o zapłatę, w którego komparycji strona pozwana określona jest jako Skarb
Państwa – Gospodarstwo Pomocnicze W. – B. przy Areszcie Śledczym w W.
Sąd Apelacyjny stwierdził, że instytucja gospodarki budżetowej wnosząca
apelację nie występowała w procesie jako strona pozwana, a legitymacja do
wniesienia apelacji od wyroku przysługuje tylko stronie, której wyrok dotyczy, a więc
zawiera rozstrzygnięcie o żądaniu skierowanym przeciwko tej stronie. Przejęcie
następnie przez podmiot wnoszący apelację obowiązków dotychczasowego
gospodarstwa pomocniczego z mocy § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 21 września 2010 r. w sprawie sposobu i trybu przekształcania gospodarstw
pomocniczych państwowych jednostek budżetowych w instytucje gospodarki
budżetowej (Dz. U. Nr 181, poz. 1217) pozostaje bez znaczenia dla określenia
podmiotu legitymowanego do wniesienia apelacji, bo stosownie do art. 192 pkt 3
k.p.c. stroną pozwaną pozostał w dalszym ciągu Skarb Państwa.
W zażaleniu na to postanowienie M. Instytucja Gospodarki Budżetowej M.
zarzuciła naruszenie art. 192 pkt 3 k.p.c. przez jego niewłaściwe zastosowanie,
twierdząc, że zezwolenie strony przeciwnej, o którym mowa w tym przepisie, może
być wyrażone także konkludentnie, czym było dokonanie przez stronę powodową w
odpowiedzi na apelację zmiany określenia strony pozwanej, przez oznaczenie jej
nazwą podmiotu wnoszącego apelację. Stanowiło to, w ocenie podmiotu żalącego,
wyrażenie przez stronę powodową zgody na zmianę strony pozwanej, co Sąd
pominął, a ponadto M. Instytucja Gospodarki Budżetowej M. została wpisana do
rejestru sądowego w dniu 30 grudnia 2010 r. i wniosła w terminie apelację.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie zasługiwało na uwzględnienie, ale zupełnie z innych przyczyn,
aniżeli wskazano w zażaleniu.
3
W niniejszej sprawie nie doszło do zbycia objętych sporem rzeczy ani praw
w drodze czynności materialnoprawnej między zbywcą a nabywcą, a tylko w takiej
sytuacji nabywca może wejść na miejsce zbywcy, z zachowaniem wymogów
określonych w art. 192 pkt 3 k.p.c.
Podmiot wnoszący apelację powstał tymczasem w wyniku przekształcenia
gospodarstwa pomocniczego państwowej jednostki budżetowej w instytucję
gospodarki budżetowej w trybie określonym przepisami rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 21 września 2010 r. w sprawie sposobu i trybu przekształcenia
gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych w instytucje
gospodarki budżetowej (Dz.U. Nr 181, poz. 1217).
M. Instytucja Gospodarki Budżetowej M. uzyskała osobowość prawną z
chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 30 grudnia 2010 r.,
przejmując z woli ustawodawcy przysługujące dotychczas gospodarstwu
pomocniczemu, a więc przed jego przekształceniem, m.in. wszelkie uprawnienia i
obowiązki na podstawie § 4 ust. 1 zd. pierwsze powołanego wyżej rozporządzenia
Rady Ministrów. Przejście praw i obowiązków także związanych z przedmiotem
procesu nastąpiło więc z woli ustawodawcy, a nie było rezultatem zbycia rzeczy lub
prawa przez dotychczasowy podmiot postępowania i nie zależało od jego woli.
Wejście nowego podmiotu do toczącego się postępowania odbyło się więc
automatycznie i nie zależało także od woli dotychczasowych stron tego
postępowania, a więc nastąpiło nie na podstawie art. 192 pkt 3 k.p.c.
W tej sytuacji należało uznać, że apelacja została wniesiona przez
uprawniony podmiot, co skutkowało uchyleniem zaskarżonego postanowienia
(art. 39816
k.p.c w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
Sąd Najwyższy nie uwzględnił wniosku żalącej o zasądzenie kosztów
postępowania zażaleniowego według norm prawem przepisanych, ponieważ
uwzględnienie zażalenia nastąpiło z zupełnie innych przyczyn, aniżeli wskazane
w jego uzasadnieniu sporządzonym przez profesjonalnego pełnomocnika.