IV CNP 119/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:31-01-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 119/11
POSTANOWIENIE
Dnia 28 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie ze skargi strony pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 9 września 2009 r.,
w sprawie z powództwa E. N., B. N., A. B. i M. M.
przeciwko Gminie N.
o wydanie i zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 marca 2012 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Niniejsza skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia podlega odrzuceniu. W doktrynie nie budzi wątpliwości, że poza
wyjątkowym przypadkiem przewidzianym w art. 4241
§ 2 k.p.c., skarga przysługuje
od prawomocnego orzeczenia sądu II instancji (art. 4241
§ 1 k.p.c.). Chodzi przy
tym o to, aby skarżący wykorzystał zwykłe środki zaskarżenia, ponieważ
instancyjna kontrola orzeczenia ma służyć wyeliminowaniu wadliwych orzeczeń,
zanim wyrządzą one szkodę. Skarżący musi przy tym w skardze wykazać,
że składa skargę, ponieważ orzeczenie nie mogło i nie może być zaskarżone
w innym trybie. Ma przy tym znaczenie to, która strona wykorzystała zwykłe środki
zaskarżenia. W tej sprawie zaskarżono wprawdzie wyrok sądu II instancji, który
rzeczywiście jest prawomocny, to nie jest bez znaczenia, że skarżący
w rzeczywistości nie wykorzystał przysługujących mu środków prawnych,
choć bowiem mógł, to nie złożył apelacji od wyroku sądu I instancji. Tymczasem
sąd II instancji nie uchylił wyroku sądu I instancji, ale oddalił apelację powodów.
Należy zatem stwierdzić, że skarżącemu nie przysługuje skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, ponieważ nie wykorzystał
on przysługujących mu zwykłych środków zaskarżenia, mianowicie nie wniósł
apelacji od wyroku sądu I instancji. Ponadto trudno uznać, że w treści złożonej
skargi podano przepisy, z którymi zaskarżone orzeczenie pozostaje niezgodne.
Wskazano bowiem jedynie szereg przepisów, które, jak to ujął skarżący, naruszono
przy wydaniu zaskarżonego orzeczenia. Są to więc wyłącznie podstawy skargi, lecz
już nie przepisy, z którymi zaskarżone orzeczenie jest niezgodne.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c. orzekł, jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 28 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie ze skargi strony pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 9 września 2009 r.,
w sprawie z powództwa E. N., B. N., A. B. i M. M.
przeciwko Gminie N.
o wydanie i zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 marca 2012 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Niniejsza skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia podlega odrzuceniu. W doktrynie nie budzi wątpliwości, że poza
wyjątkowym przypadkiem przewidzianym w art. 4241
§ 2 k.p.c., skarga przysługuje
od prawomocnego orzeczenia sądu II instancji (art. 4241
§ 1 k.p.c.). Chodzi przy
tym o to, aby skarżący wykorzystał zwykłe środki zaskarżenia, ponieważ
instancyjna kontrola orzeczenia ma służyć wyeliminowaniu wadliwych orzeczeń,
zanim wyrządzą one szkodę. Skarżący musi przy tym w skardze wykazać,
że składa skargę, ponieważ orzeczenie nie mogło i nie może być zaskarżone
w innym trybie. Ma przy tym znaczenie to, która strona wykorzystała zwykłe środki
zaskarżenia. W tej sprawie zaskarżono wprawdzie wyrok sądu II instancji, który
rzeczywiście jest prawomocny, to nie jest bez znaczenia, że skarżący
w rzeczywistości nie wykorzystał przysługujących mu środków prawnych,
choć bowiem mógł, to nie złożył apelacji od wyroku sądu I instancji. Tymczasem
sąd II instancji nie uchylił wyroku sądu I instancji, ale oddalił apelację powodów.
Należy zatem stwierdzić, że skarżącemu nie przysługuje skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, ponieważ nie wykorzystał
on przysługujących mu zwykłych środków zaskarżenia, mianowicie nie wniósł
apelacji od wyroku sądu I instancji. Ponadto trudno uznać, że w treści złożonej
skargi podano przepisy, z którymi zaskarżone orzeczenie pozostaje niezgodne.
Wskazano bowiem jedynie szereg przepisów, które, jak to ujął skarżący, naruszono
przy wydaniu zaskarżonego orzeczenia. Są to więc wyłącznie podstawy skargi, lecz
już nie przepisy, z którymi zaskarżone orzeczenie jest niezgodne.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c. orzekł, jak w sentencji.