V CZ 42/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 42/11
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa Gminy B.
przeciwko D. F.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 lutego 2012 r.,
zażalenia pozwanej na orzeczenie o kosztach procesu, zawarte w wyroku Sądu
Apelacyjnego
z dnia 10 listopada 2010 r.,
uchyla zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 10
listopada 2010 r., orzeczenie o kosztach procesu w części
dotyczącej opłaty za czynności radcy prawnego w obu
instancjach i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi
Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu
Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania
zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 10 listopada 2010 r. Sąd Apelacyjny zmienił wyrok Sądu
Okręgowego, którym oddalono powództwo o zapłatę 110 995,96 zł, w ten sposób,
że zasądził od pozwanej na rzecz powódki 105 180,20 zł z ustawowymi odsetkami,
oddalił powództwo pozostałej części i zasądził od pozwanej na rzecz powódki
12 767 zł kosztów procesu oraz oddalił apelację w pozostałej części i zasądził od
pozwanej na rzecz powódki 10 950 zł kosztów postępowania apelacyjnego.
Uzasadnienie orzeczenia o kosztach procesu zostało ograniczone do przytoczenia
przepisów art. 98 i 108 § 1 k.p.c.
Zawarte w wyroku postanowienie o kosztach za obie instancje zaskarżyła
zażaleniem pozwana w części dotyczącej rozstrzygnięcia o opłatach za czynności
radcy prawnego. Zarzuciła, że zasądzone w tym zakresie koszty zostały ustalone
z naruszeniem art. 98 § 3 i 99 k.p.c. oraz § 2 ust. 1 i 2, § 6 pkt 6 i § 12 ust. 1 pkt 2
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu. Ponadto podniosła,
że zachodzą w sprawie okoliczności uzasadniające zastosowanie art. 102 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zawarte w uzasadnieniu wydanego w sprawie wyroku reformatoryjnego
motywy rozstrzygnięcia o kosztach procesu zarówno za pierwszą instancję, jak
i instancję odwoławczą zostały ograniczone jedynie do przytoczenia wskazanych
wyżej przepisów prawa. W tej sytuacji orzeczenie w przedmiocie kosztów
w zaskarżonym zakresie nie poddaje się kontroli instancyjnej. Nie jest możliwe
zwłaszcza odparcie zarzutu skarżącej, że Sąd ustalił wysokość zasądzonych opłat
za czynności radcy prawnego z naruszeniem § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej z przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz.1349 ze zm.),
polegającym na zasądzeniu opłaty w wysokości wyższej niż jedna stawka
3
minimalna, bez wskazania, jakie okoliczności przemawiają za tym. Przy ponownym
rozstrzyganiu o kosztach procesu niezbędne będzie także rozważenie, czy są
podstawy - zwłaszcza ze względu na okoliczności podnoszone przez skarżącą –
do zastosowania art. 102 k.p.c.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 39815
§ 1 i art. 108 § 2 w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa Gminy B.
przeciwko D. F.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 lutego 2012 r.,
zażalenia pozwanej na orzeczenie o kosztach procesu, zawarte w wyroku Sądu
Apelacyjnego
z dnia 10 listopada 2010 r.,
uchyla zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 10
listopada 2010 r., orzeczenie o kosztach procesu w części
dotyczącej opłaty za czynności radcy prawnego w obu
instancjach i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi
Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu
Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania
zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 10 listopada 2010 r. Sąd Apelacyjny zmienił wyrok Sądu
Okręgowego, którym oddalono powództwo o zapłatę 110 995,96 zł, w ten sposób,
że zasądził od pozwanej na rzecz powódki 105 180,20 zł z ustawowymi odsetkami,
oddalił powództwo pozostałej części i zasądził od pozwanej na rzecz powódki
12 767 zł kosztów procesu oraz oddalił apelację w pozostałej części i zasądził od
pozwanej na rzecz powódki 10 950 zł kosztów postępowania apelacyjnego.
Uzasadnienie orzeczenia o kosztach procesu zostało ograniczone do przytoczenia
przepisów art. 98 i 108 § 1 k.p.c.
Zawarte w wyroku postanowienie o kosztach za obie instancje zaskarżyła
zażaleniem pozwana w części dotyczącej rozstrzygnięcia o opłatach za czynności
radcy prawnego. Zarzuciła, że zasądzone w tym zakresie koszty zostały ustalone
z naruszeniem art. 98 § 3 i 99 k.p.c. oraz § 2 ust. 1 i 2, § 6 pkt 6 i § 12 ust. 1 pkt 2
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu. Ponadto podniosła,
że zachodzą w sprawie okoliczności uzasadniające zastosowanie art. 102 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zawarte w uzasadnieniu wydanego w sprawie wyroku reformatoryjnego
motywy rozstrzygnięcia o kosztach procesu zarówno za pierwszą instancję, jak
i instancję odwoławczą zostały ograniczone jedynie do przytoczenia wskazanych
wyżej przepisów prawa. W tej sytuacji orzeczenie w przedmiocie kosztów
w zaskarżonym zakresie nie poddaje się kontroli instancyjnej. Nie jest możliwe
zwłaszcza odparcie zarzutu skarżącej, że Sąd ustalił wysokość zasądzonych opłat
za czynności radcy prawnego z naruszeniem § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej z przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz.1349 ze zm.),
polegającym na zasądzeniu opłaty w wysokości wyższej niż jedna stawka
3
minimalna, bez wskazania, jakie okoliczności przemawiają za tym. Przy ponownym
rozstrzyganiu o kosztach procesu niezbędne będzie także rozważenie, czy są
podstawy - zwłaszcza ze względu na okoliczności podnoszone przez skarżącą –
do zastosowania art. 102 k.p.c.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 39815
§ 1 i art. 108 § 2 w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).