I CZ 171/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:31-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 171/11
POSTANOWIENIE
Dnia 3 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Barbara Myszka
SSN Marta Romańska
w sprawie z powództwa Przedsiębiorstwa Budowlanego B. Spółki z o.o. w W.
przeciwko M. Spółce z o.o. w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 3 lutego 2012 r.,
na skutek zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 30 sierpnia 2011 r.,
oddala zażalenie i zasądza od powoda na rzecz pozwanego
kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem kosztów
postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił apelację
powoda (punkt 1) oraz orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego (punkt 2).
Sąd odrzucił wniesioną apelację jako nieopłaconą wskazując, że w sprawie
zastosowanie mają przepisy ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w
sprawach cywilnych w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 14 grudnia 2006 r. o
zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. 2007 Nr 21,
poz. 123 – dalej: ustawa nowelizująca), co skutkowało obowiązkiem uiszczenia
opłaty podstawowej od apelacji. Sąd powołał się przy tym na treść art. 2 ustawy
nowelizującej.
Postanowienie zostało zaskarżone przez powoda w całości, który wniósł
o jego uchylenie. Wskazał, że w sprawie – wbrew ocenie Sądu drugiej instancji –
zastosowanie znajdują przepisy ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych (jedn. tekst: Dz.U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594
ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w momencie wniesienia apelacji. Podniósł, że
brak jest podstaw do zastosowania w sprawie przepisów ustawy, które utraciły moc
obowiązującą zanim powód wniósł apelację, gdyż adekwatnym momentem do
oceny przepisów właściwych dla podjętej przez niego czynności procesowej, jest
termin podjęcia tej czynności.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sprawa została wszczęta w dniu 9 lutego 1995 r., tj. w czasie obowiązywania
ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych
(jedn. tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 9, poz. 88 ze zm. dalej „ustawa z 1967 r.”),
a zakończyła się w pierwszej instancji w dniu 27 sierpnia 2010 r., tj. w czasie
obowiązywania ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych (dalej: „u.k.s.c.”). Stosownie do art. 149 ust. 1 u.k.s.c. w sprawach
wszczętych przed dniem wejścia w życie tej ustawy stosuje się, do czasu
zakończenia postępowania w danej instancji, dotychczasowe przepisy o kosztach
sądowych. Tym samym, do momentu wydania wyroku przez Sąd Okręgowy w dniu
27 sierpnia 2010 r. zastosowanie znajdowały przepisy ustawy z dnia 13 czerwca
1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Zastosowanie ustawy nowej,
3
tj. ustawy z 28 lipca 2005 r., zaktualizowało się w momencie podjęcia przez stronę
czynności inicjujących postępowania drugoinstancyjne, a zatem poprzez wniesienie
apelacji.
Sąd Apelacyjny trafnie uznał, że w sprawie znajduje zastosowanie ustawa z
28 lipca 2005 r., ale w brzmieniu sprzed nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 14
grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.
U. Nr 21, poz. 123), a to z uwagi na treść art. 2 tej ustawy. Takie stanowisko jest
ugruntowane w orzecznictwie Sądu Najwyższego, który wyjaśnił, że ustawa z dnia
14 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych
uchyliła obowiązek uiszczania opłaty podstawowej od pism wnoszonych przez
osoby zwolnione od kosztów sądowych w całości tylko w sprawach wszczętych po
dniu 10 marca 2007 r. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada
2009 r., III CZ 54/09, niepubl. oraz uchwała z dnia 27 czerwca 2008 r., III CZP
48/08, OSNC 2009 nr 7-8 poz. 102). W sprawach wszczętych wcześniej, a taka
sytuacja ma miejsce w omawianym wypadku, zastosowanie znajdują przepisy
obowiązujące przez tą nowelizacją, co czyni zasadnym pobranie od strony
zwolnionej od kosztów sądowych w całości, opłaty podstawowej od apelacji w
kwocie 30 zł.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
k.p.c.,
Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 3 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Barbara Myszka
SSN Marta Romańska
w sprawie z powództwa Przedsiębiorstwa Budowlanego B. Spółki z o.o. w W.
przeciwko M. Spółce z o.o. w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 3 lutego 2012 r.,
na skutek zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 30 sierpnia 2011 r.,
oddala zażalenie i zasądza od powoda na rzecz pozwanego
kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem kosztów
postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił apelację
powoda (punkt 1) oraz orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego (punkt 2).
