Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 136/12
POSTANOWIENIE
Dnia 13 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner
SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa J. G.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prokuraturze Okręgowej
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 grudnia 2012 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 30 maja 2012 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną
powoda z powodu nieusunięcia w zakreślonym terminie jej braków formalnych,
polegających na braku odpisów.
Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia wynika, że zarządzeniem
z dnia 30 kwietnia 2012 r. powód został wezwany do złożenia dwóch odpisów
skargi kasacyjnej oraz do uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania.
W zakreślonym terminie powód złożył trzy odpisy skargi, z których dwa nie były
tożsame z treścią wniesionej przez niego w dniu 23 kwietnia 2012 r. skargi
kasacyjnej. Ponadto powód nie przedstawił uzasadnienia wniosku o przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania.
W zażaleniu powód zarzucił niewłaściwą wykładnię art. 3984
§ 1 k.p.c.,
wskazując jednocześnie, że braki formalne skargi zostały uzupełnione przez
przesłanie dwóch poprawionych odpisów.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przez odpisy pisma procesowego należy rozumieć pismo wiernie
odwzorowujące treść pisma pierwotnego, niezależnie od technik tego
odwzorowania. Złożone przez powoda, żądane przez Sąd odpisy, tego wymogu nie
spełniały. Niezależnie jednak od tego, że skarżący istotnie nie złożył tak
rozumianych odpisów wniesionej przez siebie „kasacji”, co uzasadniało jej
odrzucenie, nie można pominąć, iż wniesione w terminie właściwym dla skargi
kasacyjnej pismo procesowe powoda, nazwane „kasacją” i traktowane przez Sąd
Apelacyjny jako przewidziana przepisami kodeksu postępowania cywilnego skarga
kasacyjna, dotknięte było istotnym brakiem, nienaprawialnym w trybie właściwym
dla usuwania braków formalnych i podlegało, jako skarga kasacyjna, odrzuceniu
a limine. Skarga nie zawierała bowiem – wbrew wyraźnemu wymaganiu
określonemu w art. 3984
§ 1 pkt 2 – przytoczenia podstaw kasacyjnych.
Sąd Najwyższy wielokrotnie wyjaśniał, że wymaganie przytoczenia podstaw
kasacyjnych jest spełnione tylko wtedy, gdy strona wskaże zarzuty naruszenia
przepisów z zakresu prawa materialnego lub procesowego określając, które
przepisy – oznaczone numerem artykułu (paragrafu, ustępu) ustawy – zostały
3
naruszone, na czym to naruszenie polegało oraz jaki mogło mieć wpływ na wynik
sprawy (por. np. postanowienie z dnia 11 marca 1997 r., III CKN 13/97, OSNC
1997, nr 8, poz. 114). Nie można uznać, że podstawy kasacyjne mogą być
odczytywane z dowolnego miejsca pisma wszczynającego postępowanie
kasacyjne, w tym i z jego uzasadnienia. Podstawy kasacyjne stanowią istotę skargi
kasacyjnej; dopiero po uprzednim ich przytoczeniu, w dalszej części pisma należy
te podstawy (i wyłącznie je) uzasadnić. Oznacza to również, że nie istnieje
"uzasadnienie skargi kasacyjnej", a jedynie wyraźnie powołane podstawy kasacyjne
znaleźć powinny odpowiednie uzasadnienie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia
12 stycznia 2001 r., III CKN 1251/00, niepubl.).
Skarga kasacyjna powoda nie spełniała określonego w art. 3984
§ 1 pkt 2
k.p.c. wymogu i z tej już tylko przyczyny podlegała, na podstawie art. 3986
§ 2
k.p.c., odrzuceniu.
Ubocznie już tylko można zauważyć, że powód nie tylko nie uzupełnił braku
formalnego w postaci uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania, ale skarga w ogóle nie zawierała wniosku o przyjęcie skargi do
rozpoznania.
Z przedstawionych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
k.p.c.
w związku z art. 3941
§ 1 i 3 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

IV CZ 136/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia