III SK 27/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:17-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III SK 27/12
POSTANOWIENIE
Dnia 14 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Maciej Pacuda
w sprawie z powództwa Telekomunikacji Polskiej Spółki Akcyjnej w W. przeciwko
Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej
z udziałem zainteresowanej: C. T. P. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w
W.
o określenie warunków udostępniania,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 14 grudnia 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 21 grudnia 2011 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 270
(dwieście siedemdziesiąt) złotych tytułem kosztów
postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 21 grudnia 2011 r. zmienił wyrok Sądu
Okręgowego z dnia 10 listopada 2010 r. w ten sposób, że uchylił decyzję Prezesa
Urzędu Komunikacji Elektronicznej (Prezes Urzędu) z dnia 25 lipca 2008 r.
określającą warunki udostępniania Telekomunikacji Polskiej S.A. (powód)
niezbędnych danych abonentów C. T. P. Sp. z o.o. (zainteresowany) celem
2
świadczenia usług ogólnokrajowego spisu abonentów oraz ogólnokrajowego biura
numerów.
Prezes Urzędu zaskarżył wyrok Sądu Apelacyjnego skargą kasacyjną w
całości. Wnosząc o przyjęcie jej do rozpoznania Prezes Urzędu powołał się na
występowanie w sprawie trzech zagadnień prawnych (art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.).
Jako pierwsze zagadnienie prawne Prezes Urzędu wskazał potrzebę
wyjaśnienia, czy w postępowaniu odrębnym w sprawach z zakresu regulacji
telekomunikacji i poczty sąd badając celowość i legalność decyzji organu
regulacyjnego bierze pod uwagę stan rzeczy z chwili zamknięcia rozprawy, czy też
z chwili wydania zaskarżonej decyzji.
Jako drugie zagadnienie prawne Prezes Urzędu wskazał potrzebę
wyjaśniania, czy w sprawach spornych w rozumieniu art. 206 ust. 2 Prawa
telekomunikacyjnego w przypadku uprawomocnienia się wyroku sądu
powszechnego uchylającego zaskarżoną odwołaniem decyzję Prezesa Urzędu
obowiązany jest on rozpoznać ponownie wniosek uprzednio złożony na podstawie
art. 27 ust. 2 Prawa telekomunikacyjnego w związku z art. 67 ust. 1 i 2 Prawa
telekomunikacyjnego o wydanie decyzji.
Jako trzecie zagadnienie prawne Prezes Urzędu wskazał potrzebę
wyjaśnienia, czy zachowuje on kompetencję do wydania decyzji stwierdzającej
wygaśnięcia na podstawie art. 162 § 1 k.p.a. zaskarżonej decyzji w sytuacji, gdy w
trakcie toczącego się postępowania odwoławczego przed Sądem pierwszej lub
drugiej instancji ujawnią się okoliczności nie istniejące w chwili wydawania
zaskarżonej decyzji, czyniące ewentualnie decyzję bezprzedmiotową.
Powód w odpowiedzi na skargę kasacyjną Prezesa Urzędu wniósł o odmowę
przyjęcia jej do rozpoznania i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Skarga kasacyjna Prezesa Urzędu nie kwalifikowała się do przyjęcia celem
jej merytorycznego rozpoznania, bowiem przedstawione w niej pytania nie
ujawniają zagadnień prawnych sprawy w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.
3
Pierwsza z postawionych kwestii dotyczy w zasadzie zastosowania art. 316
k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Okręgowym – Sądem Ochrony Konkurencji i
Konsumentów oraz Sądem Apelacyjnym w sprawach z odwołania od decyzji
organów regulacyjnych. Sądy te, rozpoznając sprawę merytorycznie (nie tylko co
do legalności zaskarżonej decyzji) uwzględniają stan faktyczny i prawny istniejący
w chwili orzekania, w której to kwestii Sąd Najwyższy wypowiedział się już w
wyroku z dnia 20 września 2011 r., III SK 55/10 (zob. również postanowienie Sądu
Najwyższego z 18 października 2011 r., III SK 25/11).
Dwa pozostałe problemy prawne podniesione we wniosku Prezesa Urzędu o
przyjęcie do rozpoznania skargi kasacyjnej nie są zaś istotnymi zagadnieniami
prawnymi dotyczącymi przepisów zastosowanych przez Sąd Apelacyjny i mającymi
znaczenie dla oceny poprawności wyroku Sądu drugiej instancji (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2011 r., III SK 8/11). Kwestia
wpływu wyroku uchylającego decyzję Prezesa Urzędu na dalsze czynności
prowadzone przez organ regulacyjny w postępowaniu administracyjnym pozostaje
poza zakresem przedmiotu postępowania przed Sądem Apelacyjnym, co oznacza
że rozpoznając skargę w ramach jej podstaw Sąd Najwyższy nie mógłby rozpoznać
wątpliwości skarżącego, które nie odnoszą się do przedmiotu sprawy. Podobnie
jest w przypadku problemu dopuszczalności stosowania art. 162 k.p.a. przez
Prezesa Urzędu w toku sądowego postępowania odwoławczego. Ponadto, w
kwestiach tych wypowiedział się już Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 września
2011 r., III SK 55/10.
Mając powyższe na uwadze, z mocy art. 398⁹ § 2 k.p.c. orzeczono jak w
sentencji. Orzeczenie o kosztach postępowania kasacyjnego zostało z kolei oparte
na podstawie art. 98 § 3 k.p.c. w związku z art. 99 k.p.c. oraz § 12 ust. 4 w związku
z § 13 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września
2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez
Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu.
