I CNP 5/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 5/12
POSTANOWIENIE
Dnia 22 maja 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie ze skargi J. L. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 7 czerwca 2011 r., wydanego w sprawie
z powództwa J. L.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 22 maja 2012 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Skarga J. L. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego z dnia z dnia 7 czerwca 2011 r. została oparta na podstawie
naruszenia przepisów postępowania oraz art. 79 ust. 1 lit e ustawy o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
z punktu widzenia jej wymogów powinna odpowiadać ogólnym wymogom pisma
procesowego oraz szczególnym wymogom przewidzianym dla tego środka
prawnego w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Art. 4245
§ 1 k.p.c. określa wymogi skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia o charakterze konstrukcyjnym, niezbędne do
uznania wniesionego środka za skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia w rozumieniu art. 4242
§ 1 k.p.c. Niespełnienie przez
skargę któregokolwiek z wymogów określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c. skutkuje jej
odrzuceniem przez Sąd Najwyższy (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Należy do nich między
i innymi wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne
oraz uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy oraz wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Skarżący J. L. w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 7 czerwca 2011 r. ograniczył się do
stwierdzenia, że wzruszenie tego wyroku w inny sposób, w szczególności w trybie
skargi kasacyjnej nie było możliwe. Nie stanowi to spełnienia wymogu określonego
w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. W orzecznictwie Sądu Najwyższego zostało utrwalone
stanowisko, że samo wskazanie przez skarżącego, iż od zaskarżonego orzeczenia
nie przysługiwała skarga kasacyjna lub skarga o wznowienie postępowania nie
odpowiada wymogowi wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie było
możliwe w drodze innych środków prawnych. W świetle tego przepisu wymagane
jest przedstawienie odpowiedniego wywodu prawnego pozwalającego uznać, że
skarżący wykazał brak możliwości wzruszenia zaskarżonego orzeczenia przy
pomocy dostępnych środków prawnych. Niewystarczające jest samo stwierdzenie o
braku możliwości wzruszenia zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych, nie poparte stosowną argumentacją i przytoczeniem właściwych
przepisów prawa.
Natomiast obowiązek wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne jest wymogiem odrębnym od powinności przytoczenia
w skardze jej podstaw oraz ich uzasadnienia. Wskazanie zatem przez skarżącego
3
przepisów prawa materialnego lub przepisów postępowania, które zostały
naruszone przez sąd, w ramach przytoczenia podstawy skargi, nie spełnia zatem
jednocześnie wymogu określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Skarga wniesiona od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 7 czerwca 20011 r.
powyższego wymogu nie spełnia.
Z tych względów skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 22 maja 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie ze skargi J. L. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 7 czerwca 2011 r., wydanego w sprawie
z powództwa J. L.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 22 maja 2012 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Skarga J. L. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego z dnia z dnia 7 czerwca 2011 r. została oparta na podstawie
naruszenia przepisów postępowania oraz art. 79 ust. 1 lit e ustawy o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
z punktu widzenia jej wymogów powinna odpowiadać ogólnym wymogom pisma
procesowego oraz szczególnym wymogom przewidzianym dla tego środka
prawnego w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Art. 4245
§ 1 k.p.c. określa wymogi skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia o charakterze konstrukcyjnym, niezbędne do
uznania wniesionego środka za skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia w rozumieniu art. 4242
§ 1 k.p.c. Niespełnienie przez
skargę któregokolwiek z wymogów określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c. skutkuje jej
odrzuceniem przez Sąd Najwyższy (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Należy do nich między
i innymi wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne
oraz uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy oraz wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Skarżący J. L. w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 7 czerwca 2011 r. ograniczył się do
stwierdzenia, że wzruszenie tego wyroku w inny sposób, w szczególności w trybie
skargi kasacyjnej nie było możliwe. Nie stanowi to spełnienia wymogu określonego
w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. W orzecznictwie Sądu Najwyższego zostało utrwalone
stanowisko, że samo wskazanie przez skarżącego, iż od zaskarżonego orzeczenia
nie przysługiwała skarga kasacyjna lub skarga o wznowienie postępowania nie
odpowiada wymogowi wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie było
możliwe w drodze innych środków prawnych. W świetle tego przepisu wymagane
jest przedstawienie odpowiedniego wywodu prawnego pozwalającego uznać, że
skarżący wykazał brak możliwości wzruszenia zaskarżonego orzeczenia przy
pomocy dostępnych środków prawnych. Niewystarczające jest samo stwierdzenie o
braku możliwości wzruszenia zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych, nie poparte stosowną argumentacją i przytoczeniem właściwych
przepisów prawa.
Natomiast obowiązek wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne jest wymogiem odrębnym od powinności przytoczenia
w skardze jej podstaw oraz ich uzasadnienia. Wskazanie zatem przez skarżącego
3
przepisów prawa materialnego lub przepisów postępowania, które zostały
naruszone przez sąd, w ramach przytoczenia podstawy skargi, nie spełnia zatem
jednocześnie wymogu określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Skarga wniesiona od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 7 czerwca 20011 r.
powyższego wymogu nie spełnia.
Z tych względów skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c.