IV KK 135/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-07-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II K 1042/10/S II K 118/08 II K 518/05 V KK 303/09
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KK 135/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 25 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz (przewodniczący)
SSN Marian Buliński
SSN Piotr Hofmański (sprawozdawca)
Protokolant Jolanta Grabowska
przy udziale Prokuratora Prokuratury Generalnej Barbary Nowińskiej
w sprawie P. G.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 25 września 2012 r.
kasacji Prokuratora Generalnego
od wyroku łącznego Sądu Rejonowego z dnia 6 września 2011 r.,
na podstawie art. 537 k.p.k.
uchyla zaskarżony wyrok i postępowanie w sprawie
umarza.
U Z A S A D N I E N I E
Wyrokiem Sądu Rejonowego z 6 września 2011 r., połączono kary
pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego: 1) z 22 września
2005 r., sygn. II K 518/05, w wymiarze 2 lat z warunkowym zawieszeniem jej
wykonania na okres próby 5 lat oraz 2) z 30 maja 2008 r., sygn. II K 118/08, w
wymiarze 2 lat z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby 3 lat.
Kasację na korzyść skazanego wniósł od powyższego wyroku łącznego
2
Prokurator Generalny, zarzucając rażące naruszenie prawa materialnego, tj. art. 89
k.k. i art. 85 k.k., polegające na połączeniu kar jednostkowych o charakterze
probacyjnym i wymierzeniu kary łącznej pozbawienia wolności bez warunkowego
zawieszenia wykonania, a nadto w sytuacji braku podstaw do wydania wyroku
łącznego, z uwagi na uprzednie zatarcie skazania w sprawie o sygn. II K 518/05.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja zasługuje na uwzględnienie.
W jej treści Prokurator Generalny zawarł dwa zarzuty: 1) połączenie
wyrokiem łącznym kar orzeczonych z warunkowym zawieszeniem, mimo braku
podstawy prawnej (u podstaw takiego orzeczenia legła pomyłka, co do zarządzenia
wykonania łączonych kar w zawieszeniu) oraz 2) zatarcie skazania za jedno z
przestępstw, które były podstawą połączenia kar w wyroku łącznym. Ze względu na
to, że potwierdzenie się drugiego z zarzutów jest wystarczające dla rozstrzygnięcia
w danej sprawie, Sąd Najwyższy ograniczył się do rozpoznania tego tylko zarzutu,
uznając, że rozpoznanie pierwszego z nich byłoby w sprawie bezprzedmiotowe (art.
436 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k.).
Przyznać trzeba rację Prokuratorowi Generalnemu, że przed dniem wydania
wyroku łącznego doszło do zatarcia skazania w sprawie o sygn. II K 518/05 – wyrok
skazujący uprawomocnił się 30 września 2005 r., a zgodnie z art. 76 k.k. zatarcie
skazania nastąpiło 6 miesięcy po zakończeniu okresu próby, tj. 30 marca 2011 r.
Okoliczność ta wyklucza – zgodnie z orzecznictwem SN (zob. wyrok z 9 grudnia
2009 r., V KK 303/09, LEX nr 553740) połączenie wyrokiem łącznym kar
orzeczonych wyżej wskazanymi wyrokami.
W świetle powyższych wywodów należy przyznać rację twierdzeniom
kasacji, że wydany w przedmiotowej sprawie wyrok łączny zapadł z rażącym
naruszeniem prawa materialnego, tj. art. 85 k.k. i art. 76 k.k., co miało istotny wpływ
na rozstrzygnięcie. Ze względu na prawną niedopuszczalność połączenia kar
orzeczonych w sprawach o sygn. II K 518/05 oraz II K 118/08, postępowanie w
sprawie umorzono. Na marginesie natomiast warto zauważyć, że niniejsze
rozstrzygnięcie otwierać może drogę do wydania wyroku łącznego obejmującego
inne kary, których połączenie rozważano w sprawie o sygn. II K 1042/10/S.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.
3
/ SSN Wiesław Kozielewicz/
/SSN Piotr Hofmański /
/SSN Marian Buliński/
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 25 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz (przewodniczący)
SSN Marian Buliński
SSN Piotr Hofmański (sprawozdawca)
Protokolant Jolanta Grabowska
przy udziale Prokuratora Prokuratury Generalnej Barbary Nowińskiej
w sprawie P. G.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 25 września 2012 r.
kasacji Prokuratora Generalnego
od wyroku łącznego Sądu Rejonowego z dnia 6 września 2011 r.,
na podstawie art. 537 k.p.k.
uchyla zaskarżony wyrok i postępowanie w sprawie
umarza.
U Z A S A D N I E N I E
Wyrokiem Sądu Rejonowego z 6 września 2011 r., połączono kary
pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego: 1) z 22 września
2005 r., sygn. II K 518/05, w wymiarze 2 lat z warunkowym zawieszeniem jej
wykonania na okres próby 5 lat oraz 2) z 30 maja 2008 r., sygn. II K 118/08, w
wymiarze 2 lat z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby 3 lat.
Kasację na korzyść skazanego wniósł od powyższego wyroku łącznego
2
Prokurator Generalny, zarzucając rażące naruszenie prawa materialnego, tj. art. 89
k.k. i art. 85 k.k., polegające na połączeniu kar jednostkowych o charakterze
probacyjnym i wymierzeniu kary łącznej pozbawienia wolności bez warunkowego
zawieszenia wykonania, a nadto w sytuacji braku podstaw do wydania wyroku
łącznego, z uwagi na uprzednie zatarcie skazania w sprawie o sygn. II K 518/05.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja zasługuje na uwzględnienie.
W jej treści Prokurator Generalny zawarł dwa zarzuty: 1) połączenie
wyrokiem łącznym kar orzeczonych z warunkowym zawieszeniem, mimo braku
podstawy prawnej (u podstaw takiego orzeczenia legła pomyłka, co do zarządzenia
wykonania łączonych kar w zawieszeniu) oraz 2) zatarcie skazania za jedno z
przestępstw, które były podstawą połączenia kar w wyroku łącznym. Ze względu na
to, że potwierdzenie się drugiego z zarzutów jest wystarczające dla rozstrzygnięcia
w danej sprawie, Sąd Najwyższy ograniczył się do rozpoznania tego tylko zarzutu,
uznając, że rozpoznanie pierwszego z nich byłoby w sprawie bezprzedmiotowe (art.
436 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k.).
Przyznać trzeba rację Prokuratorowi Generalnemu, że przed dniem wydania
wyroku łącznego doszło do zatarcia skazania w sprawie o sygn. II K 518/05 – wyrok
skazujący uprawomocnił się 30 września 2005 r., a zgodnie z art. 76 k.k. zatarcie
skazania nastąpiło 6 miesięcy po zakończeniu okresu próby, tj. 30 marca 2011 r.
Okoliczność ta wyklucza – zgodnie z orzecznictwem SN (zob. wyrok z 9 grudnia
2009 r., V KK 303/09, LEX nr 553740) połączenie wyrokiem łącznym kar
orzeczonych wyżej wskazanymi wyrokami.
W świetle powyższych wywodów należy przyznać rację twierdzeniom
kasacji, że wydany w przedmiotowej sprawie wyrok łączny zapadł z rażącym
naruszeniem prawa materialnego, tj. art. 85 k.k. i art. 76 k.k., co miało istotny wpływ
na rozstrzygnięcie. Ze względu na prawną niedopuszczalność połączenia kar
orzeczonych w sprawach o sygn. II K 518/05 oraz II K 118/08, postępowanie w
sprawie umorzono. Na marginesie natomiast warto zauważyć, że niniejsze
rozstrzygnięcie otwierać może drogę do wydania wyroku łącznego obejmującego
inne kary, których połączenie rozważano w sprawie o sygn. II K 1042/10/S.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.
3
/ SSN Wiesław Kozielewicz/
/SSN Piotr Hofmański /
/SSN Marian Buliński/