Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 113/11
POSTANOWIENIE
Dnia 15 grudnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa J. C.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej "C." w P.
o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 15 grudnia 2011 r.,
zażalenia strony pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 13 maja 2011 r.,
odrzuca zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 13 maja 2011 r. Sąd Apelacyjny, działając na
podstawie art. 182 § 1 k.p.c. umorzył postępowanie apelacyjne (k. 126), wskazując
w jego uzasadnieniu, że wniosek o podjęcie postępowania, zawieszonego na
zgodny wniosek stron w dniu 25 marca 2010 r. (k. 121), nie został zgłoszony
w ciągu roku od daty postanowienia o zawieszeniu.
W zażaleniu na to postanowienie pozwana wywodzi, że do zawieszenia
postępowania apelacyjnego nie doszło na zgodny wniosek stron, lecz
postępowanie zawieszono na podstawie art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c. do czasu
rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego przez Trybunał Konstytucyjny.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie do Sądu Najwyższego okazało się niedopuszczalne, ponieważ
z mocy art. 3941
§ 2 k.p.c. nie podlegają zaskarżeniu zażaleniem do Sądu
Najwyższego postanowienia Sądu drugiej instancji i to nawet kończące
postępowanie w sprawie, o których mowa w art. 3981
§ 1 k.p.c. Tymczasem
zaskarżone postanowienie jest postanowieniem w przedmiocie umorzenia
postępowania apelacyjnego kończącym postępowanie w sprawie, a więc
wymienionym w art. 3981
§ 1 k.p.c, od którego strona może wnieść skargę
kasacyjną, a nie zażalenie.
Ponieważ pozwana działając przez profesjonalnego pełnomocnika
zaskarżyła postanowienie zażaleniem do Sądu Najwyższego, które, z mocy art.
3941
§ 2 k.p.c. w związku z art. 3981
§ 1 k.p.c., jest niedopuszczalne od
postanowienia w przedmiocie rozstrzygnięcia określonego w jego sentencji, przeto
takie zażalenie jako niedopuszczalne do Sądu Najwyższego podlegało odrzuceniu.
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
3986
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 3986
§ 2 k.p.c.