II KK 199/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-07-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KK 199/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Dołhy (przewodniczący)
SSN Rafał Malarski
SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca)
Protokolant Monika Sieczko
w sprawie K. K.
uznanego za winnego popełnienia przestępstwa z art. 178a § 2 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 29 sierpnia 2012r.
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść K. K.
od wyroku Sądu Rejonowego
z dnia 6 marca 2012r.,
1. uchyla zaskarżony wyrok w zakresie orzeczenia o karze
grzywny,
2. wydatkami postępowania kasacyjnego obciąża Skarb
Państwa.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 6 marca 2012 r. uznał oskarżonego K. K. za
winnego tego, że w dniu 29 grudnia 2011 r. w W. przy ulicy C. umyślnie naruszył
zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w art. 45 ust. 1 pkt 1 Ustawy
Prawo o ruchu drogowym w ten sposób, że będąc w stanie nietrzeźwości [0,55 mg/l,
0,54 mg/l, 0,46 mg/l] w wydychanym powietrzu, kierował rowerem po drodze
publicznej, tj. o przestępstwo z art. 178a § 2 k.k. i na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. i
art. 67 § 1 k.k. warunkowo umorzył postępowanie karne na okres roku próby. Na
podstawie art. 177a § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego karę 50 stawek dziennych
grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł oraz zasądził od
oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe.
Wyrok ten uprawomocnił się w pierwszej instancji.
Kasację od tego wyroku na korzyść oskarżonego wyniósł Prokurator
Generalny zaskarżając go w części dotyczącej orzeczenia o karze grzywny i
zarzucił rażące i mające istotny wpływ na jego treść naruszenie przepisów prawa
karnego procesowego – art. 342 § 1 i 2 k.p.k., polegające na orzeczeniu o
warunkowym umorzeniu postępowania wobec K. K. z określeniem okresu próby,
przy jednoczesnym wymierzeniu na podstawie art. 178a § 2 k.k. kary grzywny w
wymiarze 50 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 10
zł. W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w części
dotyczącej orzeczenia o karze grzywny zawartego w pkt 2 jego części
dyspozytywnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście zasadna, co powoduje jej uwzględnienie w trybie art.
535 § 5 k.p.k. Należy jedynie dodatkowo wskazać, że niezależnie od podniesionego
w kasacji zarzutu rażącego naruszenie art. 342 § 1 i 2 k.p.k., Sąd pierwszej
instancji dopuścił się przede wszystkim rażącej obrazy przepisów prawa
materialnego stosując jednocześnie dwa środki reakcji karnej, tj. środek probacyjny
w postaci warunkowego umorzenia postępowania oraz karę grzywny w sytuacji,
gdy ustawodawca nie przewiduje ich kumulacji. Przemawia za tym wykładnia
językowa i systemowa przepisów kodeksu karnego. Odrębnie bowiem uregulowano
kary (Rozdział IV) oraz środki związane z poddaniem sprawcy próbie (Rozdział VIII).
W tym ostatnim rozdziale unormowano m.in. instytucję warunkowego umorzenia
postępowania. Z treści przepisów art. 66 k.k. i art. 67 k.k. wynika, że warunkowe
umorzenie postępowania jest samoistnym środkiem probacyjnym, który nie jest
związany ze skazaniem sprawcy, a tym samym nie może zostać połączony z
wymierzeniem mu kary.
Z tych też względów Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok w zakresie
dotyczącym orzeczenia kary grzywny obok warunkowego umorzenia postępowania
karnego.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Dołhy (przewodniczący)
SSN Rafał Malarski
SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca)
Protokolant Monika Sieczko
w sprawie K. K.
uznanego za winnego popełnienia przestępstwa z art. 178a § 2 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 29 sierpnia 2012r.
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść K. K.
od wyroku Sądu Rejonowego
z dnia 6 marca 2012r.,
1. uchyla zaskarżony wyrok w zakresie orzeczenia o karze
grzywny,
2. wydatkami postępowania kasacyjnego obciąża Skarb
Państwa.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 6 marca 2012 r. uznał oskarżonego K. K. za
winnego tego, że w dniu 29 grudnia 2011 r. w W. przy ulicy C. umyślnie naruszył
zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w art. 45 ust. 1 pkt 1 Ustawy
Prawo o ruchu drogowym w ten sposób, że będąc w stanie nietrzeźwości [0,55 mg/l,
0,54 mg/l, 0,46 mg/l] w wydychanym powietrzu, kierował rowerem po drodze
publicznej, tj. o przestępstwo z art. 178a § 2 k.k. i na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. i
art. 67 § 1 k.k. warunkowo umorzył postępowanie karne na okres roku próby. Na
podstawie art. 177a § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego karę 50 stawek dziennych
grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł oraz zasądził od
oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe.
Wyrok ten uprawomocnił się w pierwszej instancji.
Kasację od tego wyroku na korzyść oskarżonego wyniósł Prokurator
Generalny zaskarżając go w części dotyczącej orzeczenia o karze grzywny i
zarzucił rażące i mające istotny wpływ na jego treść naruszenie przepisów prawa
karnego procesowego – art. 342 § 1 i 2 k.p.k., polegające na orzeczeniu o
warunkowym umorzeniu postępowania wobec K. K. z określeniem okresu próby,
przy jednoczesnym wymierzeniu na podstawie art. 178a § 2 k.k. kary grzywny w
wymiarze 50 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 10
zł. W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w części
dotyczącej orzeczenia o karze grzywny zawartego w pkt 2 jego części
dyspozytywnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście zasadna, co powoduje jej uwzględnienie w trybie art.
535 § 5 k.p.k. Należy jedynie dodatkowo wskazać, że niezależnie od podniesionego
w kasacji zarzutu rażącego naruszenie art. 342 § 1 i 2 k.p.k., Sąd pierwszej
instancji dopuścił się przede wszystkim rażącej obrazy przepisów prawa
materialnego stosując jednocześnie dwa środki reakcji karnej, tj. środek probacyjny
w postaci warunkowego umorzenia postępowania oraz karę grzywny w sytuacji,
gdy ustawodawca nie przewiduje ich kumulacji. Przemawia za tym wykładnia
językowa i systemowa przepisów kodeksu karnego. Odrębnie bowiem uregulowano
kary (Rozdział IV) oraz środki związane z poddaniem sprawcy próbie (Rozdział VIII).
W tym ostatnim rozdziale unormowano m.in. instytucję warunkowego umorzenia
postępowania. Z treści przepisów art. 66 k.k. i art. 67 k.k. wynika, że warunkowe
umorzenie postępowania jest samoistnym środkiem probacyjnym, który nie jest
związany ze skazaniem sprawcy, a tym samym nie może zostać połączony z
wymierzeniem mu kary.
Z tych też względów Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok w zakresie
dotyczącym orzeczenia kary grzywny obok warunkowego umorzenia postępowania
karnego.