POSTANOWIENIE
Dnia 14 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Maciej Pacuda
w sprawie z powództwa Telekomunikacji Polskiej Spółki Akcyjnej w W. przeciwko
Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej
z udziałem zainteresowanej: C. T. P. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w
W.
o określenie warunków udostępniania,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 14 grudnia 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 21 grudnia 2011 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 270
(dwieście siedemdziesiąt) złotych tytułem kosztów
postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 21 grudnia 2011 r. zmienił wyrok Sądu
Okręgowego z dnia 10 listopada 2010 r. w ten sposób, że uchylił decyzję Prezesa
Urzędu Komunikacji Elektronicznej (Prezes Urzędu) z dnia 25 lipca 2008 r.
określającą warunki udostępniania Telekomunikacji Polskiej S.A. (powód)
niezbędnych danych abonentów C. T. P. Sp. z o.o. (zainteresowany) celem
2
świadczenia usług ogólnokrajowego spisu abonentów oraz ogólnokrajowego biura
numerów.
Prezes Urzędu zaskarżył wyrok Sądu Apelacyjnego skargą kasacyjną w
całości. Wnosząc o przyjęcie jej do rozpoznania Prezes Urzędu powołał się na
występowanie w sprawie trzech zagadnień prawnych (art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.).
Jako pierwsze zagadnienie prawne Prezes Urzędu wskazał potrzebę
wyjaśnienia, czy w postępowaniu odrębnym w sprawach z zakresu regulacji
telekomunikacji i poczty sąd badając celowość i legalność decyzji organu
regulacyjnego bierze pod uwagę stan rzeczy z chwili zamknięcia rozprawy, czy też
z chwili wydania zaskarżonej decyzji.
Jako drugie zagadnienie prawne Prezes Urzędu wskazał potrzebę
wyjaśniania, czy w sprawach spornych w rozumieniu art. 206 ust. 2 Prawa
telekomunikacyjnego w przypadku uprawomocnienia się wyroku sądu
powszechnego uchylającego zaskarżoną odwołaniem decyzję Prezesa Urzędu
obowiązany jest on rozpoznać ponownie wniosek uprzednio złożony na podstawie
art. 27 ust. 2 Prawa telekomunikacyjnego w związku z art. 67 ust. 1 i 2 Prawa
telekomunikacyjnego o wydanie decyzji.
Jako trzecie zagadnienie prawne Prezes Urzędu wskazał potrzebę
wyjaśnienia, czy zachowuje on kompetencję do wydania decyzji stwierdzającej
wygaśnięcia na podstawie art. 162 § 1 k.p.a. zaskarżonej decyzji w sytuacji, gdy w
trakcie toczącego się postępowania odwoławczego przed Sądem pierwszej lub
drugiej instancji ujawnią się okoliczności nie istniejące w chwili wydawania
zaskarżonej decyzji, czyniące ewentualnie decyzję bezprzedmiotową.
Powód w odpowiedzi na skargę kasacyjną Prezesa Urzędu wniósł o odmowę
przyjęcia jej do rozpoznania i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Skarga kasacyjna Prezesa Urzędu nie kwalifikowała się do przyjęcia celem
jej merytorycznego rozpoznania, bowiem przedstawione w niej pytania nie
ujawniają zagadnień prawnych sprawy w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.
3
Pierwsza z postawionych kwestii dotyczy w zasadzie zastosowania art. 316
k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Okręgowym – Sądem Ochrony Konkurencji i
Konsumentów oraz Sądem Apelacyjnym w sprawach z odwołania od decyzji
organów regulacyjnych. Sądy te, rozpoznając sprawę merytorycznie (nie tylko co
do legalności zaskarżonej decyzji) uwzględniają stan faktyczny i prawny istniejący
w chwili orzekania, w której to kwestii Sąd Najwyższy wypowiedział się już w
wyroku z dnia 20 września 2011 r., III SK 55/10 (zob. również postanowienie Sądu
Najwyższego z 18 października 2011 r., III SK 25/11).
Dwa pozostałe problemy prawne podniesione we wniosku Prezesa Urzędu o
przyjęcie do rozpoznania skargi kasacyjnej nie są zaś istotnymi zagadnieniami
prawnymi dotyczącymi przepisów zastosowanych przez Sąd Apelacyjny i mającymi
znaczenie dla oceny poprawności wyroku Sądu drugiej instancji (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2011 r., III SK 8/11). Kwestia
wpływu wyroku uchylającego decyzję Prezesa Urzędu na dalsze czynności
prowadzone przez organ regulacyjny w postępowaniu administracyjnym pozostaje
poza zakresem przedmiotu postępowania przed Sądem Apelacyjnym, co oznacza
że rozpoznając skargę w ramach jej podstaw Sąd Najwyższy nie mógłby rozpoznać
wątpliwości skarżącego, które nie odnoszą się do przedmiotu sprawy. Podobnie
jest w przypadku problemu dopuszczalności stosowania art. 162 k.p.a. przez
Prezesa Urzędu w toku sądowego postępowania odwoławczego. Ponadto, w
kwestiach tych wypowiedział się już Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 września
2011 r., III SK 55/10.
Mając powyższe na uwadze, z mocy art. 398⁹ § 2 k.p.c. orzeczono jak w
sentencji. Orzeczenie o kosztach postępowania kasacyjnego zostało z kolei oparte
na podstawie art. 98 § 3 k.p.c. w związku z art. 99 k.p.c. oraz § 12 ust. 4 w związku
z § 13 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września
2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez
Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu.