Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 3 lutego 2012 r.
II UZ 56/11
Dopuszczalność skargi kasacyjnej w sprawie z odwołania od decyzji Dy-
rektora Zakładu Emerytalno-Rentowego MSWiA w przedmiocie przeliczenia od
dnia 1 stycznia 2010 r. emerytury policyjnej z uwzględnieniem - w odniesieniu
do okresów służby w organach bezpieczeństwa państwowego, o których mowa
w art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o doku-
mentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych do-
kumentów (jednolity tekst: Dz.U. z 2007 r. Nr 63, poz. 425 ze zm.) - według prze-
liczników określonych w art. 15b ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Woj-
skowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura
Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich ro-
dzin (jednolity tekst: z 2004 r. Dz.U. Nr 8, poz. 67 ze zm.) w brzmieniu nadanym
ustawą zmieniającą z dnia 23 stycznia 2009 r. (Dz.U. Nr 24, poz. 145), nie naru-
sza art. 129 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 153,
poz. 1227 ze zm.).
Przewodniczący SSN Beata Gudowska (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Zbigniew Korzeniowski, Romualda Spyt.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 3 lutego
2012 r. sprawy z wniosku Ewy G. przeciwko Dyrektorowi Zakładu Emerytalno-Ren-
towego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W. o wysokość emery-
tury policyjnej, na skutek zażalenia wnioskodawczyni na postanowienie Sądu Apela-
cyjnego w Warszawie z dnia 17 października 2011 r. […]
o d d a l i ł zażalenie.
U z a s a d n i e n i e
2
Postanowieniem z dnia 17 października 2011 r., Sąd Apelacyjny w Warszawie
odrzucił skargę kasacyjną Ewy G. od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych Warszawie z dnia 7 lipca 2011 r. oddalającego odwołanie
od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wew-
nętrznych i Administracji w W. wydanej w przedmiocie ustalenia wysokości emerytury
policyjnej. Sąd drugiej instancji stwierdził, że wskazana przez skarżącą wartość
przedmiotu zaskarżenia, równa wartości przedmiotu sporu, została prawidłowo
wskazana jako kwota 6.180 zł, a w konsekwencji, że skarga kasacyjna w tej sprawie
jest niedopuszczalna z mocy art. 3982
§ 1 k.p.c. i orzekł o jej odrzuceniu na podsta-
wie art. 3986
§ 2 k.p.c.
W zażaleniu ubezpieczona podniosła, że w skardze kasacyjnej wyraźnie wy-
eksponowała podstawę skargi jako ustalenie prawa do emerytury policyjnej. Nie było
jej wolą ustalenie wysokości przyznanej emerytury policyjnej, lecz żądała, by zgodnie
z art. 15 ust. 1 i art. 15 b ust. 2 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy
przywrócono jej prawo do emerytury po 15 latach służby w wysokości 40% podstawy
jej wymiaru, którym jest wynagrodzenie w ostatnim miesiącu służby oraz wzrastanie
tego świadczenia za każdy dalszy rok służby lub pracy odpowiednio o 2,6%, 0,7%
lub 1,3% tej podstawy wymiaru, według uprawnienia zachowanego w ustawie nowe-
lizującej z dnia 23 stycznia 2009 r., która weszła w życie w dniu 16 marca 2009 r.,
wcześniej potwierdzonego w decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego
MSWiA z dnia 1 sierpnia 2003 r. Wobec tego podniosła, że zgodnie z art. 3982
§ 1
zdanie drugie k.p.c., skarga kasacyjna przysługuje niezależnie od wartości przed-
miotu sporu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sprawa, w której wniesiono skargę kasacyjną nie należy do spraw wymienio-
nych w art. 3982
§ 1 zdanie drugie k.p.c. Zapoczątkowana została odwołaniem od
decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrz-
nych i Administracji z dnia 19 października 2009 r. Decyzją tą - przez zastosowanie
art. 15b w związku z art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrze-
niu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego,
3
Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Pań-
stwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z
2004 r. Nr 8, poz. 67) w brzmieniu od dnia 16 marca 2009 r. nadanym ustawą z dnia
23 stycznia 2009 r. (Dz.U. Nr 24, poz. 145) - dokonano ponownego ustalenia wyso-
kości emerytury. W szczególności, w miejsce dotychczasowych przeliczników, do
okresu służby Ewy G. w organach bezpieczeństwa państwa, o których mowa w art. 2
ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach orga-
nów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (jednolity
tekst: Dz.U. z 2007 r. Nr 63, poz. 425 ze zm.), zastosowano przelicznik 0,7% podsta-
wy wymiaru - za każdy rok od dnia 16 lipca 1984 r. do dnia 1 października 1989 r. W
wyniku przeliczenia emerytura wyniosła 2.462,95 zł.
W odwołaniu, apelacji oraz w skardze kasacyjnej ubezpieczona nie domagała
się ustalenia prawa do emerytury policyjnej, które nie było zakwestionowane, lecz
konsekwentnie żądała ustalenia tego świadczenia w wysokości dotychczasowej, we-
dług zasad wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funk-
cjonariuszy, wskazując, że jej świadczenie zostało obniżone o kwotę 6.180 zł.
Stosownie do art. 3982
§ 1 k.p.c. skarga kasacyjna niezależnie od wartości
przedmiotu sporu jest dopuszczalna w sprawach o przyznanie i o wstrzymanie eme-
rytury lub renty oraz o objęcie obowiązkiem ubezpieczenia społecznego. Nie należą
do tych spraw odwołania od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego
MSWiA w przedmiocie przeliczenia od dnia 1 stycznia 2010 r. emerytury policyjnej z
uwzględnieniem - w odniesieniu do okresów służby w organach bezpieczeństwa
państwa, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnieniu
informacji i dokumentów organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 według
przeliczników określonych w art. 15b ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 23 stycznia 2009
r. (Dz.U. Nr 24, poz. 145). Dopuszczalność skargi kasacyjnej w takiej sprawie zależy
od wartości przedmiotu zaskarżenia.
Uwzględniając, że w sprawie objętej zażaleniem wartość przedmiotu zaskar-
żenia jest niższa od 10.000 zł, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie
art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
========================================