Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV KZ 63/12
POSTANOWIENIE
Dnia 21 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Sobczak
w sprawie P. N.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 21 listopada 2012 r.
zażalenia wnioskodawcy
na zarządzenie Sądu Apelacyjnego
z dnia 6 września 2012 r., sygn. akt II AKo 50/12,
o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania przygotowawczego
prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową w sprawie 1 Ds 881/05/D
(poprzednia sygn. 1 Ds. 383/05/D)
postanowił:
nie uwzględnić zażalenia wnioskodawcy na zarządzenie
Sądu Apelacyjnego z dnia 6 września 2012 r., sygn. akt II AKo
50/12.
UZASADNIENIE
P. N. wystąpił z osobiście sporządzonym wnioskiem o wznowienie
postępowania przygotowawczego, które prowadzone było przez Prokuraturę
Rejonową w sprawie 1 Ds. 881/05/D (poprzednio 1 Ds. 383/05/D). Pismem z dnia
30 sierpnia 2005 r., na wniosek Prokuratury Rejonowej Prokurator Okręgowy
przekazał ściganie przedmiotowej sprawy Prokuraturze Obwodowej we Lwowie. Co
prawda pokrzywdzony w osobistym wniosku powołuje się na sygnaturę II S 3/12,
która to sprawa dotyczyła jego skargi na bezczynność Prokuratury Rejonowej i
postanowieniem z dnia 23 lutego 2012 r. Sąd Okręgowy pozostawił ją bez
2
rozpoznania, to jednak z treści pisma inicjującego obecne postępowanie wynika, iż
kwestionuje on zasadność przekazania ścigania stronie ukraińskiej. Dotyczy ono
zatem postępowania przygotowawczego.
Zarządzeniem z dnia 6 września 2012 r., Sąd Apelacyjny odmówił przyjęcia
tego wniosku.
Na zarządzenie to zażalenie złożył wnioskodawca podnosząc w tymże
zażaleniu „W zaskarżanym zarządzeniu Sąd Apelacyjny wskazał, iż odmawia mi
przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania przygotowawczego prowadzonego
przez Prokuraturę Rejonową sygn. 1 Ds. 881/05/D (poprzednia sygn. 1 Ds.
383/05/D), lecz nie zwraca uwagi, iż ja o takowe w ogóle nie wnosiłem.
Przedmiotem mojego wniosku skierowanego do Sądu Okręgowego II Wydział
Karny było wznowienie postępowania prowadzonego przez Sąd o sygn. akt II S
3/12, które to dotyczyło skargi na przewlekłość Prokuratury Rejonowej przy
prowadzeniu postępowania przygotowawczego o sygn. 1 Ds. 881/05/D (poprzednia
sygn. 1 Ds. 383/05/D). Postępowanie to zakończone zostało postanowieniem
niezaskarżalnym i kończącym postępowanie wydanym w dniu 23 lutego 2012 roku,
w którym to Sąd Okręgowy II Wydział Karny postanowił pozostawić moją skargę
bez rozpoznania. Podstawom takowego wyrokowania było oświadczenie, iż
rzekomo Prokuratura Rejonowa w dniu 30.08.2005 roku wydała wszystkie materiały
Prokuraturze na Ukrainie przekazując tym samym ściganie co tym samym miało
być jednoznaczne z nie toczeniem postępowania w Prokuraturze Rejonowej.
Prokurator obecny na sali rozpraw podczas posiedzenia Sądu w tej sprawie
oświadczyła, iż po tej dacie Prokuratura nie posiadał żadnych dokumentów a co
więcej rzekomo ja otrzymałem postanowienie o umorzeniu dochodzenia.
Oświadczenie takowe nie polegało na prawdzie, a Prokurator nie był w stanie
przedstawić żadnych dowodów na poparcie swoich twierdzeń podając, iż całość akt
w dniu 30.08.2005 roku przekazano na Ukrainę. Oświadczenie to nie było
prawdziwe chociażby w świetle załączonych do wniosku dokumentów z których
jasno wynika, iż nawet w dniu 28 listopada 2006 roku informowany byłem, iż akta
znajdują się w Prokuraturze po czym kilka dni później dokonywałem za opłatą kopii
tych akt co stanowi, iż były one cały czas w posiadaniu prokuratury. Dodatkowo nie
sposób w świetle chociażby innych postępowań stwierdzić, iż ściganie sprawców
chociażby części przestępstw nie miało w mojej sprawie prowadzone być przez
Prokuraturę w Polsce a to chociażby wobec Konsula RP, który przekroczył swoje
3
uprawnienia jako urzędnik poprzez zaniechanie udzielania mi pomocy do czego
obligowały go przepisy prawa. W związku z powyższym Prokuratura Rejonowa w
trakcie postępowania przed Sądem Okręgowym o sygn. akt II S 3/12 poświadczała
nieprawdę mając na celu uniknąć konieczności wypłaty na moją rzecz kwoty za
przewlekłość postępowania. W związku z brakiem zaskarżalności postanowienia
kończącego sprawę II S 3/12 złożyłem wniosek o wznowienie tegoż postępowania
a Sąd Apelacyjny nie odniósł się do tego odczytując, iż wnioskuję o wznowienie
postępowania prowadzonego przez Prokuraturę, na które to właśnie wniosłem
skargę”.
Wskazując na powyższe skarżący wniósł o „uchylenie zaskarżanego
zarządzenia i przeprowadzenie wznowienia postępowania zgodnie z wnioskiem”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Formuła zażalenia na zarządzenie o nieuwzględnieniu wniosku o
wznowienie postępowania zobowiązuje (i uprawnia) sąd odwoławczy do kontroli
zaskarżonego rozstrzygnięcia jedynie pod względem formalnym – czyli
proceduralnym. Nie uprawnia ona sądu odwoławczego do badania sprawy pod
względem merytorycznym, ani nawet do weryfikacji poszczególnych rozstrzygnięć
merytorycznych.
Nie sposób zatem badać okoliczności przytaczanych przez skarżącego w
złożonym przez niego nadzwyczajnym środku zaskarżenia. Można natomiast z całą
pewnością stwierdzić, że Sąd Apelacyjny wydał poprawne od strony formalnej
orzeczenie. Wbrew twierdzeniom skarżącego orzekający sąd zbadał sprawę
wszechstronnie – traktując, z braku pewności, wniosek skarżącego zarówno jako
dotyczący sprawy na którą skarżący właśnie wniósł skargę, jak i dotyczący
przewlekłości skargi na przewlekłość Prokuratury Rejonowej przy prowadzeniu
postępowania przygotowawczego o sygn. I Ds. 881/05/D. Zarówno w pierwszym
jak i w drugim przypadku orzekający sąd przekonywująco odniósł się do skargi
skarżącego, o czym świadczą wywody uzasadnienia tego Sądu. Słusznie Sąd ten
powołuje się na orzecznictwo sądowe, w tym Sądu Najwyższego, które przemawia
za uznaniem wniosku skarżącego za niedopuszczalny z mocy ustawy – w obydwu
możliwych przypadkach.
Mając przytoczone względy na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak w
dyspozytywnej części niniejszego postanowienia.
4