WD 4/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-12-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: WD 4/12
POSTANOWIENIE
Dnia 4 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny w składzie:
SSN Jan Bogdan Rychlicki (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marek Pietruszyński
SSN Andrzej Tomczyk
bez udziału stron, w sprawie obwinionego ppłk. rez. M. L. w przedmiocie jego
zażalenia na postanowienie Wojskowego Sądu Okręgowego - Sądu
Dyscyplinarnego co do zawieszenia postępowania
postanowił:
zażalenie pozostawić bez rozpoznania.
UZASADNIENIE
Obwiniony ppłk rez. M. L. w trakcie rozprawy dyscyplinarnej przed
Wojskowym Sądem Okręgowym – Sądem Dyscyplinarnym w sprawie sygn. akt
DSd …, w dniu 15 października 2012 r. złożył wniosek o wyłączenie całego składu
orzekającego, a to: ppłk. D. B., ppłk. P. W. oraz ppłk. P. K. uzasadniając go
negatywnym nastawieniem tych sędziów do jego osoby.
Postanowieniem wydanym w tym dniu Sąd ten wniosek pozostawił bez
rozpoznania.
2
W tej sytuacji obwiniony złożył wniosek o zawieszenie postępowania „do
czasu rozpoznania mojego zażalenia na postanowienie sądu o pozostawieniu bez
rozpoznania mojego wniosku o wyłączenie”.
Wojskowy Sąd Okręgowy – Sąd Dyscyplinarny … postanowieniem wydanym
w tym dniu nie uwzględnił wniosku obwinionego o zawieszenie postępowania
uznając, że złożenie przez niego zażalenia na postanowienie nie podlegające
zaskarżeniu nie może być uznane za długotrwałą, ani też za żadną inną
przeszkodę uniemożliwiającą prowadzenie postępowania (k. 568-569).
Wojskowy Sąd Okręgowy – Sąd Dyscyplinarny … wyrokiem wydanym w
dniu 15 października 2012 r. uznał obwinionego za winnego popełnienia
przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 37 § 2 ustawy z dnia 21 sierpnia
1997 r.- Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. 2007 r. Nr 226, poz. 1676 ze
zm.) i umorzył postępowanie w zakresie wymierzenia kary dyscyplinarnej (k. 575).
W dniu 20 października 2012 r. z zachowaniem ustawowego terminu
obwiniony złożył zażalenie na postanowienie Sądu pierwszej instancji o
nieuwzględnieniu jego wniosku o zawieszenie postępowania domagając się
uchylenia zaskarżonego postanowienia i zawieszenia postępowania „do czasu
prawomocnego rozstrzygnięcia wniosku przez sąd drugiej instancji o wyłączeniu
sędziów ppłk. D. B., ppłk. P. W. i ppłk. P. K”.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny rozważył, co następuje.
Zażalenie obwinionego należało pozostawić bez rozpoznania. Obwiniony
błędnie podnosi, że wniosek o zawieszenie postępowania Sąd pierwszej instancji
pozostawił bez rozpoznania, to jednakże jest oczywiste, że wniosek ten został
rozpoznany merytorycznie.
Przekonuje o tym wymownie uzasadnienie decyzji procesowej Sądu
pierwszej instancji.
W ocenie Sądu Najwyższego, a czego obwiniony nie dostrzega,
bezprzedmiotowa jest ocena wniesionego przez niego środka odwoławczego,
albowiem postępowanie w jego sprawie przed Sądem pierwszej instancji zostało
już zakończone poprzez fakt wydania nieprawomocnego wyroku i w tej sytuacji
3
regulacja prawna, o której mowa w art. 22 § 1 k.p.k. w ogóle nie znajduje
zastosowania. Innymi słowy, nawet gdyby przyjąć, że obwiniony miałby rację w
zakresie celowości zawieszenia postępowania, to w sytuacji wydania orzeczenia
kończącego to postępowanie nie można było znaleźć argumentów dla
zastosowania tej instytucji. Wszak w przepisie art. 22 § 1 k.p.k. chodzi o takie
przeszkody natury faktycznej, które uniemożliwiają prowadzenie aktualnie
toczącego się postępowania.
Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.
Pouczenie: Na niniejsze postanowienie zażalenie nie przysługuje.
