IV CZ 121/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-12-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 121/11
POSTANOWIENIE
Dnia 12 stycznia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Wojciech Katner
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa A. B.
przeciwko E. D.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 stycznia 2012 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 14 października 2010 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Powód A. B. wniósł osobiście skargę kasacyjną od postanowienia Sądu
Okręgowego z dnia 12 sierpnia 2010 r., w którym Sąd ten oddalił jego zażalenie na
postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 28 stycznia 2010 r.
Postanowieniem z dnia 14 października 2010 r. Sąd Okręgowy odrzucił
skargę kasacyjną powoda. Od tego postanowienia powód, reprezentowany przez
profesjonalnego pełnomocnika, wniósł zażalenie do Sądu Najwyższego, wnosząc o
jego uchylenie, zarzucając naruszenie art. 3981
§ 1 k.p.c. i art. 3986
§ 2 w zw. z art.
13 § 2 k.p.c. Powód wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zarzuty podniesione w zażaleniu są niezasadne.
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c., w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych, zatem skargę
kasacyjną do Sądu Najwyższego może sporządzić i wnieść w imieniu strony tylko
adwokat lub radca prawny. Nie dotyczy to sytuacji, gdy stroną, jej organem, jej
przedstawicielem ustawowym lub pełnomocnikiem jest sędzia, prokurator, notariusz
albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, a także, gdy stroną, jej
organem lub jej przedstawicielem ustawowym jest adwokat, radca prawny lub radca
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa – art. 871
§ 2 k.p.c. Skoro skarżący nie
spełnia tych wymagań skarga kasacyjna wniesiona przez niego osobiście – jak
prawidłowo ocenił Sąd drugiej instancji - była niedopuszczalna i podlegała
odrzuceniu na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c.
Trafnie także przyjął Sąd Okręgowy, że jego postanowienie z dnia
12 sierpnia 2010 r. nie jest orzeczeniem, które zgodnie z art. 3981
§ 1 k.p.c., może
być zaskarżone skargą kasacyjną, co było dodatkową przyczyną uzasadniającą
odrzucenie niedopuszczalnej skargi kasacyjnej. Art. 3981
§ 1 k.p.c. przewiduje,
że skarga kasacyjna przysługuje od wydanego przez sąd drugiej instancji
prawomocnego wyroku lub postanowienia w przedmiocie odrzucenia pozwu albo
3
umorzenia postępowania kończących postępowanie w sprawie. Postanowienie
Sądu Okręgowego z dnia 12 sierpnia 2010 r. w przedmiocie oddalenia zażalenia
powoda na postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 28 stycznia 2010 r., którym
odrzucono zażalenie powoda na postanowienie odrzucające jego zażalenie na
zarządzenie z dnia 14 grudnia 2009 r. o zwrocie wniosku o przywrócenie terminu,
nie należy do orzeczeń, od których można wnieść skargę kasacyjną.
Z tych względów orzeczono, jak w sentencji na podstawie art. 39814
w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 12 stycznia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Wojciech Katner
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa A. B.
przeciwko E. D.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 stycznia 2012 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 14 października 2010 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Powód A. B. wniósł osobiście skargę kasacyjną od postanowienia Sądu
Okręgowego z dnia 12 sierpnia 2010 r., w którym Sąd ten oddalił jego zażalenie na
postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 28 stycznia 2010 r.
Postanowieniem z dnia 14 października 2010 r. Sąd Okręgowy odrzucił
skargę kasacyjną powoda. Od tego postanowienia powód, reprezentowany przez
profesjonalnego pełnomocnika, wniósł zażalenie do Sądu Najwyższego, wnosząc o
jego uchylenie, zarzucając naruszenie art. 3981
§ 1 k.p.c. i art. 3986
§ 2 w zw. z art.
13 § 2 k.p.c. Powód wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zarzuty podniesione w zażaleniu są niezasadne.
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c., w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych, zatem skargę
kasacyjną do Sądu Najwyższego może sporządzić i wnieść w imieniu strony tylko
adwokat lub radca prawny. Nie dotyczy to sytuacji, gdy stroną, jej organem, jej
przedstawicielem ustawowym lub pełnomocnikiem jest sędzia, prokurator, notariusz
albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, a także, gdy stroną, jej
organem lub jej przedstawicielem ustawowym jest adwokat, radca prawny lub radca
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa – art. 871
§ 2 k.p.c. Skoro skarżący nie
spełnia tych wymagań skarga kasacyjna wniesiona przez niego osobiście – jak
prawidłowo ocenił Sąd drugiej instancji - była niedopuszczalna i podlegała
odrzuceniu na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c.
Trafnie także przyjął Sąd Okręgowy, że jego postanowienie z dnia
12 sierpnia 2010 r. nie jest orzeczeniem, które zgodnie z art. 3981
§ 1 k.p.c., może
być zaskarżone skargą kasacyjną, co było dodatkową przyczyną uzasadniającą
odrzucenie niedopuszczalnej skargi kasacyjnej. Art. 3981
§ 1 k.p.c. przewiduje,
że skarga kasacyjna przysługuje od wydanego przez sąd drugiej instancji
prawomocnego wyroku lub postanowienia w przedmiocie odrzucenia pozwu albo
3
umorzenia postępowania kończących postępowanie w sprawie. Postanowienie
Sądu Okręgowego z dnia 12 sierpnia 2010 r. w przedmiocie oddalenia zażalenia
powoda na postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 28 stycznia 2010 r., którym
odrzucono zażalenie powoda na postanowienie odrzucające jego zażalenie na
zarządzenie z dnia 14 grudnia 2009 r. o zwrocie wniosku o przywrócenie terminu,
nie należy do orzeczeń, od których można wnieść skargę kasacyjną.
Z tych względów orzeczono, jak w sentencji na podstawie art. 39814
w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c.