II UZ 61/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-05-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II UZ 61/11
POSTANOWIENIE
Dnia 24 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (przewodniczący,
sprawozdawca)
SSN Katarzyna Gonera
SSN Beata Gudowska
w sprawie z wniosku D. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
o wznowienie postępowania,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 24 lutego 2012 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 4 listopada 2011 r.,
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 4 listopada 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
zażalenie D. K. od postanowienia tego Sądu z dnia 27 kwietnia 2011 r.
odrzucającego skargę wnioskodawcy o wznowienie postępowania w sprawie o
prawo do renty socjalnej.
W ocenie Sądu Apelacyjnego, skoro odpis postanowienia z dnia 27 kwietnia
2011 r. wraz z jego uzasadnieniem doręczony został wnioskodawcy w dniu 25
lipca 2011 r., to termin do jego zaskarżenia upłynął w dacie 1 sierpnia 2011 r.
2
Zatem wniesienie zażalenia w dniu 26 września 2011 r. nastąpiło z uchybieniem
terminu określonego w art. 3941
§ 2 w związku z art. 394 § 2 k.p.c.
W zażaleniu na powyższe postanowienie wnioskodawca wniósł o jego
uchylenie i nadanie sprawie biegu, podnosząc, że skuteczne wniesienie środka
odwoławczego w ustawowym terminie nie było możliwe z uwagi na długotrwałą i
obłożną chorobę pełnomocnika strony powodowej, uniemożliwiającą jakiekolwiek
wykonywanie czynności zawodowych na rzecz mocodawcy, a także brak
możliwości ustanowienia substytuta. Nadto sam powód miał w tym okresie
ograniczone możliwości działania w swojej sprawie z uwagi na stan
zaawansowanej choroby.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zgodnie z zasadą formalizmu postępowania cywilnego, aby czynność
procesowa polegająca na zaskarżeniu orzeczenia mogła wywrzeć zamierzone
skutki, musi być dokonana w określonym terminie, a więc w okresie przewidzianym
do wniesienia środka zaskarżenia. Terminy te, ustanowione przez przepisy
Kodeksu postępowania cywilnego, mają charakter procesowy i ustawowy. Nie
mogą być przedłużane ani skracane przez sąd lub przewodniczącego jak ma to
miejsce w przypadku terminów sądowych, a ich upływ powoduje bezwzględną
bezskuteczność czynności zaskarżenia bez względu na to czy przekroczenie
terminu nastąpiło z winy strony, czy też bez takiej winy (art. 167 k.p.c., zgodnie z
którym czynność procesowa podjęta przez stronę po upływie terminu jest
bezskuteczna) oraz obowiązek sądu uwzględnienia tego przekroczenia z urzędu i
odrzucenia spóźnionego środka zaskarżenia (tu: art. 397 § 2 zdanie pierwsze
w związku z odpowiednio stosowanym art. 370 k.p.c.), chyba że wraz z nim
zostanie złożony wniosek o przywrócenie terminu do jego wniesienia (art. 168 i
następne k.p.c.).
Skarżący nie kwestionuje, że wniesienie przez niego zażalenia nastąpiło z
uchybieniem tygodniowego terminu określonego w art. 394 § 2 w związku z
art. 3941
§ 3 k.p.c., co powoduje oddalenie zażalenia - jako niezawierającego
uzasadnionych podstaw - na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 24 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (przewodniczący,
sprawozdawca)
SSN Katarzyna Gonera
SSN Beata Gudowska
w sprawie z wniosku D. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
o wznowienie postępowania,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 24 lutego 2012 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 4 listopada 2011 r.,
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 4 listopada 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
zażalenie D. K. od postanowienia tego Sądu z dnia 27 kwietnia 2011 r.
odrzucającego skargę wnioskodawcy o wznowienie postępowania w sprawie o
prawo do renty socjalnej.
W ocenie Sądu Apelacyjnego, skoro odpis postanowienia z dnia 27 kwietnia
2011 r. wraz z jego uzasadnieniem doręczony został wnioskodawcy w dniu 25
lipca 2011 r., to termin do jego zaskarżenia upłynął w dacie 1 sierpnia 2011 r.
2
Zatem wniesienie zażalenia w dniu 26 września 2011 r. nastąpiło z uchybieniem
terminu określonego w art. 3941
§ 2 w związku z art. 394 § 2 k.p.c.
W zażaleniu na powyższe postanowienie wnioskodawca wniósł o jego
uchylenie i nadanie sprawie biegu, podnosząc, że skuteczne wniesienie środka
odwoławczego w ustawowym terminie nie było możliwe z uwagi na długotrwałą i
obłożną chorobę pełnomocnika strony powodowej, uniemożliwiającą jakiekolwiek
wykonywanie czynności zawodowych na rzecz mocodawcy, a także brak
możliwości ustanowienia substytuta. Nadto sam powód miał w tym okresie
ograniczone możliwości działania w swojej sprawie z uwagi na stan
zaawansowanej choroby.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zgodnie z zasadą formalizmu postępowania cywilnego, aby czynność
procesowa polegająca na zaskarżeniu orzeczenia mogła wywrzeć zamierzone
skutki, musi być dokonana w określonym terminie, a więc w okresie przewidzianym
do wniesienia środka zaskarżenia. Terminy te, ustanowione przez przepisy
Kodeksu postępowania cywilnego, mają charakter procesowy i ustawowy. Nie
mogą być przedłużane ani skracane przez sąd lub przewodniczącego jak ma to
miejsce w przypadku terminów sądowych, a ich upływ powoduje bezwzględną
bezskuteczność czynności zaskarżenia bez względu na to czy przekroczenie
terminu nastąpiło z winy strony, czy też bez takiej winy (art. 167 k.p.c., zgodnie z
którym czynność procesowa podjęta przez stronę po upływie terminu jest
bezskuteczna) oraz obowiązek sądu uwzględnienia tego przekroczenia z urzędu i
odrzucenia spóźnionego środka zaskarżenia (tu: art. 397 § 2 zdanie pierwsze
w związku z odpowiednio stosowanym art. 370 k.p.c.), chyba że wraz z nim
zostanie złożony wniosek o przywrócenie terminu do jego wniesienia (art. 168 i
następne k.p.c.).
Skarżący nie kwestionuje, że wniesienie przez niego zażalenia nastąpiło z
uchybieniem tygodniowego terminu określonego w art. 394 § 2 w związku z
art. 3941
§ 3 k.p.c., co powoduje oddalenie zażalenia - jako niezawierającego
uzasadnionych podstaw - na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.