Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV KK 310/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 9 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Grzegorczyk (przewodniczący)
SSN Jacek Sobczak
SSA del. do SN Dorota Wróblewska (sprawozdawca)
Protokolant Danuta Bratkrajc
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Małgorzaty Wilkosz-Śliwy
w sprawie Ł. S.
skazanego z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu
narkomanii w brzmieniu ustawy przed zmianą z dnia 9 grudnia 2011 r. w zw. z art.
12 kk i art. 65 §1 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 9 stycznia 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego, na niekorzyść skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego w S.
z dnia 24 kwietnia 2012 r.
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi
Rejonowemu w S. do ponownego rozpoznania w pierwszej
instancji, a kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego
obciąża Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Ł. S. został oskarżony o to, że: w okresie od wiosny 2005 r. do stycznia 2006
r. w K. i innych miejscowościach, działając w krótkich odstępach czasu, w
2
wykonaniu z góry powziętego zamiaru i uczyniwszy sobie z popełnienia
przestępstw stałe źródło dochodu, wbrew przepisom ustawy, uczestniczył w obrocie
znacznymi ilościami środków odurzających w postaci łącznie nie mniej niż 15
kilogramów marihuany, które to środki nabył od P. F. podczas 6 transakcji, celem
dalszego wprowadzenia do obrotu, tj. o czyn z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29
lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. i art. 65 § 1 k.k.
W akcie oskarżenia umieszczony został, na podstawie art. 335 § 1 k.p.k.,
uzgodniony z Ł. S. wniosek o skazanie go bez przeprowadzenia rozprawy.
Sąd Rejonowy w S., po przeprowadzeniu posiedzenia w dniu 18 kwietnia
2012 r., wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2012 r., uwzględniając wniosek zawarty w
akcie oskarżenia, uznał Ł. S. za winnego popełniania zarzuconego mu czynu, który
zakwalifikował z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu
narkomanii w brzmieniu ustawy przed zmianą z dnia 9 grudnia 2011 r. w zw. z art.
12 k.k. i art. 65 § 1 k.k. i skazał go na karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności
oraz grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych po 50 zł jedna stawka. Na mocy
art. 343 § 1 i § 2 pkt 2 k.p.k. sąd wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo
zawiesił oskarżonemu na okres próby 6 1at. Sąd na podstawie art. 45 k.k. orzekł
wobec oskarżonego przepadek uzyskanej korzyści majątkowej w kwocie 30 000 zł.
Na mocy art. 627 k.p.k. w zw. z art. 633 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 4, pkt 5 i art. 3
ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tj. Dz. U.
Nr 49, poz. 223 z 1983 r. ze zm.) zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu
Państwa koszty sądowe obejmujące opłatę w wysokości 1400 zł oraz tytułem
kosztów postępowania kwotę 712,50 zł.
Wyrok ten nie został zaskarżony przez żadną ze stron i uprawomocnił się w
dniu 2 maja 2012 r., tj. wraz z upływem terminu określonego w art. 422 § 1 k.p.k.
Od wyroku Sądu Rejonowego w S. kasację wywiódł, na niekorzyść Ł. S., z
zachowaniem terminu określonego w art. 524 § 3 k.p.k., Prokurator Generalny -
podnosząc zarzut rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia
przepisów prawa karnego procesowego – art. 343 § 7 k.p.k. w zw. z art. 335 § 1
k.p.k., polegające na uwzględnieniu zawartego w akcie oskarżenia wadliwie
sformułowanego wniosku prokuratora o skazanie Ł. S. za popełnienie czynu z art.
56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr
179, poz. 1485 ze zm.) w zw. z art. 12 k.k. i art. 65 § 1 k.k. bez przeprowadzenia
rozprawy i wydaniu wyroku zgodnego z tym wnioskiem skutkujące rażącym
3
naruszeniem przepisu prawa materialnego – art. 73 § 2 k.k. – na skutek –
zaniechania orzeczenia wobec Ł. S., skazanego m.in. na karę 3 lat i 6 miesięcy
pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby
6 lat, przewidzianego w tym przepisie obligatoryjnego dozoru kuratora.
