Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 122/12
POSTANOWIENIE
Dnia 4 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Dołhy
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2012r.
sprawy R. G.
skazanego z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 i in. kk
z powodu kasacji, wniesionej przez obrońcę skazanego,
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 listopada 2011 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego z dnia
3 czerwca 2011 r.,
p o s t a n o w i ł :
1. oddala kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych
postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Okręgowego w P. z dnia 3 czerwca 2011 r. R. G. skazany
został: 1) za przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. i art. 157 § 1 k.k.
w zw. z art. 11 § 2 k.k. – na karę 9 lat pozbawienia wolności; na podstawie art. 46 §
2 k.k. orzeczono na rzecz pokrzywdzonej nawiązkę w kwocie 10. 000 zł,
2) za przestępstwo z art. 157 § 2 k.k. – na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,
łącznie na karę 9 lat pozbawienia wolności.
W apelacji od tego wyroku obrońca oskarżonego podniósł zarzuty obrazy
przepisów postępowania – art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k., błędu w ustaleniach
2
faktycznych co do charakteru odstąpienia od usiłowania, rażącej niewspółmierności
kary.
Sąd Apelacyjny, wyrokiem z dnia 8 listopada 2011 r., zaskarżony wyrok
utrzymał w mocy.
W kasacji od powyższego wyroku obrońca skazanego zarzucił rażące
naruszenie przepisów prawa, mające istotny wpływ na treść orzeczenia, a
polegające na bezzasadnym odstąpieniu przez Sąd II instancji od zmiany wyroku
Sądu I instancji i tym samym na powielaniu błędów Sądu I instancji.
Tym samym, zdaniem skarżącego, Sąd Apelacyjny nie dokonał rzetelnej i
obiektywnej oceny dowodów, a jego wyrok powiela następujące błędy wyroku Sądu
I instancji:
1. obrazę przepisów postępowania karnego, która miała wpływ na treść
orzeczenia tj.:
-naruszenie przepisów art. 5 § 2 i art. 7 k.p.k. poprzez rozstrzygnięcie na
niekorzyść oskarżonego nie dających się usunąć wątpliwości co do
momentu odstąpienia przez oskarżonego od realizacji zarzucanego mu
czynu oraz przekroczenie granic swobodnej oceny materiału
dowodowego bez należytego uwzględnienia zasad prawidłowego
rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego;
co poskutkowało:
2. błędem w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia
polegającym na nie popartych żadnymi dowodami ustaleniach Sądu, że
oskarżony od usiłowania odstąpił dopiero na skutek interwencji Policji, nie
zaś wcześniej i że jego odstąpienie nie było dobrowolne.
W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie
sprawy Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania.
W pisemnej odpowiedzi na kasację prokurator Prokuratury Apelacyjnej
wniósł o jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja obrońcy jest bezzasadna w stopniu oczywistym.
Poza formalnym powołaniem się na rażące naruszenie prawa skarga
kasacyjna powtarza argumenty, które uprzednio skarżący przytoczył w zwykłym
środku odwoławczym.
3
Powtórzenie w skardze kasacyjnej argumentacji przedstawianej uprzednio w
apelacji może być skuteczne wówczas, gdy sąd odwoławczy nie rozpozna
należycie wszystkich zarzutów i nie odniesie się do nich w uzasadnieniu swojego
orzeczenia w sposób zgodny z wymaganiami określonymi w art. 433 § 2 k.p.k. oraz
art. 457 § 3 k.p.k.
Tymczasem skarżący nie podnosi zarzutu naruszenia tych przepisów, zaś
analiza treści uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego jednoznacznie przekonuje,
że podniesione w apelacji obrońcy zarzuty zostały przez ten sąd należycie
rozpoznane, a następnie rozważone, do wszystkich istotnych okoliczności i
twierdzeń sąd odwoławczy w pełni ustosunkował się. Motywy sądu odwoławczego
merytorycznie są trafne, Sąd Apelacyjny szczegółowo i wnikliwie odniósł się do
kwestii związanych z przyczynami odstąpienia oskarżonego od dokonania
zabójstwa pokrzywdzonej.
Podniesiony w kasacji zarzut obrazy art. 5 § 2 k.p.k. i art. 7 k.p.k. jest
całkowicie chybiony.
Argumentacja kasacji sprowadza się do kwestionowania oceny dowodów i
prezentowania własnej wersji zdarzenia, oczywiste jest zatem, że autor kasacji
polemizuje z ustaleniami faktycznymi, co jest niedopuszczalne w postępowaniu
kasacyjnym.
Z tych względów, podzielając stanowisko prokuratora zawarte w pisemnej
odpowiedzi na kasację, Sąd Najwyższy oddalił kasację jako oczywiście bezzasadną.