III CZ 65/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:09-01-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 65/12
POSTANOWIENIE
Dnia 27 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Maria Szulc (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa R. K. i E. K.
przeciwko W. B.
przy uczestnictwie interwenienta ubocznego po stronie pozwanego - Firmy
Handlowo-Usługowej G. & S. sp. j. w Z.
o nakazanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 września 2012 r.,
zażalenia powodów na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 9 maja 2012 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy zmienił postanowienie Sądu
Okręgowego z dnia 9 maja 2012 r. w przedmiocie kosztów postępowania
apelacyjnego w ten sposób, że na podstawie art. 100 k.p.c. stosunkowo je rozdzielił
i zasądził od powodów na rzecz pozwanego kwotę 690 złotych oraz rozstrzygnął o
kosztach postępowania zażaleniowego przed Sądem Najwyższym.
W zażaleniu na to postanowienie powodowie zarzucili naruszenie art. 386
§ 4 w zw. z art. 397 § 2, art. 100 k.p.c. i art. 328 § 2 i wnieśli o jego uchylenie i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów
postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Prawidłowość rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów postępowania
apelacyjnego jest przedmiotem ponownej kontroli Sądu Najwyższego.
Sąd Najwyższy uchylając poprzednie postanowienie Sądu Okręgowego
i przekazując sprawę w tym zakresie do ponownego rozpoznania wskazał,
że wyjaśnienia wymaga kwestia, czy powodowie istotnie ulegli jedynie
w nieznacznej części swego żądania. Ponownie rozpoznając sprawę, Sąd
Okręgowy, mając na uwadze zakres zmiany wyroku sądu pierwszej instancji
dokonanej przez sąd drugiej instancji, przyznał rację pozwanemu, że powodowie
wygrali postępowanie apelacyjne w 40%. W konsekwencji uznał, że zważywszy
na poniesienie przez nich kosztów tego postępowania w kwocie 1200 zł i przez
pozwanego w kwocie 1950 zł, po wzajemnym rozliczeniu powodowie powinni
zwrócić pozwanemu kwotę 690 zł.
Nietrafny są zarzuty naruszenia art. 328 § 1 k.p.c. oraz art. 386 § 4 w zw.
z art. 397 § 2 k.p.c. Pewna lakoniczność uzasadnienia sama przez się nie jest
równoznaczna z naruszeniem tych przepisów, skoro uzasadnienie zawiera
wymagane elementy i pozwala na poddanie zaskarżonego postanowienia kontroli
w postępowaniu zażaleniowym z punktu widzenia zarzutu naruszenia art. 100 k.p.c.
podniesionego przez skarżących.
3
Sąd Okręgowy podzielił wprawdzie stanowisko pozwanego co do oceny
zakresu, w jakim powodowie wygrali proces, niemniej odwołał się do zakresu
dokonanej zmiany wyroku Sądu pierwszej instancji. Merytoryczna ocena roszczenia
powoda pozostawała w gestii Sądu rozpoznającego apelację, a zatem decydujący
jest zakres zaskarżenia i dokonanej zmiany oraz motywy tego rozstrzygnięcia.
Wbrew twierdzeniom skarżących pozwany, zaskarżając wyrok w całości, podniósł
w apelacji także argumenty co do wadliwości rozstrzygnięcia nakazującego
lakierowanie całej powłoki lakierowej, kwestionując obowiązek lakierowania powłoki
wewnątrz pojazdu oraz drzwi lewych tylnych. Sentencja wyroku oraz motywy sądu
odwoławczego wskazują, że uznał on za nieuzasadnione lakierowanie powierzchni
powłoki wewnątrz pojazdu i płyty podłogowej oraz drzwi lewych tylnych.
W toku procesu nie była określana, z uwagi na treść żądania, wartość kosztów
lakierowania poszczególnych elementów pojazdu. Określenie zatem proporcji,
w jakich strony wygrały proces, musi mieć odniesienie do uwzględnionego zakresu
naprawy co, jak należy sądzić, nie pozostało bez wpływu na treść ugody zawartej
pomiędzy stronami po zakończeniu procesu, określającej jako ekwiwalent
orzeczonych kosztów naprawy kwotę 3500 złotych.