Sąd odrzucił wniesioną apelację jako nieopłaconą wskazując, że w sprawie
zastosowanie mają przepisy ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w
sprawach cywilnych w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 14 grudnia 2006 r. o
zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. 2007 Nr 21,
poz. 123 – dalej: ustawa nowelizująca), co skutkowało obowiązkiem uiszczenia
opłaty podstawowej od apelacji. Sąd powołał się przy tym na treść art. 2 ustawy
nowelizującej.
Postanowienie zostało zaskarżone przez powoda w całości, który wniósł
o jego uchylenie. Wskazał, że w sprawie – wbrew ocenie Sądu drugiej instancji –
zastosowanie znajdują przepisy ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych (jedn. tekst: Dz.U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594
ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w momencie wniesienia apelacji. Podniósł, że
brak jest podstaw do zastosowania w sprawie przepisów ustawy, które utraciły moc
obowiązującą zanim powód wniósł apelację, gdyż adekwatnym momentem do
oceny przepisów właściwych dla podjętej przez niego czynności procesowej, jest
termin podjęcia tej czynności.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sprawa została wszczęta w dniu 9 lutego 1995 r., tj. w czasie obowiązywania
ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych
(jedn. tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 9, poz. 88 ze zm. dalej „ustawa z 1967 r.”),
a zakończyła się w pierwszej instancji w dniu 27 sierpnia 2010 r., tj. w czasie
obowiązywania ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych (dalej: „u.k.s.c.”). Stosownie do art. 149 ust. 1 u.k.s.c. w sprawach
wszczętych przed dniem wejścia w życie tej ustawy stosuje się, do czasu
zakończenia postępowania w danej instancji, dotychczasowe przepisy o kosztach
sądowych. Tym samym, do momentu wydania wyroku przez Sąd Okręgowy w dniu
27 sierpnia 2010 r. zastosowanie znajdowały przepisy ustawy z dnia 13 czerwca
1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Zastosowanie ustawy nowej,
3
tj. ustawy z 28 lipca 2005 r., zaktualizowało się w momencie podjęcia przez stronę
czynności inicjujących postępowania drugoinstancyjne, a zatem poprzez wniesienie
apelacji.
Sąd Apelacyjny trafnie uznał, że w sprawie znajduje zastosowanie ustawa z
28 lipca 2005 r., ale w brzmieniu sprzed nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 14
grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.
U. Nr 21, poz. 123), a to z uwagi na treść art. 2 tej ustawy. Takie stanowisko jest
ugruntowane w orzecznictwie Sądu Najwyższego, który wyjaśnił, że ustawa z dnia
14 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych
uchyliła obowiązek uiszczania opłaty podstawowej od pism wnoszonych przez
osoby zwolnione od kosztów sądowych w całości tylko w sprawach wszczętych po
dniu 10 marca 2007 r. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada
2009 r., III CZ 54/09, niepubl. oraz uchwała z dnia 27 czerwca 2008 r., III CZP
48/08, OSNC 2009 nr 7-8 poz. 102). W sprawach wszczętych wcześniej, a taka
sytuacja ma miejsce w omawianym wypadku, zastosowanie znajdują przepisy
obowiązujące przez tą nowelizacją, co czyni zasadnym pobranie od strony
zwolnionej od kosztów sądowych w całości, opłaty podstawowej od apelacji w
kwocie 30 zł.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
k.p.c.,
Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.