Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 6/12
POSTANOWIENIE
Dnia 3 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Barbara Myszka
SSN Marta Romańska
w sprawie ze skargi J. D.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 30 marca 2010 r., w sprawie z powództwa A. P.
przeciwko J. D.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 3 lutego 2012 r.,
zażalenia skarżącego na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 14 lipca 2011 r.,
oddala zażalenie i przyznaje adwokatowi W. B. od Skarbu
Państwa – Sądu Apelacyjnego kwotę 3 600 (trzy tysiące
sześćset) złotych powiększoną o należny podatek od towarów i
usług tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej skarżącemu
z urzędu w postępowaniu zażaleniowym.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 14 lipca 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę J. D.
o wznowienie prawomocnie zakończonego wyrokiem z dnia 14 lipca 2011 r.
postępowania w sprawie VI ACa 881/09 jako nieopartą na ustawowej podstawie
wznowienia.
Zażaleniem z dnia 14 listopada 2011 r. pozwany J. D. zaskarżył to
postanowienie w całości i podnosząc zarzut naruszenia art. 403 § 2 k.p.c. wniósł
o jego uchylenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 403 § 2 k.p.c. można żądać wznowienia postępowania
w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków
dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona
nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.
Nowe okoliczności faktyczne lub środki dowodowe, które mogłyby mieć
wpływ na wynik sprawy, to takie fakty, z których strona nie mogła skorzystać
w postępowaniu prawomocnie zakończonym. „Wykrycie” natomiast, o którym
mowa w art. 403 § 2 k.p.c., odnosi się do okoliczności i dowodów w poprzednim
postępowaniu w ogóle nieujawnionych i wówczas nieujawnialnych, bo nieznanych
stronie i dla niej niedostępnych (por. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia
15 maja 1968 r., I Co 1/68, OSNCP 1969 nr 2, poz. 36; z dnia 17 stycznia 2001 r.,
IV CKN 1515/00 i z dnia 19 stycznia 2006 r., IV CZ 143/05, niepublikowane). Nie
dotyczy również takich okoliczności, które strona mogła powołać w prawomocnie
zakończonym postępowaniu, mając ku temu obiektywnie istniejącą możliwość.
Powołana przez skarżącego okoliczność w postaci ujawnienia po
zakończeniu postępowania dowodu w postaci umowy zaliczki nie może zostać
uznana w rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c. za „nowy środek dowodowy”, gdyż fakt jej
zawarcia musiał być J. D. znany w toku postępowania. Podniesiona okoliczność nie
odpowiada tym samym żadnej z określonych w Kodeksie postępowania cywilnego
podstaw wznowienia postępowania, a w szczególności art. 403 § 2 k.p.c. Sąd
Apelacyjny trafnie przyjął, że okoliczności podniesionej przez skarżącego nie
można zakwalifikować jako takiej, która w prawomocnie zakończonym
3
postępowaniu była dla strony „nieujawnialna”, a więc stanowiła okoliczność, o której
strona przy zachowaniu należytej staranności nie mogła się dowiedzieć, nie
dysponując tym samym środkami służącymi jej ujawnieniu. J. D., skoro był
podpisany na umowie zaliczki, musiał mieć świadomość jej istnienia już w toku
prawomocnie zakończonego postępowania; mógł zatem wykorzystać ten środek
dowodowy w postępowaniu przed jego zakończeniem.
W tym stanie Sąd Apelacyjny trafnie ocenił, że skarżący nie oparł skargi na
ustawowej podstawie wznowienia postępowania określonej w art. 403 § 2 k.p.c., co
przesądzało o bezzasadności zażalenia.
Z tych względów, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
k.p.c., Sąd
Najwyższy orzekł jak w sentencji.

I CZ 6/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia