I CNP 1/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:17-01-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 1/12
POSTANOWIENIE
Dnia 11 maja 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie skargi M. J. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego z dnia 24 września 2009 r., wydanego w sprawie
z powództwa M. J.
przeciwko K. S.A. z siedzibą w S.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 maja 2012 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wniesiona przez powoda M. J. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 24 września 2009 r. podlegała
odrzuceniu z następującej przyczyny.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że spełnia warunki
przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi „wykazanie,
że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie
było i nie jest możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Takie ujęcie tego warunku skargi
oznacza, że skarżącego obciąża obowiązek przedstawienia analizy prawnej
przepisów dotyczących środków prawnych, których zastosowanie – w odniesieniu do
zaskarżonego orzeczenia – jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie
mogłoby odnieść skutku. Skarżąca powinien zatem wykazać, powołując odpowiednie
przepisy, że od zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje środek prawny, przy
pomocy którego mogłoby nastąpić wzruszenie zaskarżonego orzeczenia.
Należy podkreślić, że nie chodzi tu tylko o skargę kasacyjną, ale także o inne
środki prawne (np. skargę o wznowienie postępowania) pozwalające na zmianę
lub uchylenie orzeczenia, ewentualnie służące pozbawieniu lub ograniczeniu
wykonalności.
Zaznaczenia wymaga również, że zgodnie z 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżący
musi „wykazać" (nie tylko „wskazać"), iż wzruszenie zaskarżonego orzeczenia
w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Musi więc ujawnić
i przedstawić w skardze tę okoliczność w sposób wyczerpujący i niebudzący
wątpliwości oraz w drodze stosownego wywodu dowieść jej istnienia i przekonująco
uzasadnić.
Zawarta w przedstawionej skardze argumentacja nie może być uznana za
prawidłowe (wystarczające) wypełnienie obowiązku nałożonego w art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c.
Skarga dotknięta wskazanym brakiem podlegała odrzuceniu (art. 4248
§ 1
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 11 maja 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie skargi M. J. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego z dnia 24 września 2009 r., wydanego w sprawie
z powództwa M. J.
przeciwko K. S.A. z siedzibą w S.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 maja 2012 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wniesiona przez powoda M. J. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 24 września 2009 r. podlegała
odrzuceniu z następującej przyczyny.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że spełnia warunki
przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi „wykazanie,
że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie
było i nie jest możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Takie ujęcie tego warunku skargi
oznacza, że skarżącego obciąża obowiązek przedstawienia analizy prawnej
przepisów dotyczących środków prawnych, których zastosowanie – w odniesieniu do
zaskarżonego orzeczenia – jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie
mogłoby odnieść skutku. Skarżąca powinien zatem wykazać, powołując odpowiednie
przepisy, że od zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje środek prawny, przy
pomocy którego mogłoby nastąpić wzruszenie zaskarżonego orzeczenia.
Należy podkreślić, że nie chodzi tu tylko o skargę kasacyjną, ale także o inne
środki prawne (np. skargę o wznowienie postępowania) pozwalające na zmianę
lub uchylenie orzeczenia, ewentualnie służące pozbawieniu lub ograniczeniu
wykonalności.
Zaznaczenia wymaga również, że zgodnie z 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżący
musi „wykazać" (nie tylko „wskazać"), iż wzruszenie zaskarżonego orzeczenia
w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Musi więc ujawnić
i przedstawić w skardze tę okoliczność w sposób wyczerpujący i niebudzący
wątpliwości oraz w drodze stosownego wywodu dowieść jej istnienia i przekonująco
uzasadnić.
Zawarta w przedstawionej skardze argumentacja nie może być uznana za
prawidłowe (wystarczające) wypełnienie obowiązku nałożonego w art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c.
Skarga dotknięta wskazanym brakiem podlegała odrzuceniu (art. 4248
§ 1
k.p.c.).