Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II KK 313/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 7 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Kazimierz Klugiewicz
SSN Michał Laskowski
Protokolant Anna Janczak
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Mieczysława Tabora,
w sprawie J. S.
ukaranej z art. 86 § 1 k.w. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 7 lutego 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku Sądu Rejonowego w G. z dnia 2 lutego 2012 r,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę obwinionej J.
S. przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi
Rejonowemu w G.
UZASADNIENIE
J. S. została obwiniona o to, że:
- w dniu 7 stycznia 2012 roku około godziny 0:05 w miejscowości A., na ul. N.,
kierując samochodem marki VW Golf znajdowała się w stanie po użyciu
alkoholu (I - 0,23 mg/l, 11-0,18 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) i nie
zachowując należytej ostrożności wjechała do przydrożnego rowu, a
2
następnie uderzyła w betonowy przepust stanowiący dojazd do posesji nr 8c
powodując jego uszkodzenie, czym spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa
w ruchu drogowym;
- w tym samym miejscu i czasie kierowała samochodem marki VW Golf, nie
posiadając przy sobie dokumentów wymaganych podczas kontroli w postaci
polisy obowiązkowego ubezpieczenia OC pojazdu,
tj. o czyn z art. 86 § 2 i 3 k.w. oraz art. 95 k.w.
Wyrokiem nakazowym z dnia 2 lutego 2012 roku, Sąd Rejonowy uznał
obwinioną J. S. za winną popełnienia zarzucanych jej czynów, z tym, że ustalił, iż
pierwszy z czynów stanowi przestępstwo z art. 86 § 1 k.w. i za to na podstawie art.
86 § 1 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w. wymierzył jej karę 6 (sześciu) miesięcy
ograniczenia wolności wraz z obowiązkiem świadczenia w powyższym okresie
nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu)
godzin w stosunku miesięcznym. Na podstawie art. 86 § 3 k.w. w zw. z art. 29 § 2
k.w. orzekł wobec obwinionej środek karny w postaci zakazu prowadzenia
wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 (sześciu) miesięcy.
Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 6 kwietnia 2012 r.
Kasację na korzyść obwinionej złożył Prokurator Generalny. Zaskarżając
wyrok w całości zarzucił mu:
- rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie przepisów prawa
materialnego - art. 86 § 1 k.w. poprzez jego błędne zastosowanie, w sytuacji,
gdy czyn obwinionej wypełniał znamiona wykroczenia z art. 86 § 2 k.w. oraz
polegające na wymierzeniu J. S. na podstawie art. 86 § 1 k.w. kary 6 miesięcy
ograniczenia wolności, tj. kary nieprzewidzianej w tym przepisie, a także
powyżej przewidzianego ustawowego zagrożenia w art. 20 § 1 k.w.
W konkluzji w kasacji został sformułowany wniosek o uchylenie
zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Kasację poparł na rozprawie prokurator Prokuratury Generalnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest zasadna, aczkolwiek z uwagi na jej kierunek, mogła zostać
rozpoznana tylko w zakresie zarzutu obrazy art. 86 § 1 k.w. w zw. z art. 20 § 1 k.w.
Natomiast pierwsza część zarzutu nie mogła zostać merytorycznie rozpatrzona,
albowiem w tej części wskazane uchybienie w postępowaniu sądu meriti zostało
popełnione na korzyść obwinionej, a poprawienie kwalifikacji prawnej czynu z art.
3
86 § 1 k.w. na art. 86 § 2 k.w. byłoby działaniem na niekorzyść obwinionej. Wbrew
twierdzeniom wyrażanym w końcowej części uzasadnienia kasacji, poprawieniu
kwalifikacji prawnej tego czynu na art. 86 § 2 k.w. sprzeciwia się zakaz ujęty w art.
455 zd. drugie k.p.k., mający zastosowanie w postępowaniu w sprawach o
wykroczenia z mocy art. 112 k.p.w. w zw. z art.109 § 2 k.p.w. Ma natomiast rację
Prokurator Generalny, że orzeczenie kary ograniczenia wolności, jako kary
wymierzonej na podstawie art. 9 § 2 k.w. za oba wykroczenia, w wysokości 6
miesięcy, nastąpiło z rażącym naruszeniem art. 20 § 1 k.w., albowiem przepis ten
przewiduje tylko jeden wymiar tej kary, tj. miesiąc ograniczenia wolności. Nie trzeba
przy tym szerzej wykazywać wpływu naruszenia tego przepisu na treść wyroku.
Skoro w tym zakresie zarzut kasacji okazał się zasadny, a uchybienie to dotyczy
wymierzenia kary za oba wykroczenia, to zaskarżony wyrok należało uchylić w
całości i sprawę przekazać do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w G.
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy sąd wymierzy karę zgodnie z zasadami
obowiązującymi w Kodeksie wykroczeń, pamiętając także, iż pierwszy czyn nie jest
– jak wynika z treści wyroku – przestępstwem, a z uwagi na kierunek kasacji
powinien mieć na uwadze, iż nie będzie mógł poprawić kwalifikacji prawnej
pierwszego wykroczenia na art. 86 § 2 k.w.
Z tych powodów należało orzec jak w wyroku.