III KO 120/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:08-02-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III KO 20/03
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KO 120/12
POSTANOWIENIE
Dnia 7 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej (przewodniczący)
SSN Rafał Malarski
SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca)
w sprawie W. Z. K.
oskarżonego o przestępstwo z art. 178a § 1 kk i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 7 lutego 2013 r.,
wniosku Sądu Rejonowego K.
z dnia 11 grudnia 2012 r.,
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
na podstawie art. 37 kpk
postanowił:
przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w S.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w K. postanowieniem z dnia 11 grudnia 2012 r. wystąpił do
Sądu Najwyższego z wnioskiem o przekazanie sprawy innemu sądowi
równorzędnemu, spoza obszaru właściwości Sądu Okręgowego w L. podnosząc,
że do też Sądu wpłynął akt oskarżenia przeciwko sędziemu Sądu Okręgowego w L.
w stanie spoczynku o popełnienie przestępstw z art. 178a § 1 k.k., art. 222 § 1 k.k. i
art. 226 § 1 k.k. Zdaniem Sądu występującego z wnioskiem okoliczność, że
oskarżonym jest sędzia w stanie spoczynku, który sprawował urząd sędziego Sądu
Okręgowego w L. i na płaszczyźnie służbowej zetknął się z sędziami tego Sądu i
sędziami innych sądów okręgu l./…/, wskazuje na konieczność przekazania sprawy
innemu sądowi równorzędnemu spoza właściwości Sądu Okręgowego w L. z uwagi
na dobro wymiaru sprawiedliwości.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek Sądu Rejonowego w K. jest zasadny. Rzeczywiście w sytuacji, gdy
oskarżonym jest sędzia Sądu Okręgowego w L. w stanie spoczynku, który orzekał
w tym Sądzie oraz pełnił funkcję Wiceprezesa tego Sądu, a więc pozostał w
kontaktach zawodowych z sędziami okręgu Sądu Okręgowego w L., to w odbiorze
społecznym może powstać nieuzasadnione przekonanie, że sprawa zostanie
rozpoznana w sposób nieobiektywny. To z kolei może prowadzić do niezasadnych
komentarzy i ocen podważających bezstronność tych sędziów. Dlatego też w
orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazuje się, że dobrem wymiaru
sprawiedliwości, stanowiącym przesłankę skorzystania z instytucji określonej w art.
37 k.p.k. jest również, a może nawet przede wszystkim, potrzeba uniknięcia
jakichkolwiek sugestii, że proces w danej sprawie mógłby być prowadzony w
sposób nieobiektywny (por. postanowienie SN z dnia 2 lipca 2003 r., sygn. akt III
KO 20/03, LEX nr 78821).
Z tych też względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 7 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej (przewodniczący)
SSN Rafał Malarski
SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca)
w sprawie W. Z. K.
oskarżonego o przestępstwo z art. 178a § 1 kk i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 7 lutego 2013 r.,
wniosku Sądu Rejonowego K.
z dnia 11 grudnia 2012 r.,
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
na podstawie art. 37 kpk
postanowił:
przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w S.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w K. postanowieniem z dnia 11 grudnia 2012 r. wystąpił do
Sądu Najwyższego z wnioskiem o przekazanie sprawy innemu sądowi
równorzędnemu, spoza obszaru właściwości Sądu Okręgowego w L. podnosząc,
że do też Sądu wpłynął akt oskarżenia przeciwko sędziemu Sądu Okręgowego w L.
w stanie spoczynku o popełnienie przestępstw z art. 178a § 1 k.k., art. 222 § 1 k.k. i
art. 226 § 1 k.k. Zdaniem Sądu występującego z wnioskiem okoliczność, że
oskarżonym jest sędzia w stanie spoczynku, który sprawował urząd sędziego Sądu
Okręgowego w L. i na płaszczyźnie służbowej zetknął się z sędziami tego Sądu i
sędziami innych sądów okręgu l./…/, wskazuje na konieczność przekazania sprawy
innemu sądowi równorzędnemu spoza właściwości Sądu Okręgowego w L. z uwagi
na dobro wymiaru sprawiedliwości.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek Sądu Rejonowego w K. jest zasadny. Rzeczywiście w sytuacji, gdy
oskarżonym jest sędzia Sądu Okręgowego w L. w stanie spoczynku, który orzekał
w tym Sądzie oraz pełnił funkcję Wiceprezesa tego Sądu, a więc pozostał w
kontaktach zawodowych z sędziami okręgu Sądu Okręgowego w L., to w odbiorze
społecznym może powstać nieuzasadnione przekonanie, że sprawa zostanie
rozpoznana w sposób nieobiektywny. To z kolei może prowadzić do niezasadnych
komentarzy i ocen podważających bezstronność tych sędziów. Dlatego też w
orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazuje się, że dobrem wymiaru
sprawiedliwości, stanowiącym przesłankę skorzystania z instytucji określonej w art.
37 k.p.k. jest również, a może nawet przede wszystkim, potrzeba uniknięcia
jakichkolwiek sugestii, że proces w danej sprawie mógłby być prowadzony w
sposób nieobiektywny (por. postanowienie SN z dnia 2 lipca 2003 r., sygn. akt III
KO 20/03, LEX nr 78821).
Z tych też względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w postanowieniu.