IV CZ 145/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-03-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I ACa 690/09
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 145/12
POSTANOWIENIE
Dnia 10 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner (sprawozdawca)
SSN Iwona Koper
w sprawie ze skargi pozwanego
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 stycznia 2010 r., w sprawie z powództwa Banku Gospodarki Żywnościowej
Spółki Akcyjnej w W.
przeciwko B. H.
z udziałem interwenienta ubocznego po stronie pozwanego M. H.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 stycznia 2013 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 19 października 2011 r.
oddala zażalenie i przyznaje od Skarbu Państwa Sądu
Apelacyjnego kwotę 5400,- (pięć tysięcy czterysta) złotych plus
VAT na rzecz adw. M. P. z tytułu wynagrodzenia za udzielenie
pozwanemu pomocy prawnej z urzędu.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 19 października 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
skargę pozwanego B. H. o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa
Banku Gospodarki Żywnościowej Spółki Akcyjnej w W. o zapłatę, zakończonego
prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 8 stycznia 2010 r., sygn. akt I
ACa 690/09. Odrzucenie skargi, ze wskazaniem bogatego orzecznictwa Sądu
Najwyższego, nastąpiło ze względu na brak przesłanek z art. 403 § 2 k.p.c., na
który to przepis powołał się pozwany, ze względu na to, że niemożność
skorzystania w poprzednim postępowaniu z określonych okoliczności faktycznych i
środków dowodowych nie zachodzi, gdy istniała obiektywna możliwość ich
powołania w tym postępowaniu, a tylko na skutek zaniedbania, zapomnienia lub
błędnej oceny co do potrzeby powołania, strona tego nie uczyniła. Skarżący mógł,
obiektywnie oceniając, skorzystać w prawomocnie zakończonym postępowaniu
zarówno z okoliczności faktycznych, na które się powołuje i które były ujawnialne,
jak i z dowodów na ich poparcie; przyjęcie innej drogi obrony nie stanowi
wypełnienia przesłanek z art. 403 § 2 k.p.c.
Pełnomocnik pozwanego ustanowiony z urzędu wniósł zażalenie i zarzucił
postanowieniu Sądu Apelacyjnego naruszenie art. 403 § 2 k.p.c. przez błędne
przyjęcie, że nie zachodzi podstawa prawna do wznowienia postępowania,
podnoszona przez pozwanego w skardze, mimo że pozwany wskazał w skardze
nowe środki dowodowe, wnosząc o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka
w osobie Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz dowodu
z opinii biegłego sądowego, powołując nowe okoliczności faktyczne, to znaczy,
że pozwany nie ma prawa do dotacji w przypadku wypowiedzenia mu przez
powoda umowy kredytowej i nie może być obciążony dotacją, którą otrzymał
powód, a o których to okolicznościach pozwany powziął wiadomość już po wydaniu
prawomocnego wyroku, a nie mógł ich podnieść wcześniej z powodu braku
doświadczenia i braku stosownych informacji na temat przepisów dotyczących
dotacji Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Skarżący wniósł o zmianę
zaskarżonego postanowienia i orzeczenie o wznowieniu przedmiotowego
postępowania sądowego, ewentualnie o uchylenie tego postanowienia
w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
3
Zażalenie nie może być uwzględnione. Sąd Apelacyjny trafnie odwołał się do
utrwalonej linii orzeczniczej Sądu Najwyższego, zgodnie z którą nowy dowód
w rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c. oznacza jedynie taki dowód, który z przyczyn
obiektywnych nie mógł zostać powołany w postępowaniu, które zostało
prawomocnie zakończone. Jednakże skarżący w skardze o wznowienie
postępowania nie przedstawił logicznego powiązania pomiędzy wskazywanymi
przez siebie dowodami, a orzeczeniem kończącym postępowanie w sprawie w taki
sposób, aby można dostrzec wpływ nowo powołanych dowodów na wynik sprawy.
Nie da się tego wyprowadzić z dość ogólnikowych sformułowań, z których wynika
tylko tyle, że według skarżącego powódce nie należał się zwrot dotacji. Ma to mieć
źródło w bliżej niesprecyzowanych regulacjach prawnych, przy czym nawet
trafność tego wniosku nie może skutkować uwzględnieniem skargi, gdyż
stanowiłoby to o dowodach co do treści prawa, a nie co do faktów.
Z treści skargi i zażalenia nie wynika ponadto, jakie były obiektywne
przyczyny uniemożliwiające powołanie wskazywanych dowodów w trakcie
postępowania rozpoznawczego i dlaczego skarżący dopiero po zakończeniu
postępowania zasięgał opinii (bliżej niesprecyzowanych) odnośnie do „źródeł na
temat kwestii udzielania dotacji do kredytów", skoro twierdzi, że jest to istotne dla
rozstrzygnięcia sprawy. Jeżeli natomiast, zdaniem skarżącego, wyrok Sądu
Apelacyjnego naruszył przepisy określające sposób zwrotu dotacji, to skarżący
może dochodzić ochrony swojego interesu prawnego w drodze skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku. Nie służy temu
jednak skarga o wznowienie prawomocnie zakończonego postępowania.
Mając to na uwadze należało zażalenie oddalić na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c., rozstrzygając o kosztach postępowania na
podstawie art. 98 w związku z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c. oraz § 19 i 20
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 26 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348).
