V CZ 128/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 128/11
POSTANOWIENIE
Dnia 23 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)
SSN Jan Górowski (sprawozdawca)
SSN Anna Kozłowska
w sprawie z powództwa „W.” Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
we W.
przeciwko S. S.
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 lutego 2012 r.,
zażalenia strony powodowej na orzeczenie dotyczące kosztów, zawarte w wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 13 lipca 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i zasądza od pozwanego na
rzecz powódki kwotę 225 (dwieście dwadzieścia pięć) złotych
tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem zawartym w punkcie 2 wyroku z dnia 13 lipca 2011 r. Sąd
Okręgowy odstąpił od obciążania pozwanego kosztami postępowania, wskazując,
że sytuacja zdrowotna i materialna pozwanego pozwalają na zastosowania art. 102
k.p.c.
Zażaleniem z dnia 3 sierpnia 2011 r. powód zaskarżył postanowienie Sądu
drugiej instancji o kosztach wnosząc o jego uchylenie i podniósł zarzut naruszenia
art. 102 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest uzasadnione. Stosownie do treści art. 102 k.p.c. w wypadkach
szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko
część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Przywołany przepis
przewiduje wyjątek od – odnoszącej się do obowiązku rozliczania kosztów
postępowania – zasady odpowiedzialności za wynik procesu i pozwala na
odstąpienie od niej „w szczególnie uzasadnionych wypadkach”. Fakt ich
nastąpienia (bądź braku) podlega w pierwszym rzędzie ocenie sądu orzekającego.
Nie ulega przy tym wątpliwości, że ocena zasadności zastosowania tego przepisu
wymaga rozważenia wszelkich okoliczności odnoszących się zarówno do stanu
majątkowego, jak i osobistego strony. W rozpoznawanej sprawie ustalono, że
pozwany otrzymuje miesięcznie świadczenie z tytułu ubezpieczenia społecznego
w kwocie 2 813,24 złotych; w toku postępowania nie korzystał ze zwolnienia od
kosztów sądowych, ani też nie podnosił, że znajduje się w złej sytuacji materialnej.
Z tego też względu nie znajduje uzasadnienia ocena dokonana przez Sąd drugiej
instancji, że pozwany znajduje się w takiej sytuacji, która pozwala na zastosowanie
art. 102 k.p.c.
W tym stanie rzeczy zażalenie pozwanego okazało się uzasadnione i na
podstawie art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. i art. 39816
k.p.c. Sąd Najwyższy zmienił
zaskarżone orzeczenie w ten sposób, że zasądził od pozwanego na rzecz powoda
kwotę 225 (dwieście dwadzieścia pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów
postępowania apelacyjnego. Wysokość tej kwoty odpowiada stawce minimalnej
3
podstawowej dla wartości przedmiotu zaskarżenia w sprawie, przy uwzględnieniu
wysokości stawki dla postępowania w sądzie drugiej instancji (§ 12 ust. 1 pkt 2
w zw. z § 11 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę
prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).
POSTANOWIENIE
Dnia 23 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)
SSN Jan Górowski (sprawozdawca)
SSN Anna Kozłowska
w sprawie z powództwa „W.” Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
we W.
przeciwko S. S.
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 lutego 2012 r.,
zażalenia strony powodowej na orzeczenie dotyczące kosztów, zawarte w wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 13 lipca 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i zasądza od pozwanego na
rzecz powódki kwotę 225 (dwieście dwadzieścia pięć) złotych
tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem zawartym w punkcie 2 wyroku z dnia 13 lipca 2011 r. Sąd
Okręgowy odstąpił od obciążania pozwanego kosztami postępowania, wskazując,
że sytuacja zdrowotna i materialna pozwanego pozwalają na zastosowania art. 102
k.p.c.
Zażaleniem z dnia 3 sierpnia 2011 r. powód zaskarżył postanowienie Sądu
drugiej instancji o kosztach wnosząc o jego uchylenie i podniósł zarzut naruszenia
art. 102 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest uzasadnione. Stosownie do treści art. 102 k.p.c. w wypadkach
szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko
część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Przywołany przepis
przewiduje wyjątek od – odnoszącej się do obowiązku rozliczania kosztów
postępowania – zasady odpowiedzialności za wynik procesu i pozwala na
odstąpienie od niej „w szczególnie uzasadnionych wypadkach”. Fakt ich
nastąpienia (bądź braku) podlega w pierwszym rzędzie ocenie sądu orzekającego.
Nie ulega przy tym wątpliwości, że ocena zasadności zastosowania tego przepisu
wymaga rozważenia wszelkich okoliczności odnoszących się zarówno do stanu
majątkowego, jak i osobistego strony. W rozpoznawanej sprawie ustalono, że
pozwany otrzymuje miesięcznie świadczenie z tytułu ubezpieczenia społecznego
w kwocie 2 813,24 złotych; w toku postępowania nie korzystał ze zwolnienia od
kosztów sądowych, ani też nie podnosił, że znajduje się w złej sytuacji materialnej.
Z tego też względu nie znajduje uzasadnienia ocena dokonana przez Sąd drugiej
instancji, że pozwany znajduje się w takiej sytuacji, która pozwala na zastosowanie
art. 102 k.p.c.
W tym stanie rzeczy zażalenie pozwanego okazało się uzasadnione i na
podstawie art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. i art. 39816
k.p.c. Sąd Najwyższy zmienił
zaskarżone orzeczenie w ten sposób, że zasądził od pozwanego na rzecz powoda
kwotę 225 (dwieście dwadzieścia pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów
postępowania apelacyjnego. Wysokość tej kwoty odpowiada stawce minimalnej
3
podstawowej dla wartości przedmiotu zaskarżenia w sprawie, przy uwzględnieniu
wysokości stawki dla postępowania w sądzie drugiej instancji (§ 12 ust. 1 pkt 2
w zw. z § 11 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę
prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).