III KZ 97/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-02-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KZ 97/12
POSTANOWIENIE
Dnia 7 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej
na posiedzeniu w trybie art. 545 § 1 k.p.k. w zw. z art. 530 § 3 k.p.k.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 7 lutego 2013r.
w sprawie D. C.,
zażalenia wniesionego przez skazanego,
na zarządzenie Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego z dnia 27 listopada 2012r., o odmowie przyjęcia osobistego
wniosku skazanego o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem
Sądu Okręgowego w G. w sprawie V Ka …,
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Przedmiotem kontroli instancyjnej w niniejszej sprawie może być wyłącznie
kwestia prawnej prawidłowości zaskarżonego zarządzenia. Wszelkie wywody
autora zażalenia wyrażające jego przekonanie o wystąpieniu podstaw do
wznowienia postępowania i nieprawidłowości wyroku łącznego pozostać muszą
poza kognicją obecnego postępowania zażaleniowego.
To ustawodawca w przepisie art. 545 § 2 k.p.k. przesądził, że w sprawach o
wznowienie postępowania, obowiązuje tzw. przymus adwokacki. To ustawowe
wymaganie formalne powoduje, że wnioski osobiste skazanych o wznowienie
postępowania nie mogą podlegać merytorycznemu rozpoznaniu. Taka też sytuacja
procesowa wystąpiła w niniejszej sprawie, a zaskarżone zarządzenie wydane
2
zostało właśnie na skutek nieusunięcia braku formalnego, to jest niesporządzenia i
niepodpisania wniosku przez adwokata.
Podkreślić należy, że wydanie tego zarządzenia poprzedzone zostało
prawidłowo przebiegającymi czynnościami procesowymi. Wyznaczono skazanemu
obrońcę z urzędu. Złożył on pismo procesowe informujące o braku podstaw
prawnych do złożenia wniosku o wznowienie postępowania wraz z opinią (k.28-32).
Do zajęcia takiego suwerennego stanowiska uprawniał obrońcę przepis art. 84 § 3
k.p.k. Skazanego wezwano do usunięcia braku formalnego, a wobec jego
nieuzupełnienia, wydano zarządzenie o odmowie przyjęcia osobistego wniosku D.
C. o wznowienie postępowania.
Na marginesie zauważyć można, że zarzuty skarżącego wobec
wyznaczonego z urzędu obrońcy nie znajdują uzasadnienia w udokumentowanych
w aktach sprawy podjętych przez niego czynnościach – zapoznaniu się z aktami
sprawy (k.26-27) oraz sporządzeniu szczegółowej opinii prawnej (k.29-32). Nadto
watro też wskazać, że stanowisko wyrażone przez Sąd Najwyższy w
przedstawionym przez skazanego wyroku z dnia 6 września 2000r., III KKN 340/00,
w istotnym stopniu straciło na aktualności po wydaniu przez Sąd Najwyższy
uchwały w składzie siedmiu sędziów w dniu 25 lutego 2005r., I KZP 36/04, OSNKW
2005, z.2, poz.13, czego wyrazem było choćby postanowienie Sądu Najwyższego z
dnia 24 sierpnia 2012r., III KK 52/12, Lex nr 1220872.
W tym stanie rzeczy trzeba stwierdzić, że zaskarżone zarządzenie
znajdowało pełne podstawy faktyczne i prawne, co implikowało orzeczenie o
utrzymaniu go w mocy.
POSTANOWIENIE
Dnia 7 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej
na posiedzeniu w trybie art. 545 § 1 k.p.k. w zw. z art. 530 § 3 k.p.k.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 7 lutego 2013r.
w sprawie D. C.,
zażalenia wniesionego przez skazanego,
na zarządzenie Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego z dnia 27 listopada 2012r., o odmowie przyjęcia osobistego
wniosku skazanego o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem
Sądu Okręgowego w G. w sprawie V Ka …,
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Przedmiotem kontroli instancyjnej w niniejszej sprawie może być wyłącznie
kwestia prawnej prawidłowości zaskarżonego zarządzenia. Wszelkie wywody
autora zażalenia wyrażające jego przekonanie o wystąpieniu podstaw do
wznowienia postępowania i nieprawidłowości wyroku łącznego pozostać muszą
poza kognicją obecnego postępowania zażaleniowego.
To ustawodawca w przepisie art. 545 § 2 k.p.k. przesądził, że w sprawach o
wznowienie postępowania, obowiązuje tzw. przymus adwokacki. To ustawowe
wymaganie formalne powoduje, że wnioski osobiste skazanych o wznowienie
postępowania nie mogą podlegać merytorycznemu rozpoznaniu. Taka też sytuacja
procesowa wystąpiła w niniejszej sprawie, a zaskarżone zarządzenie wydane
2
zostało właśnie na skutek nieusunięcia braku formalnego, to jest niesporządzenia i
niepodpisania wniosku przez adwokata.
Podkreślić należy, że wydanie tego zarządzenia poprzedzone zostało
prawidłowo przebiegającymi czynnościami procesowymi. Wyznaczono skazanemu
obrońcę z urzędu. Złożył on pismo procesowe informujące o braku podstaw
prawnych do złożenia wniosku o wznowienie postępowania wraz z opinią (k.28-32).
Do zajęcia takiego suwerennego stanowiska uprawniał obrońcę przepis art. 84 § 3
k.p.k. Skazanego wezwano do usunięcia braku formalnego, a wobec jego
nieuzupełnienia, wydano zarządzenie o odmowie przyjęcia osobistego wniosku D.
C. o wznowienie postępowania.
Na marginesie zauważyć można, że zarzuty skarżącego wobec
wyznaczonego z urzędu obrońcy nie znajdują uzasadnienia w udokumentowanych
w aktach sprawy podjętych przez niego czynnościach – zapoznaniu się z aktami
sprawy (k.26-27) oraz sporządzeniu szczegółowej opinii prawnej (k.29-32). Nadto
watro też wskazać, że stanowisko wyrażone przez Sąd Najwyższy w
przedstawionym przez skazanego wyroku z dnia 6 września 2000r., III KKN 340/00,
w istotnym stopniu straciło na aktualności po wydaniu przez Sąd Najwyższy
uchwały w składzie siedmiu sędziów w dniu 25 lutego 2005r., I KZP 36/04, OSNKW
2005, z.2, poz.13, czego wyrazem było choćby postanowienie Sądu Najwyższego z
dnia 24 sierpnia 2012r., III KK 52/12, Lex nr 1220872.
W tym stanie rzeczy trzeba stwierdzić, że zaskarżone zarządzenie
znajdowało pełne podstawy faktyczne i prawne, co implikowało orzeczenie o
utrzymaniu go w mocy.