V KK 312/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-12-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 312/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 6 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Grubba (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Kazimierz Klugiewicz
SSN Rafał Malarski
Protokolant Barbara Kobrzyńska
w sprawie V. V.
obwinionej o popełnienie czynów z art. 108 k.w.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535§5 k.p.k.
w dniu 6 grudnia 2012r.,
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść obwinionej
od wyroku Sądu Okręgowego w O.
z dnia 21 czerwca 2012 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w O.
z dnia 25 stycznia 2012r.,
uchyla zaskarżony wyrok i utrzymany nim w mocy wyrok
Sądu Rejonowego w O. i sprawę przekazuje do ponownego
rozpoznania temu Sądowi Rejonowemu.
UZASADNIENIE
V. V. wyrokiem Sądu Rejonowego została uznana za winną tego, że:
- w dniu 21 sierpnia 2011r. w O., będąc na klatce schodowej, szczuła swoimi
psami w ten sposób, że pociągała smycz i wypowiadała komendy do swoich psów,
2
które w następstwie tego ujadały i rzucały się do nóg A. Ś. tj. wykroczenia z art. 108
k.w.
- w dniu 6 listopada 2011r. w O., na klatce schodowej, szczuła swoimi psami
w ten sposób, że pociągała smycz i wypowiadała komendy do swoich psów m in.
„zjedz ją”, w następstwie czego psy ujadały i rzucały się do nóg K. L. oraz A. Ś. tj.
wykroczenia z art. 108 k.w.
i za to na podstawie art. 108 k.w. przy zastosowaniu art. 9§2 k.w. wymierzył jej karę
200 zł grzywny.
Wyrok ten zaskarżył obrońca obwinionej. W swej apelacji podniósł zarzut
błędu w ustaleniach faktycznych i wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez
uniewinnienie obwinionej.
Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 21 czerwca 2012r. utrzymał w mocy
zaskarżony wyrok.
Kasację od tego orzeczenia, na korzyść obwinionej wniósł Prokurator
Generalny. Podniósł w niej zarzut:
- rażącego i mającego istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenia
przepisów postępowania – art. 433§1 k.p.k. w zw. z art. 109§2 k.p.s.w.,
polegającego na przeprowadzeniu nienależytej kontroli odwoławczej i utrzymaniu w
mocy wyroku sądu I – instancji wydanego z naruszeniem przepisu art. 113 k.p.k. w
zw. z art. 38§1 k.p.s.w., polegającym na niepodpisaniu wyroku przez sędziego
orzekającego w sprawie, co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą
określoną w art. 104§1 pkt 2k.p.s.w.
Podnosząc powyższe Prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i
utrzymanego nim w mocy wyroku Sądu Rejonowego i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania sądowi I instancji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest oczywiście zasadna, tak jak wymaga tego art. 535§5 k.p.k.
Bezsprzecznie ma rację skarżący, że Sąd Odwoławczy rozpoznając
niniejszą sprawę uczynił to z obrazą art. 433§1 k.p.k. (stosowanym poprzez art.
109§2 k.p.s.w.), który nakazywał mu rozpoznać sprawę nie tylko w granicach
środka odwoławczego, ale również w szerszym zakresie, o ile przewiduje to ustawa
– w tym wypadku art. 104§1 pkt 2 k.p.s.w. W ten sposób doszło do zaniechania
kontroli wystąpienia w sprawie tak zwanych bezwzględnych przesłanek
odwoławczych.
3
Niewątpliwie zaś Sąd Rejonowy dopuścił się uchybienia o takim właśnie
charakterze – wyrok nie został podpisany przez sędziego.
W tej sytuacji, skoro wskazane uchybienie powoduje konieczność uchylenia
dotkniętego nim orzeczenia, i to niezależnie od granic zaskarżenia, podniesionych
zarzutów i jego wpływu na treść tego orzeczenia, a dotknięty nim został wyrok Sąd I
– instancji, stwierdzić należy, że zasadny jest również wniosek skarżącego, o
uchylenie obu wyroków wydanych w sprawie i przekazanie sprawy Sądowi
Rejonowemu do ponownego jej rozpoznania.