4
POSTANOWIENIE
Dnia 10 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner (sprawozdawca)
SSN Iwona Koper
w sprawie ze skargi pozwanego
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 stycznia 2010 r., w sprawie z powództwa Banku Gospodarki Żywnościowej
Spółki Akcyjnej w W.
przeciwko B. H.
z udziałem interwenienta ubocznego po stronie pozwanego M. H.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 stycznia 2013 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 19 października 2011 r.
oddala zażalenie i przyznaje od Skarbu Państwa Sądu
Apelacyjnego kwotę 5400,- (pięć tysięcy czterysta) złotych plus
VAT na rzecz adw. M. P. z tytułu wynagrodzenia za udzielenie
pozwanemu pomocy prawnej z urzędu.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 19 października 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
skargę pozwanego B. H. o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa
Banku Gospodarki Żywnościowej Spółki Akcyjnej w W. o zapłatę, zakończonego
prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 8 stycznia 2010 r., sygn. akt I
ACa 690/09. Odrzucenie skargi, ze wskazaniem bogatego orzecznictwa Sądu
Najwyższego, nastąpiło ze względu na brak przesłanek z art. 403 § 2 k.p.c., na
który to przepis powołał się pozwany, ze względu na to, że niemożność
skorzystania w poprzednim postępowaniu z określonych okoliczności faktycznych i
środków dowodowych nie zachodzi, gdy istniała obiektywna możliwość ich
powołania w tym postępowaniu, a tylko na skutek zaniedbania, zapomnienia lub
błędnej oceny co do potrzeby powołania, strona tego nie uczyniła. Skarżący mógł,
obiektywnie oceniając, skorzystać w prawomocnie zakończonym postępowaniu
zarówno z okoliczności faktycznych, na które się powołuje i które były ujawnialne,
jak i z dowodów na ich poparcie; przyjęcie innej drogi obrony nie stanowi
wypełnienia przesłanek z art. 403 § 2 k.p.c.
Pełnomocnik pozwanego ustanowiony z urzędu wniósł zażalenie i zarzucił
postanowieniu Sądu Apelacyjnego naruszenie art. 403 § 2 k.p.c. przez błędne
przyjęcie, że nie zachodzi podstawa prawna do wznowienia postępowania,
podnoszona przez pozwanego w skardze, mimo że pozwany wskazał w skardze
nowe środki dowodowe, wnosząc o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka
w osobie Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz dowodu
z opinii biegłego sądowego, powołując nowe okoliczności faktyczne, to znaczy,
że pozwany nie ma prawa do dotacji w przypadku wypowiedzenia mu przez
powoda umowy kredytowej i nie może być obciążony dotacją, którą otrzymał
powód, a o których to okolicznościach pozwany powziął wiadomość już po wydaniu
prawomocnego wyroku, a nie mógł ich podnieść wcześniej z powodu braku
doświadczenia i braku stosownych informacji na temat przepisów dotyczących
dotacji Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Skarżący wniósł o zmianę
zaskarżonego postanowienia i orzeczenie o wznowieniu przedmiotowego
postępowania sądowego, ewentualnie o uchylenie tego postanowienia
w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
3
Zażalenie nie może być uwzględnione. Sąd Apelacyjny trafnie odwołał się do
utrwalonej linii orzeczniczej Sądu Najwyższego, zgodnie z którą nowy dowód
w rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c. oznacza jedynie taki dowód, który z przyczyn
obiektywnych nie mógł zostać powołany w postępowaniu, które zostało
prawomocnie zakończone. Jednakże skarżący w skardze o wznowienie
postępowania nie przedstawił logicznego powiązania pomiędzy wskazywanymi
przez siebie dowodami, a orzeczeniem kończącym postępowanie w sprawie w taki
sposób, aby można dostrzec wpływ nowo powołanych dowodów na wynik sprawy.
Nie da się tego wyprowadzić z dość ogólnikowych sformułowań, z których wynika
tylko tyle, że według skarżącego powódce nie należał się zwrot dotacji. Ma to mieć
źródło w bliżej niesprecyzowanych regulacjach prawnych, przy czym nawet
trafność tego wniosku nie może skutkować uwzględnieniem skargi, gdyż
stanowiłoby to o dowodach co do treści prawa, a nie co do faktów.
Z treści skargi i zażalenia nie wynika ponadto, jakie były obiektywne
przyczyny uniemożliwiające powołanie wskazywanych dowodów w trakcie
postępowania rozpoznawczego i dlaczego skarżący dopiero po zakończeniu
postępowania zasięgał opinii (bliżej niesprecyzowanych) odnośnie do „źródeł na
temat kwestii udzielania dotacji do kredytów", skoro twierdzi, że jest to istotne dla
rozstrzygnięcia sprawy. Jeżeli natomiast, zdaniem skarżącego, wyrok Sądu
Apelacyjnego naruszył przepisy określające sposób zwrotu dotacji, to skarżący
może dochodzić ochrony swojego interesu prawnego w drodze skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku. Nie służy temu
jednak skarga o wznowienie prawomocnie zakończonego postępowania.
Mając to na uwadze należało zażalenie oddalić na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c., rozstrzygając o kosztach postępowania na
podstawie art. 98 w związku z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c. oraz § 19 i 20
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 26 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348).
4