Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II UZ 63/11
POSTANOWIENIE
Dnia 24 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (przewodniczący)
SSN Katarzyna Gonera
SSN Beata Gudowska (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku K. R.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
o zaległe składki,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 24 lutego 2012 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 4 listopada 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 4 listopada 2011 r. Sąd Apelacyjny w sprawie K. R.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych, ustalił wartość przedmiotu
zaskarżenia na kwotę 6.835,49 zł i odrzucił skargę kasacyjną ubezpieczonego od
wyroku tego Sądu z dnia 19 kwietnia 2011 r. Stwierdził, że w sprawie dotyczącej
odpowiedzialności członka zarządu spółki z o.o. PH „P.” za nieopłacone przez
spółkę składki na ubezpieczenie społeczne ubezpieczony w skardze kasacyjnej
określił wartość przedmiotu zaskarżenia jako kwotę 10.780 zł. Kwota ta odnosi się
do zaskarżonej decyzji z dnia 20 maja 2008 r., jednak w niej organ rentowy wskazał
2
tę kwotę jako łączna kwotę zobowiązania, na którą składają się dług oraz odsetki
dochodzone w kwocie 3.944 zł.
W zażaleniu ubezpieczony K. R. zarzucił rażące naruszenie przepisów
postępowania - art. 20 k.p.c. przez błędne zastosowanie w sytuacji, w której w
zaskarżonej decyzji „poprzez kapitalizację odsetek doliczono je do łącznej ogólnej
kwoty zobowiązania” obejmującej łączną kwotę 10.779,49 zł, a wartość ta na
żadnym etapie postępowania nie była kwestionowana. Wskazał na bezzasadne
odrzucenie skargi kasacyjnej i wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i
przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu w celu nadania biegu skardze
kasacyjnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sprawa objęta skargą kasacyjną jest sprawą o świadczenie, a roszczenie
będące jej przedmiotem ma charakter majątkowy, więc o dopuszczalności skargi
decyduje wartość przedmiotu zaskarżenia nie niższa niż 10.000 zł (art. 3982
§ 1
k.p.c.).
Skarżący podał jako wartość przedmiotu zaskarżenia kwotę przekraczającą
wartość graniczną, lecz pominął, że obejmuje ona roszczenie główne i odsetki,
które są żądane obok roszczenia głównego i nie są z mocy art. 20 k.p.c.
uwzględniane przy ustalania wartości przedmiotu sporu.
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego (por. uchwałę
składu siedmiu sędziów z dnia 21 października 1997 r., III ZP 16/97, OSNAPiUS
1998, nr 7, poz. 204 oraz uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów z dnia 28
czerwca 1999 r., III CZP 12/99, OSNC 2000, nr 1, poz. 1, postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 29 września 2000 r., V CKN 71/00, niepubl., z dnia 29 lipca
1997 r., I PZ 25/97, niepubl., z dnia 22 października 1998 r., II UZ 87/98, niepubl., z
dnia 14 stycznia 2009 r., III PZ 2/08, nieubl.), w razie zgłoszenia żądania o
zasądzenie świadczenia głównego i ubocznego stan objęty hipotezą art. 20 k.p.c.
istnieje do chwili prawomocności wyroku rozstrzygającego o świadczeniu głównym.
Nakazuje to pomijanie w wartości przedmiotu zaskarżenia odsetek dochodzonych
obok roszczenia głównego. Odmiennie, jak wykazano w uzasadnieniu uchwały z
3
dnia 28 czerwca 1999 r., traktowane są tylko odsetki, które zostały doliczone do
kapitału i same – na skutek kapitalizacji – stały się świadczeniem; wówczas nie
stosuje się regulacji zawartej w art. 20 k.p.c. W taki sposób należy interpretować
także punkt drugi uchwały z dnia 21 października 1997 r., stwierdzający, że
„wartość przedmiotu zaskarżenia w kasacji stanowi świadczenie główne wraz z
doliczonymi do niego odsetkami”. W uzasadnieniu tej uchwały wyraźnie zresztą
wskazano, że skapitalizowanie odsetek w znaczeniu prawnym następuje wtedy,
gdy obliczono ich sumę za określony czas, a następnie poddano je
oprocentowaniu, tworząc w ten sposób kapitał, stanowiący odrębną kategorię
prawną.
W sprawie objętej skargą kasacyjną na wartość świadczenia głównego
składają się należności z tytułu składek na Fundusz Ubezpieczenia Społecznego –
5.485,48 zł., składek na ubezpieczenie zdrowotne – 963,49 zł. i składek na
Fundusz Pracy i FGŚP – 386,52 zł. Pozostała kwota to odsetki od tych kwot,
ustalone na dzień wydania decyzji, lecz nie objęte kapitalizacją.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w postanowieniu (art. 3941
§ 3 w
związku z 39814
k.p.c.).

II UZ 63/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia