IV KZ 59/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:19-10-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KZ 59/12
POSTANOWIENIE
Dnia 17 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu
w sprawie K. W.
w przedmiocie zażalenia na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego w
Sądzie Apelacyjnym
z dnia 9 sierpnia 2012 r.,
o odmowie przyjęcia zażalenia na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 18
lipca 2012 r.
p o s t a n o w i ł :
zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z 18 lipca 2011 r. Sąd Apelacyjny oddalił wniosek K. W. o
wznowienie zakończonego prawomocnie postępowania o zadośćuczynienie i
odszkodowanie z ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń
wydanych wobec osób represjonowanych za działalności na rzecz niepodległego
bytu Państwa Polskiego. Na postanowienie to wnioskodawca wniósł zażalenie,
któremu zarządzeniem z dnia 9 sierpnia 2012 r. odmówiono przyjęcia ze względu
na jego ustawową niedopuszczalność. Na to zarządzenie z kolei wnioskodawca
wniósł zażalenie, które przyjęto i przekazano do rozpoznania Sądowi
Najwyższemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
2
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Możliwość wniesienia zażalenia dotyczy w procesie karnym jedynie tych
decyzji procesowych, co do których taką przewidziano to w ustawie (zob. art. 459
k.p.k.). Zgodnie z art. 547 § 1 k.p.k., na postanowienie sądu apelacyjnego
oddalające wniosek o wznowienie postępowania zażalenie nie przysługuje.
Zastosowanie przepisów art. 547 k.p.k. do wniosków o wznowienie postępowania w
sprawach o zadośćuczynienie i odszkodowanie, jest niewątpliwe, wynika to z normy
art. 8 ust. 3 wspomnianej ustawy.
Wobec powyższego zażalenie wnioskodawcy słusznie spotkało się z
odmową przyjęcia.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 17 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu
w sprawie K. W.
w przedmiocie zażalenia na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego w
Sądzie Apelacyjnym
z dnia 9 sierpnia 2012 r.,
o odmowie przyjęcia zażalenia na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 18
lipca 2012 r.
p o s t a n o w i ł :
zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z 18 lipca 2011 r. Sąd Apelacyjny oddalił wniosek K. W. o
wznowienie zakończonego prawomocnie postępowania o zadośćuczynienie i
odszkodowanie z ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń
wydanych wobec osób represjonowanych za działalności na rzecz niepodległego
bytu Państwa Polskiego. Na postanowienie to wnioskodawca wniósł zażalenie,
któremu zarządzeniem z dnia 9 sierpnia 2012 r. odmówiono przyjęcia ze względu
na jego ustawową niedopuszczalność. Na to zarządzenie z kolei wnioskodawca
wniósł zażalenie, które przyjęto i przekazano do rozpoznania Sądowi
Najwyższemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
2
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Możliwość wniesienia zażalenia dotyczy w procesie karnym jedynie tych
decyzji procesowych, co do których taką przewidziano to w ustawie (zob. art. 459
k.p.k.). Zgodnie z art. 547 § 1 k.p.k., na postanowienie sądu apelacyjnego
oddalające wniosek o wznowienie postępowania zażalenie nie przysługuje.
Zastosowanie przepisów art. 547 k.p.k. do wniosków o wznowienie postępowania w
sprawach o zadośćuczynienie i odszkodowanie, jest niewątpliwe, wynika to z normy
art. 8 ust. 3 wspomnianej ustawy.
Wobec powyższego zażalenie wnioskodawcy słusznie spotkało się z
odmową przyjęcia.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.