I CSK 446/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 446/12
POSTANOWIENIE
Dnia 22 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie z powództwa Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
przeciwko BRE Bank S.A. z siedzibą w W.
o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 22 stycznia 2013 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 10 lutego 2012 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
zasądza od pozwanego Banku na rzecz strony powodowej
kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów
postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
W sprawie nie zachodzi żadna z przesłanek uzasadniających przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania. Skarżący opiera wniosek o przyjęcie skargi
kasacyjnej na istnieniu zagadnienia prawnego związanego z koniecznością
ustalenia, czy w postępowaniu o uznanie za niedozwolone postanowień wzorca
umownego dopuszczalne jest wydanie przez sąd drugiej instancji orzeczenia
reformatoryjnego w sytuacji, gdy sąd pierwszej instancji oddalił żądanie jedynie
w oparciu o brak jednej z przesłanek dopuszczalności abuzywności bez kontroli
pozostałych przesłanek. Postawione zagadnienie prawne nie może być uznane za
istotne, gdyż sprawdza się ono do pytania o przyjęty w polskim prawie procesowym
model apelacji cywilnej. Nie budzi zaś wątpliwości, że model ten polega na
przyznaniu sądowi drugiej instancji tożsamych kompetencji orzeczniczych,
co sądowi pierwszej instancji (apelacja pełna). Sąd drugiej instancji ma więc nie
tylko prawo ale wręcz obowiązek odmiennie ocenić zebrany w sprawie materiał
i wydać własne rozstrzygnięcie w sprawie. Oznacza to w oczywisty sposób,
że zakres kwestii rozstrzyganych przez sąd drugiej instancji może różnić się od
rozpoznawanego przez sąd drugiej instancji. Jedynie w razie, gdy sąd pierwszej
instancji nie rozpoznałby istoty sprawy, sąd drugiej instancji ma uprawnienie do
uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania (art. 386 § 4 k.p.c.).
W niniejszej sprawie nie można jednak było o tym mówić, gdyż sąd pierwszej
instancji rozpoznał żądanie i zajął co do niego merytoryczne stanowisko uznając
kwestionowane postanowienie umowne za niestanowiące klauzuli abuzywnej (k. 7
uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego).
3
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 1 k.p.c. a contrario).
O kosztach postępowania kasacyjnego Sąd Najwyższy orzekł na podstawie
art. 98 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 22 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie z powództwa Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
przeciwko BRE Bank S.A. z siedzibą w W.
o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 22 stycznia 2013 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 10 lutego 2012 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
zasądza od pozwanego Banku na rzecz strony powodowej
kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów
postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
W sprawie nie zachodzi żadna z przesłanek uzasadniających przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania. Skarżący opiera wniosek o przyjęcie skargi
kasacyjnej na istnieniu zagadnienia prawnego związanego z koniecznością
ustalenia, czy w postępowaniu o uznanie za niedozwolone postanowień wzorca
umownego dopuszczalne jest wydanie przez sąd drugiej instancji orzeczenia
reformatoryjnego w sytuacji, gdy sąd pierwszej instancji oddalił żądanie jedynie
w oparciu o brak jednej z przesłanek dopuszczalności abuzywności bez kontroli
pozostałych przesłanek. Postawione zagadnienie prawne nie może być uznane za
istotne, gdyż sprawdza się ono do pytania o przyjęty w polskim prawie procesowym
model apelacji cywilnej. Nie budzi zaś wątpliwości, że model ten polega na
przyznaniu sądowi drugiej instancji tożsamych kompetencji orzeczniczych,
co sądowi pierwszej instancji (apelacja pełna). Sąd drugiej instancji ma więc nie
tylko prawo ale wręcz obowiązek odmiennie ocenić zebrany w sprawie materiał
i wydać własne rozstrzygnięcie w sprawie. Oznacza to w oczywisty sposób,
że zakres kwestii rozstrzyganych przez sąd drugiej instancji może różnić się od
rozpoznawanego przez sąd drugiej instancji. Jedynie w razie, gdy sąd pierwszej
instancji nie rozpoznałby istoty sprawy, sąd drugiej instancji ma uprawnienie do
uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania (art. 386 § 4 k.p.c.).
W niniejszej sprawie nie można jednak było o tym mówić, gdyż sąd pierwszej
instancji rozpoznał żądanie i zajął co do niego merytoryczne stanowisko uznając
kwestionowane postanowienie umowne za niestanowiące klauzuli abuzywnej (k. 7
uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego).
3
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 1 k.p.c. a contrario).
O kosztach postępowania kasacyjnego Sąd Najwyższy orzekł na podstawie
art. 98 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.