Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 351/12
POSTANOWIENIE
Dnia 12 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Lech Paprzycki
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 kpk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 12 lutego 2013 r.,
sprawy R. J.
skazanego z art. 158 § 1 kk i inne kk
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w S.
z dnia 24 kwietnia 2012 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w C.
z dnia 20 grudnia 2011 r.,
p o s t a n o w i ł
1. oddala kasację obrońcy skazanego R. J. jako oczywiście
bezzasadną;
2. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. A. Kancelaria
Adwokacka w C. 442,80 (czterysta czterdzieści dwa złote
osiemdziesiąt groszy) w tym 23 % VAT za sporządzenie i
wniesienie kasacji;
3. zwalnia skazanego R.J. od ponoszenia kosztów sądowych
postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w S., wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2012 r., utrzymał w mocy
wyrok Sądu Rejonowego w C. z dnia 20 grudnia 2011 r., którym R.J., za
przestępstwa zakwalifikowane z art. 158 § 1 i inne kk, skazany został na karę
łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Od powyższego wyroku Sądu Okręgowego, kasację na korzyść skazanego
wniósł jego obrońca, i, zarzucając „rażące naruszenie przepisów prawa
2
procesowego: a) art. 6 kpk poprzez dwukrotną odmowę przyznania obrońcy z
urzędu R. J. przez Sąd I instancji i kolejną odmowę przez Sąd II instancji, pomimo
ciężkiej sytuacji finansowej i osadzenia w zakładzie karnym oskarżonego, co miało
niewątpliwie wpływ na treść wyroku, b) art. 2 § 2 kpk, art. 167 kpk, art. 170 § 1 kpk i
366 § 1 kpk poprzez nie rozpoznanie wniosku dowodowego złożonego przez J. na
rozprawie w dniu 13 września 2011 r. o ponowne przesłuchanie pokrzywdzonego
S. I. także w apelacji – co pozbawiło J. możliwości obrony swych praw i miało
bezpośredni wpływ na treść wyroku, c) art. 424 § 1 kpk, art. 457 § 3 kpk poprzez
niewypowiedzenie się co do wnioskowanego dowodu przez J. w uzasadnieniach
wyroków obu instancji, d) art. 451 kpk, 453 kpk oraz art. 6 kpk poprzez
uniemożliwienie udziału oskarżonemu w rozprawie apelacyjnej pomimo złożenia
wniosku w apelacji o przesłuchanie pokrzywdzonego, które w realiach sprawy
pozbawiło J. możliwości obrony swych praw i miało istotny wpływ na treść
zaskarżonego kasacją wyroku”, wniósł o uchylenie wyroków Sądów obu instancji i
przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.
Prokurator Prokuratury Okręgowej, w odpowiedzi na kasację, wniósł o jej
oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja obrońcy skazanego R. J. jest oczywiście bezzasadna, w rozumieniu
arat. 535 § 3 kpk, i jako taka została oddalona, natomiast skazany został zwolniony
od ponoszenia kosztów sądowych postępowania kasacyjnego. Sporządzenie i
wniesienie w tej sprawie kasacji przez obrońcę z urzędu, uzasadniało zasądzenie
stosownego wynagrodzenia.
Bezzasadny, i to w stopniu oczywistym, jest zarzut z punktu a) kasacji.
Pomijając nawet to, że nie zostało wskazane konkretnie w jaki sposób, w tej
sprawie, nieuczestniczenie obrońcy, wyznaczonego z urzędu, mogło mieć wpływ na
treść zaskarżonego wyroku (art. 438 pkt 1 kpk), to istotne jest tylko to, że Sądy obu
instancji, nie uwzględniając wniosku ówczesnego oskarżonego o wyznaczenie
takiego obrońcy, wskazywały okoliczności, które świadczyły o tym, że oskarżony
ma wystarczające środki finansowe, żeby ustanowić obrońcę z wyboru – regularne
uzyskiwanie wynagrodzenia oraz to, że nie miał on nikogo na utrzymaniu. Z
uzasadnień kolejnych decyzji oskarżony dowiadywał się w jaki sposób powinien
wykazać rzeczywisty, jego zdaniem, stan majątkowy, czego jednak nie uczynił.
Słusznie Sądy w tej sprawie przyjmowały, że sam fakt pozbawienia oskarżonego
3
wolności nie uzasadnia wyznaczenia mu obrońcy z urzędu. Dopiero możliwość
wniesienia kasacji nakazywała, co Sąd odwoławczy uczynił, dokonanie
sprawdzenia sytuacji finansowej skazanego i ustanowienie mu obrońcy z urzędu.
Równie bezzasadne są zarzuty z punktów b) i c) kasacji. Wychodząc
naprzeciw wnioskom dowodowym R. J., Sąd udostępnił mu czytelne odpisy zeznań
pokrzywdzonego S. I. (k – 486,488, t. III). Następnie strony, w tym oskarżony,
oświadczyły, że nie wnoszą o uzupełnienie przewodu sądowego (k- 492v, t. III).
Wówczas nie było przeszkód, by złożyć wniosek o ponowne przesłuchanie tego
pokrzywdzonego w charakterze świadka. Wniosek taki nie został złożony w apelacji
oskarżonego ani odrębnie w piśmie procesowym przed rozprawą odwoławczą. W
tej sytuacji, nie było uzasadnione procesowe ustosunkowanie się Sądu
Okręgowego do zasadności ponownego przesłuchania świadka S. I., także w
uzasadnieniu wyroku. Zeznania tego świadka zostały przeanalizowane i trafnie
ocenione, co zostało potwierdzone w uzasadnieniach orzeczeń Sądów obu
instancji.
Także oczywiście bezzasadny jest zarzut z punktu d) kasacji, gdyż,
niewątpliwie (k-533,533a, t. III), oskarżony R. J. został poinformowany o możliwości
doprowadzenia go na rozprawę, ale tylko na jego żądanie, z czego jednak nie
skorzystał. Wobec tego o naruszeniu jego praw w tym zakresie nie można mówić.
Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.