Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 81/11
POSTANOWIENIE
Dnia 25 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Kazimierz Zawada (sprawozdawca)
SSA Marek Machnij
w sprawie z wniosku I. B. i in.,
przy uczestnictwie T. B. i in. ,
o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 25 listopada 2011 r.,
zażalenia wnioskodawczyni I. B.
na postanowienie Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 3 stycznia 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy zaskarżonym postanowieniem odrzucił skargę kasacyjną
wnioskodawczyni z powodu nieuiszczenia opłaty podstawowej. W uzasadnieniu
wyjaśnił, że zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy
2
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2007 r. nr 21, poz. 123 –
dalej: „ustawa zmieniająca”) w sprawie mają zastosowanie przepisy
dotychczasowe, w tym art. 14 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 10 marca 2007 r., przewidujący
obowiązek uiszczenia opłaty podstawowej przez stronę zwolnioną od kosztów
sądowych.
W zażaleniu uczestniczka, powołując się na naruszenie art. 149 ust. 1
ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, wniosła o uchylenie
zaskarżonego postanowienia. Odwołując się do postanowienia Sądu Najwyższego
z dnia 12 grudnia 2006 r., II CZ 102/06 (LEX nr 610078), wskazała, że obowiązek
uiszczenia opłaty podstawowej nie objął odrzuconej skargi kasacyjnej, jako pisma
procesowego nienależącego do „postępowania w danej instancji, które się
zakończyło”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Ustawą nowelizującą, obowiązującą od dnia 10 marca 2007 r. (art. 3),
uchylono art. 14 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, na
którego podstawie pobierano opłatę podstawową m.in. od skargi kasacyjnej
wnoszonej przez stronę zwolnioną od kosztów sądowych, jak też zmieniono art.
100 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, nakazujący stronie
korzystającej ze zwolnienia od kosztów sądowych uiścić opłatę podstawową.
Jednakże w art. 2 ustawy nowelizującej zastrzeżono, że do spraw wszczętych
przed dniem wejścia w życie tej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem (zob. w szczególności orzeczenia Sądu
Najwyższego z dnia 24 października 2007 r., IV CZ 75/07, LEX nr 512974, z dnia
27 czerwca 2008 r., III CZP 48/08, OSNC 2009, nr 7-8, poz. 102 i z dnia
17 listopada 2009 r., LEX nr 551125), art. 2 ustawy nowelizującej jest przepisem
szczególnym w stosunku do art. 149 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych i nie uzależnia poniesienia opłaty od określonego stadium
(instancji) postępowania sądowego. O konieczności uiszczenia przez stronę
korzystającą ze zwolnienia od kosztów sądowych opłaty podstawowej decyduje
zatem tylko chwila wszczęcia sprawy. Powołane w zażaleniu postanowienie Sądu
3
Najwyższego z dnia 12 grudnia 2006 r., II CZ 102/06, w którym wyrażono odmienny
pogląd, jest orzeczeniem odosobnionym.
Rozpoznawana sprawa została wszczęta w dniu 4 września 1998 r., tj. przed
wejściem w życie ustawy nowelizacyjnej, wobec czego mają do niej zastosowanie
przepisy dotychczasowe, tj. art. 14 ust. 2 i niezmieniony art. 100 ust. 2 ustawy
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.
Sąd Okręgowy prawidłowo zatem przyjął, że od wniesionej skargi kasacyjnej
należało pod rygorem odrzucenia (art. 3986
§ 2 k.p.c.) uiścić opłatę podstawową,
dlatego zażalenie jako bezzasadne zostało oddalone (art. 39814
w związku z art.
3941
§ 3 k.p.c.).
db

II CZ 81/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia