V KK 323/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-03-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 323/12
POSTANOWIENIE
Dnia 6 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Eugeniusz Wildowicz
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 6 lutego 2013 r.
sprawy A. G.
skazanego z art. 177 § 2 k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 8 maja 2012 r.,
zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w S.
z dnia 11 stycznia 2012 r.
p o s t a n o w i ł
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. obciążyć skazanego kosztami sądowymi postępowania
kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w K., po rozpoznaniu apelacji wniesionych przez prokuratora,
oskarżycielkę posiłkową i pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych, wyrokiem z dnia
8 maja 2012 r., zmienił wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 11 stycznia 2012 r.
m.in. w ten sposób, że uchylił rozstrzygnięcie o warunkowym zawieszeniu
wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary 2 lat pozbawienia wolności.
Kasację od tego wyroku wniósł obrońca skazanego. Zarzucił wyrokowi:
1. rażące naruszenie prawa materialnego, art. 53 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 58 § 1 k.k.
poprzez uznanie, że okoliczności podmiotowo-przedmiotowe nakazywały
2
orzeczenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności oraz uznanie, że jedynie
bezwzględna kara pozbawienia wolności może spełnić wobec oskarżonego cele
kary,
2. rażące naruszenie prawa procesowego, tj. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie
dowolnej oceny całokształtu okoliczności sprawy, w tym również okoliczności
przemawiających na korzyść oskarżonego wbrew zasadom wyrażonym w tym
przepisie.
Wskazując na powyższe wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie
sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w K.
Prokurator Prokuratury Okręgowej wniósł o oddalenie kasacji jako oczywiście
bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście bezzasadna.
Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu naruszenia art. 7 k.p.k. wskazać
należy, że Sąd drugiej instancji wyraźnie zaznaczył, iż wniesione w tej sprawie
apelacje (wszystkie na niekorzyść oskarżonego) uwzględnił jedynie w zakresie
wymiaru kary. Sąd odwoławczy nie uzupełniał przewodu sądowego w trybie art.
452 § 2 k.p.k., nie przeprowadzał na rozprawie odwoławczej żadnych dowodów
oraz nie dokonywał nowych ustaleń faktycznych. W takiej konfiguracji procesowej
zarzut naruszenia przez ten Sąd art. 7 k.p.k. jest bezzasadny w stopniu
oczywistym. Zarzut taki może być bowiem skutecznie podnoszony w postępowaniu
kasacyjnym tylko wówczas, gdy sąd odwoławczy czynił samodzielne ustalenia
faktyczne, co nie miało miejsca w sprawie niniejszej.
Sąd Okręgowy nie uchybił też normom z art. 53 § 1 i § 2 oraz art. 58 § 1 k.k.
Uwzględniając zawarty w apelacjach oskarżycielki posiłkowej i pełnomocnika
oskarżycieli posiłkowych zarzut rażącej niewspółmierności kary, w sposób
odpowiadający regule z art. 457 § 3 k.p.k. uzasadnił, dlaczego kara pozbawienia
wolności orzeczona z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie spełnia celów
kary (s. 9-10 uzasadnienia). Zatem i ten zarzut obrońcy skazanego, który - jako w
istocie ograniczający się do kwestionowania zasad sądowego wymiaru kary - ma
charakter zarzutu dotyczącego niewspółmierności kary (taki nie może zaś stanowić
podstawy kasacji), jest oczywiście bezzasadny.
3
Kierując się powyższym, Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu. O
kosztach sądowych postepowania kasacyjnego rozstrzygnięto na podstawie art.
636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k.
POSTANOWIENIE
Dnia 6 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Eugeniusz Wildowicz
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 6 lutego 2013 r.
sprawy A. G.
skazanego z art. 177 § 2 k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 8 maja 2012 r.,
zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w S.
z dnia 11 stycznia 2012 r.
p o s t a n o w i ł
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. obciążyć skazanego kosztami sądowymi postępowania
kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w K., po rozpoznaniu apelacji wniesionych przez prokuratora,
oskarżycielkę posiłkową i pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych, wyrokiem z dnia
8 maja 2012 r., zmienił wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 11 stycznia 2012 r.
m.in. w ten sposób, że uchylił rozstrzygnięcie o warunkowym zawieszeniu
wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary 2 lat pozbawienia wolności.
Kasację od tego wyroku wniósł obrońca skazanego. Zarzucił wyrokowi:
1. rażące naruszenie prawa materialnego, art. 53 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 58 § 1 k.k.
poprzez uznanie, że okoliczności podmiotowo-przedmiotowe nakazywały
2
orzeczenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności oraz uznanie, że jedynie
bezwzględna kara pozbawienia wolności może spełnić wobec oskarżonego cele
kary,
2. rażące naruszenie prawa procesowego, tj. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie
dowolnej oceny całokształtu okoliczności sprawy, w tym również okoliczności
przemawiających na korzyść oskarżonego wbrew zasadom wyrażonym w tym
przepisie.
Wskazując na powyższe wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie
sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w K.
Prokurator Prokuratury Okręgowej wniósł o oddalenie kasacji jako oczywiście
bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście bezzasadna.
Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu naruszenia art. 7 k.p.k. wskazać
należy, że Sąd drugiej instancji wyraźnie zaznaczył, iż wniesione w tej sprawie
apelacje (wszystkie na niekorzyść oskarżonego) uwzględnił jedynie w zakresie
wymiaru kary. Sąd odwoławczy nie uzupełniał przewodu sądowego w trybie art.
452 § 2 k.p.k., nie przeprowadzał na rozprawie odwoławczej żadnych dowodów
oraz nie dokonywał nowych ustaleń faktycznych. W takiej konfiguracji procesowej
zarzut naruszenia przez ten Sąd art. 7 k.p.k. jest bezzasadny w stopniu
oczywistym. Zarzut taki może być bowiem skutecznie podnoszony w postępowaniu
kasacyjnym tylko wówczas, gdy sąd odwoławczy czynił samodzielne ustalenia
faktyczne, co nie miało miejsca w sprawie niniejszej.
Sąd Okręgowy nie uchybił też normom z art. 53 § 1 i § 2 oraz art. 58 § 1 k.k.
Uwzględniając zawarty w apelacjach oskarżycielki posiłkowej i pełnomocnika
oskarżycieli posiłkowych zarzut rażącej niewspółmierności kary, w sposób
odpowiadający regule z art. 457 § 3 k.p.k. uzasadnił, dlaczego kara pozbawienia
wolności orzeczona z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie spełnia celów
kary (s. 9-10 uzasadnienia). Zatem i ten zarzut obrońcy skazanego, który - jako w
istocie ograniczający się do kwestionowania zasad sądowego wymiaru kary - ma
charakter zarzutu dotyczącego niewspółmierności kary (taki nie może zaś stanowić
podstawy kasacji), jest oczywiście bezzasadny.
3
Kierując się powyższym, Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu. O
kosztach sądowych postepowania kasacyjnego rozstrzygnięto na podstawie art.
636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k.