W związku z tak przedstawionym zarzutem, Prokurator Generalny wniósł o
uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania
Sądowi Rejonowemu w S.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja Prokuratora Generalnego jest zasadna.
Rację ma skarżący, że wyrok Sądu Rejonowego w S. zapadł z rażącym i
mającym wpływ na jego treść naruszeniem przepisów prawa wskazanych w
zarzucie kasacji.
Nie ulega wątpliwości, że w świetle art. 347 § 7 k.p.k. sąd, do którego
skierowano akt oskarżenia zawierający wniosek złożony w trybie art. 335 § 1 k.p.k.,
jest zobligowany do kontroli jego poprawności formalnej i merytorycznej. Kontrola ta
winna więc obejmować między innymi, czy propozycje zawarte we wniosku
prokuratora pozostają w zgodzie z przepisami prawa materialnego. Dotyczy to
również sytuacji, gdy we wniosku nie uwzględniono rozstrzygnięć, które w związku
z przypisaniem oskarżonemu określonego czynu mają charakter obligatoryjny.
W przypadku, gdy wniosek nie jest zgodny z obowiązującymi przepisami sąd
nie może go uwzględnić. Tym samym, zgodnie z treścią art. 343 § 7 kpk sprawa
podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych, chyba że dojdzie do konwalidującego
nieprawidłowości zmodyfikowania wniosku przez prokuratora za zgodą
oskarżonego, co możliwe jest na posiedzeniu wskazanym art. 343 k.p.k.
W przedmiotowej sprawie sąd meriti akceptując wniosek przedstawiony
przez prokuratora w akcie oskarżenia, nie dokonał jego prawidłowej kontroli i nie
dostrzegł, że prowadzi on do naruszenia dyspozycji art. 73 § 2 k.k., zgodnie z którą
dozór jest obowiązkowy wobec między innymi sprawcy określonego w art. 64 § 2
k.k. Przy czym wskazane naruszenie jawi się jako oczywiste wobec treści art. 65 §
1 k.k. zgodnie, z którym przepisy dotyczące wymiaru kary, środków karnych oraz
środków związanych z poddaniem sprawcy próbie, przewidziane wobec sprawcy
określonego w art. 64 § 2 kk stosuje się także do sprawcy, który z popełnienia
przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu. Istotnym jest, że w niniejszej
sprawie, Ł. S. został oskarżony o czyn zakwalifikowany z zastosowaniem przepisu
4
art. 65 § 1 k.k., wobec zarzucenia mu, że z popełnienia przestępstwa, polegającego
na uczestniczeniu w obrocie znacznymi ilościami środków odurzających uczynił
sobie stałe źródło dochodu.
Wobec tego, uwzględnienie przez Sąd Rejonowy w S. wniosku prokuratora,
bez wykorzystania uprawnień do zainicjowania jego zmiany, doprowadziło do
wydania wyroku obarczonego rażącym naruszeniem przepisów prawa wskazanych
w zarzucie kasacji. Uchybienia te miały rażący charakter i niewątpliwy wpływ na
treść wyroku. Mając to na względzie, Sąd Najwyższy uchylił zaskarżone orzeczenie
i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w S., który
doprowadzi do takiego skorygowania wniosku prokuratora, za zgodą oskarżonego,
na posiedzeniu o jakim mowa w art. 343 k.p.k., aby jego kształt był zgodny z
przepisami prawa materialnego albo przekaże sprawę do rozpoznania na
rozprawie.
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w części dyspozytywnej wyroku.
Rozstrzygnięcie o kosztach sądowych postępowania kasacyjnego
uzasadnione jest treścią art. 638 k.p.k.