Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE Z DNIA 4 LIPCA 2012 R.
KSP 6/12
Przewodniczący: sędzia SN Andrzej Siuchniński.
Sędziowie SN: Przemysław Kalinowski (sprawozdawca), Roman Sądej.
S ą d N a j w y ż s z y – I z b a K a r n a w sprawie skargi Z. J. na przewlekłość
postępowania Sądu Apelacyjnego w i Sądu Okręgowego, sygn. akt II K 81/10 po
rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 4 lipca 2012 r. z urzędu kwestii właściwości
postanowił: p r z e k a z a ć skargę Zbigniewa J. do rozpoznania Sądowi
Apelacyjnemu jako właściwemu.
U Z A S A D N I E N I E
W dniu 11 czerwca 2012 r. Z. J. złożył skargę o stwierdzenie przewlekłości
postępowania, które toczy przed Sądem Okręgowym, sygn. akt II K 81/10. Jednocześnie
wskazał, że skarga dotyczy również Sądu Apelacyjnego, nie precyzując jednak bliżej w
jakim zakresie jego sprawa toczyła się lub toczy przed tym ostatnim sądem.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Z treści skargi Z. J. jednoznacznie wynika, ż dotyczy ona sprawy „aktualnie toczącej
się” – jak pisze jej autor – przed Sądem Okręgowym, sygn. akt II K 81/10. Stosownie
natomiast do dyspozycji art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na
naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym
prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez
nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843 z późn. zm.) - sądem właściwym do
rozpoznania skargi jest sąd przełożony nad sądem, przed którym toczy się postępowanie.
W sytuacji zatem, gdy sprawa, w której Z. J. złożył skargę na przewlekłość postępowania,
2
toczy się w Sądzie Okręgowym – sądem przełożonym w rozumieniu powołanej ustawy –
jest Sąd Apelacyjny. Ta ogólna dyrektywa została uzupełniona przepisem art. 4 ust. 1 lit. b
wspomnianej ustawy (w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 20 lutego 2009 r. o zmianie
powołanej wyżej ustawy – Dz. U. Nr 61, poz. 498) obowiązującym od dnia 1 maja 2009
r., zgodnie z którym, jeżeli skarga dotyczy przewlekłości postępowania toczącego się
przed sądem okręgowym i sądem apelacyjnym, właściwym do jej rozpoznania w całości
jest sąd apelacyjny.
Zastosowanie powyższych przepisów w niniejszym wypadku obligowało do
postąpienia po myśli art. 35 § 1 in fine k.p.k.
Mając to na uwadze Sąd Najwyższy postanowił, jak na wstępie.