Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CSK 432/11
POSTANOWIENIE
Dnia 5 kwietnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku J. K.
przy uczestnictwie Przedsiębiorstwa Wielobranżowego "A."
Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z.
o wpis do księgi wieczystej Kw „x.” prawa własności
na rzecz J. K.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 5 kwietnia 2012 r.,
skargi kasacyjnej uczestniczki postępowania
od postanowienia Sądu Okręgowego
z dnia 31 stycznia 2011 r.,
oddala skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 29 września 2006 r. Sąd Rejonowy przysądził J. K.
własność nieruchomości położonej przy ul. N.[...], dla której Wydział Ksiąg
Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr „x.” za cenę 316.000 zł.
Referendarz Sądowy dokonał w dziale II tej księgi wieczystej nr „x.” wpisu
prawa własności na rzecz J. K. w miejsce Spółki z o.o. A. z siedzibą w Z. oraz
dokonał wykreślenia ujawnionych w tej księdze obciążeń, powołując jako
podstawę wpisu postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 29 września 2006 r.
Na powyższe orzeczenie referendarza skargę wniosła A. spółka z o.o.
wnosząc o uchylenie zaskarżonego wpisu. Postanowieniem z dnia 21 stycznia
2009 r. Sąd Rejonowy utrzymał zaskarżony wpis w mocy.
Apelację od tego postanowienia wniosła A. spółka z o.o., zaskarżając
powyższe postanowienie w całości i wniosła o jego zmianę poprzez oddalenie
wniosku o wpis. Sąd Okręgowy , orzekając ponownie postanowieniem z dnia 31
stycznia 2011 r. oddalił tę apelację.
Od powyższego orzeczenia skarżąca spółka wywiodła skargę kasacyjną
opartą na obu podstawach. W ramach pierwszej podstawy zarzuciła naruszenie art.
3 ust. 1 i 2 oraz art. 3a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali
(jedn. tekst: Dz.U. Nr 80, poz. 903). W ramach naruszenia przepisów
postępowania, mogących mieć istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia skarżąca
zarzuciła naruszenie art. 233 § 1 w zw. z art. 328 § 2 k.p.c. oraz art. 316 § 1 w zw.
z art. 391 § 1 k.p.c. a także art. 382 i art. 386 § 1 oraz art. 6268
k.p.c. W konkluzji
wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rację ma skarżąca jedynie o tyle, o ile twierdzi, że postanowienie z dnia
29 września 2006 r. o przysądzeniu własności lokalu powinno zawierać wyraźnie
sformułowanie o przysądzeniu prawa udziału w nieruchomości wspólnej oraz
udziału w prawie wieczystego użytkowania.
3
W sprawie jednakże należało mieć na uwadze, że wskutek powstania
odrębnej własności lokalu, powstaje równocześnie jej przedmiot, nowa rzecz –
nieruchomość lokalowa. Wpis do księgi wieczystej powstającej odrębnej własności
lokalu tworzy nie tylko nowy stan prawny, ale również stan faktyczny. Powstaje
nowy przedmiot majątkowy. Choć samodzielny lokal mieszkalny jest jedynie
konstrukcją normatywną i faktycznie, w potocznym tego słowa znaczeniu nie jest
rzeczą, to jednak z mocy fikcji prawej należy go traktować jak rzecz (przedmiot
materialny). W tym sensie wpis do księgi wieczystej nie tylko kreuje nowe prawo
rzeczowe (własność lokalu), ale również jego przedmiot (nieruchomość lokalową).
Z chwilą wyodrębnienia (ustanowienia odrębnej własności) dochodzi do
powstania w danej nieruchomości budynkowej swoistego podziału i powstania
jakby kilku nieruchomości. I tak można wyróżnić nieruchomość lokalową powstałą
w wyniku wyodrębnienia lokalu, nieruchomość w skład której wchodzą
niewyodrębnione lokale oraz nieruchomość wspólną. Ta ostatnia nieruchomość,
w skład której wchodzą elementy wspólne budynku oraz prawo do gruntu formalnie
nie jest wyodrębniona. Prawnie jednak istnieje i jest objęta ustawową
współwłasnością. Udział w tej współwłasności jest ustawowo związany
z własnością nieruchomości lokalowej.
Należy zauważyć, że z akt księgi wieczystej nr „x.” założonej dla
przedmiotowej nieruchomości, położonej w Z. przy ul N. [...],będącej lokalem
mieszkalnym oraz z akt księgi wieczystej nr „y.” , księgi z której ta nieruchomość
została wydzielona (księgi macierzystej), jednoznacznie wynika ustawowo
związany z jej własnością udział w 9/100 w nieruchomości wspólnej, którą stanowi
grunt (wieczyste użytkowanie) oraz część wspólna budynku.
Nie budzi zaś wątpliwości w świetle poczynionych przez Sąd Okręgowy
ustaleń faktycznych na podstawie szczegółowo opisanych dowodów
z dokumentów, że przedmiotem licytacji, a potem przybicia i przysądzenia była
nieruchomość lokalowa wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej oraz w prawie
wieczystego użytkowania. Stąd zaskarżone orzeczenie nie narusza prawa.
Z tych przyczyn orzeczono, jak w postanowieniu.
4