Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II KK 317/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 12 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący)
SSN Eugeniusz Wildowicz
SSN Włodzimierz Wróbel (sprawozdawca)
Protokolant Anna Janczak
po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2012 r.w Izbie Karnej
na posiedzeniu bez udziału stron (art. 535 § 5 kpk)
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego
na korzyść skazanego M. J. od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego z dnia 7
września 2012 r.,
na podstawie art. 537 § 1 i 2 kpk
1. uchyla zaskarżony wyrok i umarza postępowanie,
2. kosztami procesu obciąża Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 7 września 2012 r. udzielono M. J.
zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności w trybie art. 17 § 1 k.k.s.
oraz orzeczono, na podstawie art. 18 § 1 k.k.s. grzywnę w wymiarze dwóch tysięcy
złotych, którą uznano za uiszczoną w całości. Dobrowolne poddanie się
odpowiedzialności dotyczyło następujących czynów:
1) spowodowania wystąpienia uszczuplenia w podatku od towarów i
usług za rok 2006, tj. za styczeń, na kwotę 6.439 zł oraz za luty na kwotę 8.886
2
zł, łącznie na kwotę 15.379 zł, w sytuacji gdy oskarżony był osobą
odpowiedzialną na mocy art. 4 ust. 5 ustawy o rachunkowości za wykonywanie
obowiązków przewidzianych tą ustawą, w tym także za rozliczenia spółki B. C.
sp. z o.o., co wyczerpywało znamiona czynu zabronionego określonego w art. 56
§ 2 w zb. z art. 61 § 1 w zw. z art. 6 § 2 i art. 7 § 1 k.k.s.,
2) doprowadzenia do nierzetelnego prowadzenia w 2006 r. ksiąg
rachunkowych i przedłożenia w dniu 31 marca 2007 r. w Urzędzie Skarbowym
zeznania o osiągniętym w 2006 r. dochodzie (stracie) zawierającego dane
niezgodne z rzeczywistością, w przedstawionym zakresie, co wyczerpywało
znamiona czynu zabronionego określonego art. 61 § 1 k.k.s.,
3) spowodowania wystąpienia uszczuplenia w podatku od towarów i
usług za rok 2005, tj. za maj na kwotę 5.022 zł, za lipiec na kwotę 3.840 zł, za
wrzesień na kwotę 4.590 zł oraz za październik na kwotę 9.361 zł, łącznie na
kwotę 22.813 zł, w sytuacji gdy oskarżony był osobą odpowiedzialną na mocy art.
4 ust. 5 ustawy o rachunkowości za wykonywanie obowiązków przewidzianych
tą ustawą, w tym także za rozliczenia spółki B. C. sp. z o.o., co wyczerpywało
znamiona czynu zabronionego określonego w art. 56 § 2 w zb. z art. 61 § 1 i art.
62 § 2 w zw. z art. 6 § 2 i art. 7 § 1 k.k.s.
4) spowodowania wystąpienia uszczuplenia w podatku dochodowym od
osób prawnych za 2005 r. na kwotę 30.750 zł przez to, że spółka w
przedłożonym w dniu 28 marca 2006 r. w Urzędzie Skarbowym zeznaniu o
osiągniętym w 2005 r. dochodzie, podała dane niezgodne z rzeczywistością, co
wyczerpywało znamiona czynu zabronionego określonego w art. 56 § 2 w zb. z
art. 61 § 1 i art. 62 § 2 w zw. z art. 6 § 2 i art. 7 § 1 k.k.s.
Powyższy wyrok w całości na korzyść zaskarżył w drodze kasacji na
podstawie art. 521 § 1 k.p.k. Prokurator Generalny, zarzucając mu rażące i
stanowiące bezwzględną przyczynę odwoławczą określoną w art. 439 § 1 pkt 8
k.p.k. naruszenie przepisu prawa procesowego, tj. art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k.,
polegające na wydaniu zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności
(opisane powyżej), pomimo, iż za te same czyny M. J. zezwolono już na
dobrowolne poddanie się odpowiedzialności wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 27
sierpnia 2012 r. Prokurator Generalny wniósł o uchylenie wyroku z dnia 7 września
2012 r. i umorzenie postępowania karnego skarbowego przeciwko skazanemu.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
3
Kasacja jest zasadna w stopniu oczywistym, co uzasadnia jej rozpoznanie
na posiedzeniu w trybie przewidzianym art. 535 § 5 k.p.k.
Zarzut naruszenia przepisu art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. (w zakresie powagi rzeczy
osądzonej), co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą art. 439 § 1 pkt 8
k.p.k., jest zasadny. Zestawienie i analiza wyroków z dnia 7 września 2012 r. oraz
zapadłego wcześniej wyroku z dnia 27 sierpnia 2012 r., który wobec braku
zaskarżenia uprawomocnił się w dniu 3 września 2012 r., jednoznacznie wskazuje,
że oba orzeczenia dotyczą tej samej osoby, tj. M. J. s. F. i M. urodzonego w dniu 30
kwietnia …. r. oraz tych samych czynów kwalifikowanych odpowiednio jako:
I.art. 56 § 2 k.k.s. w zb. z art. 61 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i art. 7 § 1
k.k.s. (spowodowanie wystąpienia uszczuplenia w podatku od towarów i usług za
2006 r. za miesiące styczeń i luty)
II. art. 61 § 1 k.k.s. (zaniżenie przychodów przez doprowadzenie do
nierzetelnego prowadzenia w 2006 r. ksiąg rachunkowych)
III. art. 56 § 2 k.k.s. w zb. z art. 61 § 1 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art.
6 § 2 k.k.s. i art. 7 § 1 k.k.s. (spowodowanie wystąpienia uszczuplenia w podatku
od towarów i usług za 2005 r. – za miesiące maj, lipiec, wrzesień, październik)
IV. art. 56 § 2 k.k.s. w zb. z art. 61 § 1 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art.
6 § 2 k.k.s. i art. 7 § 1 k.k.s. (spowodowanie uszczuplenia w podatku
dochodowym od osób prawnych za 2005 r.).
Zarówno opisy czynów (okoliczności faktyczne, modus operandi sprawcy,
kwoty uszczuplenia i ich podstawy), jak i kwalifikacje prawne poszczególnych
zachowań są identyczne. Wobec czego zasadne jest twierdzenie autora kasacji, że
wyrok z dnia 7 września 2012 r. dotyczył czynów zabronionych, co do których
uprzednio już prawomocnie zakończyło się postepowanie karne.
Do analogicznych konkluzji prowadzi także zestawienie wniosków Urzędu
Kontroli Skarbowej z dni: 4 kwietnia 2012 r. oraz 9 maja 2012 r. o udzielenie
zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności M. J. Ich treść jest
tożsama, a jedyna, oprócz dat wniosków różnica, to odmienne sygnatury nadane
przez Urząd Kontroli Skarbowej.
Nie ulega więc wątpliwości, że wydając wyrok w dniu 7 września 2012r. Sąd
Rejonowy dopuścił się w swoim procedowaniu rażącego naruszenia art. 17 § 1 pkt
7 k.p.k., co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą z art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k.
W tym stanie rzeczy należało orzec jak w sentencji.
4
l