Zważywszy na powyższe orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 27 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Maria Szulc (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa R. K. i E. K.
przeciwko W. B.
przy uczestnictwie interwenienta ubocznego po stronie pozwanego - Firmy
Handlowo-Usługowej G. & S. sp. j. w Z.
o nakazanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 września 2012 r.,
zażalenia powodów na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 9 maja 2012 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy zmienił postanowienie Sądu
Okręgowego z dnia 9 maja 2012 r. w przedmiocie kosztów postępowania
apelacyjnego w ten sposób, że na podstawie art. 100 k.p.c. stosunkowo je rozdzielił
i zasądził od powodów na rzecz pozwanego kwotę 690 złotych oraz rozstrzygnął o
kosztach postępowania zażaleniowego przed Sądem Najwyższym.
W zażaleniu na to postanowienie powodowie zarzucili naruszenie art. 386
§ 4 w zw. z art. 397 § 2, art. 100 k.p.c. i art. 328 § 2 i wnieśli o jego uchylenie i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów
postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Prawidłowość rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów postępowania
apelacyjnego jest przedmiotem ponownej kontroli Sądu Najwyższego.
Sąd Najwyższy uchylając poprzednie postanowienie Sądu Okręgowego
i przekazując sprawę w tym zakresie do ponownego rozpoznania wskazał,
że wyjaśnienia wymaga kwestia, czy powodowie istotnie ulegli jedynie
w nieznacznej części swego żądania. Ponownie rozpoznając sprawę, Sąd
Okręgowy, mając na uwadze zakres zmiany wyroku sądu pierwszej instancji
dokonanej przez sąd drugiej instancji, przyznał rację pozwanemu, że powodowie
wygrali postępowanie apelacyjne w 40%. W konsekwencji uznał, że zważywszy
na poniesienie przez nich kosztów tego postępowania w kwocie 1200 zł i przez
pozwanego w kwocie 1950 zł, po wzajemnym rozliczeniu powodowie powinni
zwrócić pozwanemu kwotę 690 zł.
Nietrafny są zarzuty naruszenia art. 328 § 1 k.p.c. oraz art. 386 § 4 w zw.
z art. 397 § 2 k.p.c. Pewna lakoniczność uzasadnienia sama przez się nie jest
równoznaczna z naruszeniem tych przepisów, skoro uzasadnienie zawiera
wymagane elementy i pozwala na poddanie zaskarżonego postanowienia kontroli
w postępowaniu zażaleniowym z punktu widzenia zarzutu naruszenia art. 100 k.p.c.
podniesionego przez skarżących.
3
Sąd Okręgowy podzielił wprawdzie stanowisko pozwanego co do oceny
zakresu, w jakim powodowie wygrali proces, niemniej odwołał się do zakresu
dokonanej zmiany wyroku Sądu pierwszej instancji. Merytoryczna ocena roszczenia
powoda pozostawała w gestii Sądu rozpoznającego apelację, a zatem decydujący
jest zakres zaskarżenia i dokonanej zmiany oraz motywy tego rozstrzygnięcia.
Wbrew twierdzeniom skarżących pozwany, zaskarżając wyrok w całości, podniósł
w apelacji także argumenty co do wadliwości rozstrzygnięcia nakazującego
lakierowanie całej powłoki lakierowej, kwestionując obowiązek lakierowania powłoki
wewnątrz pojazdu oraz drzwi lewych tylnych. Sentencja wyroku oraz motywy sądu
odwoławczego wskazują, że uznał on za nieuzasadnione lakierowanie powierzchni
powłoki wewnątrz pojazdu i płyty podłogowej oraz drzwi lewych tylnych.
W toku procesu nie była określana, z uwagi na treść żądania, wartość kosztów
lakierowania poszczególnych elementów pojazdu. Określenie zatem proporcji,
w jakich strony wygrały proces, musi mieć odniesienie do uwzględnionego zakresu
naprawy co, jak należy sądzić, nie pozostało bez wpływu na treść ugody zawartej
pomiędzy stronami po zakończeniu procesu, określającej jako ekwiwalent
orzeczonych kosztów naprawy kwotę 3500 złotych.
Zważywszy na powyższe orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.