I CNP 18/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:09-01-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 18/12
POSTANOWIENIE
Dnia 18 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie ze skargi H. B., K. B. i G. B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego nakazu zapłaty
Sądu Rejonowego w S. z dnia 29 kwietnia 2010 r., sygn. akt I Nc …, wydanego w
sprawie
z powództwa Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej im. F. Stefczyka
w Gdyni
przeciwko H. B., K. B. i G. B.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 września 2012 r.,
1. odrzuca skargę
2. nie obciąża skarżących kosztami postępowania skargowego
na rzecz Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej
im. F. Stefczyka w Gdyni.
2
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy w S. uwzględnił powództwo o zapłatę wniesione przeciwko H.
B., K. B. i G. B., wydając w dniu 29 kwietnia 2010 r. nakaz zapłaty w postępowaniu
upominawczym.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem tego nakazu zapłaty
pozwani zarzucili naruszenie art. 499 pkt 2 k.p.c. i podnieśli, że niezgodność
z prawem tego orzeczenia wynika z naruszenia podstawowych zasad porządku
prawnego. Skarżący przedstawili również argumentację która w ich ocenie
uzasadnia pogląd, że doznali szkody spowodowanej przez wydanie orzeczenia,
którego dotyczy skarga oraz przytoczyli okoliczności wskazujące, że wzruszenie
zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest
możliwe.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
winna odpowiadać wymogom szczególnym dla tego środka procesowego,
określonym w art. 4245
§ 1 k.p.c. Ich zachowanie podlega badaniu przez Sąd
Najwyższy przy wniesieniu skargi, a brak któregokolwiek z koniecznych elementów
skargi skutkuje jej odrzuceniem (art. 424 § 1 k.p.c.). Z brzmienia art. 424 § 1 pkt 5
k.p.c. wynika, że w sytuacji, gdy skargę wniesiono w oparciu o art. 4241
§ 2 k.p.c.
skarżący powinien wykazać, że występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający
wniesienie skargi. Określony w art. 4241
§ 2 k.p.c. wymóg dopuszczalności skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia kończącego
postępowanie w sprawie, wydanego przez Sąd pierwszej instancji w wypadkach
jedynie wyjątkowych, dotyczy zarówno przyczyn niezgodności z prawem tego
orzeczenia (wynikających z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego
lub konstytucyjnych praw i wolności człowieka i obywatela), jak i przyczyn, dla
których strona postępowania sądowego nie skorzystała z przysługujących jej
środków prawnych umożliwiających zaskarżenie orzeczenia. W przypadku
rozpoznawanej skargi środkiem tym był sprzeciw od nakazu zapłaty, którego pozwani
nie złożyli. W świetle art. 4245
§ 1 pkt 5 skarga powinna zawierać wykazanie,
że z uwagi na wyjątkową sytuację pozwani nie mogli skorzystać z możliwości
3
zaskarżenia nakazu zapłaty przez wniesienie sprzeciwu. Temu wymogowi
wniesiona skarga nie odpowiada. Zawarto w niej stwierdzenie, że pozwani odstąpili
od wniesienia sprzeciwu będąc przekonani, że sąd wydając nakaz zapłaty działał
zgodnie z prawem, a nadto mieli ograniczone środki finansowe. Przytoczona przez
skarżących argumentacja w nie stanowi wskazania tego rodzaju okoliczności,
których zaistnienie pozwalałoby przyjąć, że pozwani nie złożyli w terminie
sprzeciwu od nakazu zapłaty z przyczyn o charakterze wyjątkowym.
Mając powyższe na uwadze należało przyjąć, że w skardze nie wykazano
spełnienia wymogu określonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. Dlatego też skarga
podlegała odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
es
POSTANOWIENIE
Dnia 18 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie ze skargi H. B., K. B. i G. B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego nakazu zapłaty
Sądu Rejonowego w S. z dnia 29 kwietnia 2010 r., sygn. akt I Nc …, wydanego w
sprawie
z powództwa Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej im. F. Stefczyka
w Gdyni
przeciwko H. B., K. B. i G. B.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 września 2012 r.,
1. odrzuca skargę
2. nie obciąża skarżących kosztami postępowania skargowego
na rzecz Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej
im. F. Stefczyka w Gdyni.
2
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy w S. uwzględnił powództwo o zapłatę wniesione przeciwko H.
B., K. B. i G. B., wydając w dniu 29 kwietnia 2010 r. nakaz zapłaty w postępowaniu
upominawczym.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem tego nakazu zapłaty
pozwani zarzucili naruszenie art. 499 pkt 2 k.p.c. i podnieśli, że niezgodność
z prawem tego orzeczenia wynika z naruszenia podstawowych zasad porządku
prawnego. Skarżący przedstawili również argumentację która w ich ocenie
uzasadnia pogląd, że doznali szkody spowodowanej przez wydanie orzeczenia,
którego dotyczy skarga oraz przytoczyli okoliczności wskazujące, że wzruszenie
zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest
możliwe.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
winna odpowiadać wymogom szczególnym dla tego środka procesowego,
określonym w art. 4245
§ 1 k.p.c. Ich zachowanie podlega badaniu przez Sąd
Najwyższy przy wniesieniu skargi, a brak któregokolwiek z koniecznych elementów
skargi skutkuje jej odrzuceniem (art. 424 § 1 k.p.c.). Z brzmienia art. 424 § 1 pkt 5
k.p.c. wynika, że w sytuacji, gdy skargę wniesiono w oparciu o art. 4241
§ 2 k.p.c.
skarżący powinien wykazać, że występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający
wniesienie skargi. Określony w art. 4241
§ 2 k.p.c. wymóg dopuszczalności skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia kończącego
postępowanie w sprawie, wydanego przez Sąd pierwszej instancji w wypadkach
jedynie wyjątkowych, dotyczy zarówno przyczyn niezgodności z prawem tego
orzeczenia (wynikających z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego
lub konstytucyjnych praw i wolności człowieka i obywatela), jak i przyczyn, dla
których strona postępowania sądowego nie skorzystała z przysługujących jej
środków prawnych umożliwiających zaskarżenie orzeczenia. W przypadku
rozpoznawanej skargi środkiem tym był sprzeciw od nakazu zapłaty, którego pozwani
nie złożyli. W świetle art. 4245
§ 1 pkt 5 skarga powinna zawierać wykazanie,
że z uwagi na wyjątkową sytuację pozwani nie mogli skorzystać z możliwości
3
zaskarżenia nakazu zapłaty przez wniesienie sprzeciwu. Temu wymogowi
wniesiona skarga nie odpowiada. Zawarto w niej stwierdzenie, że pozwani odstąpili
od wniesienia sprzeciwu będąc przekonani, że sąd wydając nakaz zapłaty działał
zgodnie z prawem, a nadto mieli ograniczone środki finansowe. Przytoczona przez
skarżących argumentacja w nie stanowi wskazania tego rodzaju okoliczności,
których zaistnienie pozwalałoby przyjąć, że pozwani nie złożyli w terminie
sprzeciwu od nakazu zapłaty z przyczyn o charakterze wyjątkowym.
Mając powyższe na uwadze należało przyjąć, że w skardze nie wykazano
spełnienia wymogu określonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. Dlatego też skarga
podlegała odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
es