POSTANOWIENIE
Dnia 4 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny w składzie:
SSN Jan Bogdan Rychlicki (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marek Pietruszyński
SSN Andrzej Tomczyk
bez udziału stron, w sprawie obwinionego ppłk. rez. M. L. w przedmiocie jego
zażalenia na postanowienie Wojskowego Sądu Okręgowego - Sądu
Dyscyplinarnego co do zawieszenia postępowania
postanowił:
zażalenie pozostawić bez rozpoznania.
UZASADNIENIE
Obwiniony ppłk rez. M. L. w trakcie rozprawy dyscyplinarnej przed
Wojskowym Sądem Okręgowym – Sądem Dyscyplinarnym w sprawie sygn. akt
DSd …, w dniu 15 października 2012 r. złożył wniosek o wyłączenie całego składu
orzekającego, a to: ppłk. D. B., ppłk. P. W. oraz ppłk. P. K. uzasadniając go
negatywnym nastawieniem tych sędziów do jego osoby.
Postanowieniem wydanym w tym dniu Sąd ten wniosek pozostawił bez
rozpoznania.
2
W tej sytuacji obwiniony złożył wniosek o zawieszenie postępowania „do
czasu rozpoznania mojego zażalenia na postanowienie sądu o pozostawieniu bez
rozpoznania mojego wniosku o wyłączenie”.
Wojskowy Sąd Okręgowy – Sąd Dyscyplinarny … postanowieniem wydanym
w tym dniu nie uwzględnił wniosku obwinionego o zawieszenie postępowania
uznając, że złożenie przez niego zażalenia na postanowienie nie podlegające
zaskarżeniu nie może być uznane za długotrwałą, ani też za żadną inną
przeszkodę uniemożliwiającą prowadzenie postępowania (k. 568-569).
Wojskowy Sąd Okręgowy – Sąd Dyscyplinarny … wyrokiem wydanym w
dniu 15 października 2012 r. uznał obwinionego za winnego popełnienia
przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 37 § 2 ustawy z dnia 21 sierpnia
1997 r.- Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. 2007 r. Nr 226, poz. 1676 ze
zm.) i umorzył postępowanie w zakresie wymierzenia kary dyscyplinarnej (k. 575).
W dniu 20 października 2012 r. z zachowaniem ustawowego terminu
obwiniony złożył zażalenie na postanowienie Sądu pierwszej instancji o
nieuwzględnieniu jego wniosku o zawieszenie postępowania domagając się
uchylenia zaskarżonego postanowienia i zawieszenia postępowania „do czasu
prawomocnego rozstrzygnięcia wniosku przez sąd drugiej instancji o wyłączeniu
sędziów ppłk. D. B., ppłk. P. W. i ppłk. P. K”.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny rozważył, co następuje.
Zażalenie obwinionego należało pozostawić bez rozpoznania. Obwiniony
błędnie podnosi, że wniosek o zawieszenie postępowania Sąd pierwszej instancji
pozostawił bez rozpoznania, to jednakże jest oczywiste, że wniosek ten został
rozpoznany merytorycznie.
Przekonuje o tym wymownie uzasadnienie decyzji procesowej Sądu
pierwszej instancji.
W ocenie Sądu Najwyższego, a czego obwiniony nie dostrzega,
bezprzedmiotowa jest ocena wniesionego przez niego środka odwoławczego,
albowiem postępowanie w jego sprawie przed Sądem pierwszej instancji zostało
już zakończone poprzez fakt wydania nieprawomocnego wyroku i w tej sytuacji
3
regulacja prawna, o której mowa w art. 22 § 1 k.p.k. w ogóle nie znajduje
zastosowania. Innymi słowy, nawet gdyby przyjąć, że obwiniony miałby rację w
zakresie celowości zawieszenia postępowania, to w sytuacji wydania orzeczenia
kończącego to postępowanie nie można było znaleźć argumentów dla
zastosowania tej instytucji. Wszak w przepisie art. 22 § 1 k.p.k. chodzi o takie
przeszkody natury faktycznej, które uniemożliwiają prowadzenie aktualnie
toczącego się postępowania.
Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.
Pouczenie: Na niniejsze postanowienie zażalenie nie przysługuje.