I CNP 28/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:17-04-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 28/11
POSTANOWIENIE
Dnia 9 grudnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie skargi G. R. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 5 sierpnia 2009 r., wydanego w sprawie
z powództwa G. R.
przeciwko N. Spółce z o.o. w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 grudnia 2011 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna odpowiadać ogólnym wymogom pisma procesowego oraz szczególnym
wymogom przewidzianym dla tego środka prawnego w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Art. 4245
§ 1 k.p.c. określa wymogi skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia o charakterze konstrukcyjnym, niezbędne do
uznania wniesionego środka za skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia w rozumieniu art. 4242
§ 1 k.p.c. Niespełnienie przez
skargę któregokolwiek z wymogów określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c. skutkuje jej
odrzuceniem przez Sąd Najwyższy (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Należy do nich między
i innymi uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy oraz wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Skarżąca G. R. w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 5 sierpnia 2009 r. ograniczyła się
do stwierdzenia, że jego zmiana lub uchylenie nie było i nie jest możliwe, gdyż
skarga kasacyjna od tego wyroku była niedopuszczalna ze względu na zbyt niską
wartość przedmiotu sporu. Nie stanowi to spełnienia wymogu określonego w art.
4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. W orzecznictwie Sądu Najwyższego zostało utrwalone
stanowisko, że samo wskazanie przez skarżącego, iż od zaskarżonego orzeczenia
nie przysługiwała skarga kasacyjna lub skarga o wznowienie postępowania nie
odpowiada wymogowi wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie było
możliwe w drodze innych środków prawnych. W świetle tego przepisu wymagane
jest przedstawienie odpowiedniego wywodu prawnego pozwalającego uznać, że
skarżący wykazał brak możliwości wzruszenia zaskarżonego orzeczenia przy
pomocy dostępnych środków prawnych. Niewystarczające jest samo stwierdzenie o
braku możliwości wzruszenia zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych, nie poparte stosowną argumentacją i przytoczeniem właściwych
przepisów prawa. Podobnie obowiązek uprawdopodobnienia szkody
spowodowanej przez wydanie orzeczenia niezgodnego z prawem (art. 4245
§ 1 pkt
3
4 k.p.c.) nie może ograniczać się do wskazania potencjalnego źródła szkody. W
judykaturze prezentowane jest przy tym stanowisko, że koszty postępowania, które
stanowią większość sumy składającej się na szkodę majątkową wskazaną przez
skarżącą, nie mogą być uznane za szkodę spowodowaną przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy.
Z tych względów skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 9 grudnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie skargi G. R. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 5 sierpnia 2009 r., wydanego w sprawie
z powództwa G. R.
przeciwko N. Spółce z o.o. w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 grudnia 2011 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna odpowiadać ogólnym wymogom pisma procesowego oraz szczególnym
wymogom przewidzianym dla tego środka prawnego w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Art. 4245
§ 1 k.p.c. określa wymogi skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia o charakterze konstrukcyjnym, niezbędne do
uznania wniesionego środka za skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia w rozumieniu art. 4242
§ 1 k.p.c. Niespełnienie przez
skargę któregokolwiek z wymogów określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c. skutkuje jej
odrzuceniem przez Sąd Najwyższy (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Należy do nich między
i innymi uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy oraz wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Skarżąca G. R. w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 5 sierpnia 2009 r. ograniczyła się
do stwierdzenia, że jego zmiana lub uchylenie nie było i nie jest możliwe, gdyż
skarga kasacyjna od tego wyroku była niedopuszczalna ze względu na zbyt niską
wartość przedmiotu sporu. Nie stanowi to spełnienia wymogu określonego w art.
4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. W orzecznictwie Sądu Najwyższego zostało utrwalone
stanowisko, że samo wskazanie przez skarżącego, iż od zaskarżonego orzeczenia
nie przysługiwała skarga kasacyjna lub skarga o wznowienie postępowania nie
odpowiada wymogowi wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie było
możliwe w drodze innych środków prawnych. W świetle tego przepisu wymagane
jest przedstawienie odpowiedniego wywodu prawnego pozwalającego uznać, że
skarżący wykazał brak możliwości wzruszenia zaskarżonego orzeczenia przy
pomocy dostępnych środków prawnych. Niewystarczające jest samo stwierdzenie o
braku możliwości wzruszenia zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych, nie poparte stosowną argumentacją i przytoczeniem właściwych
przepisów prawa. Podobnie obowiązek uprawdopodobnienia szkody
spowodowanej przez wydanie orzeczenia niezgodnego z prawem (art. 4245
§ 1 pkt
3
4 k.p.c.) nie może ograniczać się do wskazania potencjalnego źródła szkody. W
judykaturze prezentowane jest przy tym stanowisko, że koszty postępowania, które
stanowią większość sumy składającej się na szkodę majątkową wskazaną przez
skarżącą, nie mogą być uznane za szkodę spowodowaną przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy.
Z tych względów skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c.