Kierując się przedstawionymi względami Sąd Najwyższy orzekł jak na
wstępie
.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 6 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Grubba (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Kazimierz Klugiewicz
SSN Rafał Malarski
Protokolant Barbara Kobrzyńska
w sprawie V. V.
obwinionej o popełnienie czynów z art. 108 k.w.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535§5 k.p.k.
w dniu 6 grudnia 2012r.,
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść obwinionej
od wyroku Sądu Okręgowego w O.
z dnia 21 czerwca 2012 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w O.
z dnia 25 stycznia 2012r.,
uchyla zaskarżony wyrok i utrzymany nim w mocy wyrok
Sądu Rejonowego w O. i sprawę przekazuje do ponownego
rozpoznania temu Sądowi Rejonowemu.
UZASADNIENIE
V. V. wyrokiem Sądu Rejonowego została uznana za winną tego, że:
- w dniu 21 sierpnia 2011r. w O., będąc na klatce schodowej, szczuła swoimi
psami w ten sposób, że pociągała smycz i wypowiadała komendy do swoich psów,
2
które w następstwie tego ujadały i rzucały się do nóg A. Ś. tj. wykroczenia z art. 108
k.w.
- w dniu 6 listopada 2011r. w O., na klatce schodowej, szczuła swoimi psami
w ten sposób, że pociągała smycz i wypowiadała komendy do swoich psów m in.
„zjedz ją”, w następstwie czego psy ujadały i rzucały się do nóg K. L. oraz A. Ś. tj.
wykroczenia z art. 108 k.w.
i za to na podstawie art. 108 k.w. przy zastosowaniu art. 9§2 k.w. wymierzył jej karę
200 zł grzywny.
Wyrok ten zaskarżył obrońca obwinionej. W swej apelacji podniósł zarzut
błędu w ustaleniach faktycznych i wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez
uniewinnienie obwinionej.
Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 21 czerwca 2012r. utrzymał w mocy
zaskarżony wyrok.
Kasację od tego orzeczenia, na korzyść obwinionej wniósł Prokurator
Generalny. Podniósł w niej zarzut:
- rażącego i mającego istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenia
przepisów postępowania – art. 433§1 k.p.k. w zw. z art. 109§2 k.p.s.w.,
polegającego na przeprowadzeniu nienależytej kontroli odwoławczej i utrzymaniu w
mocy wyroku sądu I – instancji wydanego z naruszeniem przepisu art. 113 k.p.k. w
zw. z art. 38§1 k.p.s.w., polegającym na niepodpisaniu wyroku przez sędziego
orzekającego w sprawie, co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą
określoną w art. 104§1 pkt 2k.p.s.w.
Podnosząc powyższe Prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i
utrzymanego nim w mocy wyroku Sądu Rejonowego i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania sądowi I instancji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest oczywiście zasadna, tak jak wymaga tego art. 535§5 k.p.k.
Bezsprzecznie ma rację skarżący, że Sąd Odwoławczy rozpoznając
niniejszą sprawę uczynił to z obrazą art. 433§1 k.p.k. (stosowanym poprzez art.
109§2 k.p.s.w.), który nakazywał mu rozpoznać sprawę nie tylko w granicach
środka odwoławczego, ale również w szerszym zakresie, o ile przewiduje to ustawa
– w tym wypadku art. 104§1 pkt 2 k.p.s.w. W ten sposób doszło do zaniechania
kontroli wystąpienia w sprawie tak zwanych bezwzględnych przesłanek
odwoławczych.
3
Niewątpliwie zaś Sąd Rejonowy dopuścił się uchybienia o takim właśnie
charakterze – wyrok nie został podpisany przez sędziego.
W tej sytuacji, skoro wskazane uchybienie powoduje konieczność uchylenia
dotkniętego nim orzeczenia, i to niezależnie od granic zaskarżenia, podniesionych
zarzutów i jego wpływu na treść tego orzeczenia, a dotknięty nim został wyrok Sąd I
– instancji, stwierdzić należy, że zasadny jest również wniosek skarżącego, o
uchylenie obu wyroków wydanych w sprawie i przekazanie sprawy Sądowi
Rejonowemu do ponownego jej rozpoznania.
Kierując się przedstawionymi względami Sąd Najwyższy orzekł jak na
wstępie
.