Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 7/13
POSTANOWIENIE
Dnia 28 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marta Romańska (przewodniczący)
SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)
SSN Agnieszka Piotrowska
w sprawie z powództwa A. G.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezesowi Sądu Okręgowego w K.
o ochronę dóbr osobistych,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 lutego 2013 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego […]
z dnia 16 października 2012 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 16 października 2012 r. odrzucił
apelację powoda od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 17 lipca 2012 r.
Przyczyną odrzucenia było złożenie apelacji przez osobę niemogącą być
pełnomocnikiem powoda według art. 87 k.p.c. Powód samodzielnie wniósł pozew.
Na rozprawie dołączył do niego pełnomocnik, którym był niemający prawniczego
wykształcenia wolontariusz Stowarzyszenia Pokrzywdzonych przez System
Bankowy i Prawny. Do wykazania swojego umocowania przedstawił umowę
o zarządzanie majątkiem powoda co do jego roszczenia o ochronę dóbr
osobistych, które było przedmiotem sprawy oraz umowę stałego zlecenia.
Te podstawy pełnomocnictwa zostały zaakceptowane przez Sąd Okręgowy.
Pełnomocnikowi powoda wydano odpisu wyroku Sądu Okręgowego wraz
z uzasadnieniem. Następnie pełnomocnik powoda w przewidzianym terminie wniósł
apelację, która została przesłana stronie przeciwnej, a strona ta wniosła odpowiedź
na apelację.
Powód reprezentowany przez adwokata wniósł zażalenie na postanowienie
Sądu Apelacyjnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rozstrzygnięcie Sądu Apelacyjnego jest trafne, a orzeczenia powołane
przez ten Sąd w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia dobrze ilustrują
interpretację art. 87 k.p.c. w orzecznictwie Sądu Najwyższego. Sąd Apelacyjny
przekonywająco wyjaśnił, że osoba wnosząca apelację nie mogła być
pełnomocnikiem powoda. Już same bowiem umowy zawarte przez powoda
z „pełnomocnikiem” nie uzasadniały dopuszczalności pełnomocnictwa w świetle art.
87 k.p.c. Nie można bowiem zawrzeć umowy o zarządzanie majątkiem w zakresie
roszczenia o naruszenie dóbr osobistych, bo roszczenie to jest ściśle osobiste.
Poza tym z umowy stałego zlecenia nie wynikało, czego miało ono dotyczyć.
Lektura obu umów dowodziła jasno, że miały one charakter pozorny, a ich celem
było obejście art. 87 k.p.c. i umożliwienie działania za powoda osoby niebędącej
profesjonalnym pełnomocnikiem. Sąd Apelacyjny wskazał ponadto, że rzeczone
umowy zostały zawarte z osobą prawną – powołanym wyżej Stowarzyszeniem,
3
które jakby udzieliło pełnomocnictwa substytucyjnego na rzecz konkretnej osoby
działającej za powoda. Sąd Apelacyjny przypomniał, że choć w świetle art. 87 k.p.c.
osoba prawna może być stroną wymienionych tam umów zawartych z powodem,
to jednak wówczas to właśnie osoba prawna przez swoje organy powinna działać
w procesie, a jedynie wolno jej udzielić pełnomocnictwa substytucyjnego
profesjonalnemu pełnomocnikowi, co wynika z art. 87 § 2 k.p.c.
Z przedstawionych powodów orzeczono, jak w sentencji (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
db