Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 423/12
POSTANOWIENIE
Dnia 1 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2013 r.
sprawy K. J., K. K., H. Ł., J. W., Z. G., M.Ś. uniewinnionych od zarzutu popełnienia
przestępstwa z art. 267a Prawa spółdzielczego,
z powodu kasacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego T. P.,
od wyroku Sądu Okręgowego w P. z dnia 21 czerwca 2012 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w P. z dnia 6 marca 2012 r.,
postanowił
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. obciążyć oskarżyciela posiłkowego T. P. kosztami
sądowymi postępowania kasacyjnego.
U Z A S A D N I E N I E
Sąd Rejonowy w P., wyrokiem z dnia 6 marca 2012 r. uniewinnił K. J., K. K.,
H. Ł., J. W., Z. G. i M . Ś. od zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 267a Prawa
spółdzielczego. Oskarżyciel subsydiarny T. P., zaskarżając wyrok w całości na
niekorzyść oskarżonych, zarzucił naruszenie prawa procesowego w zakresie
pozostawienia bez rozpoznania jego inicjatyw dowodowych oraz nieprawidłową
ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i wniósł o uchylenie
wyroku. Sąd Okręgowy w P., po rozpoznaniu apelacji oskarżyciela subsydiarnego,
wyrokiem z dnia 21 czerwca 2012 r. utrzymał zaskarżony wyrok w mocy uznając
apelację za oczywiście bezzasadną.
Kasację od wyroku Sądu Okręgowego wniósł pełnomocnik oskarżyciela
subsydiarnego.
2
Zarzucając „rażące naruszenie prawa procesowego, tj. art. 4 k.p.k., art. 7
k.p.k. i art. 167 k.p.k., art. 366 k.p.k. i art. 368 k.p.k. wyrażające się w:
 zaniechaniu przeprowadzenia dowodów z rocznych zeznań podatkowych
oskarżonych na okoliczność pobierania przez nich bezpodstawnie talonów i
diet,
 zaniechaniu wydania decyzji odnośnie złożonego wniosku dowodowego z
przesłuchania w charakterze świadków /…/, a w konsekwencji zaniechanie
przeprowadzenia w/w dowodu,
 obrazę przepisów postepowania karnego mającą wpływ na jego treść, a
mianowicie art. 7 k.p.k., art. 366 § 1 k.p.k. oraz art. 410 k.p.k. polegającą na
dokonaniu przez Sąd dowolnej oceny przeprowadzonych dowodów z
pominięciem zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i
doświadczenia życiowego (konsekwencją czego były błędne ustalenia
faktyczne w zakresie uniewinnienia oskarżonych),
które to uchybienia miały istotny wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia”, wniósł
o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do rozpoznania Sądowi
Rejonowemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja pełnomocnika oskarżyciela subsydiarnego T. P. jest oczywiście
bezzasadna w rozumieniu art. 535 § 3 k.p.k.
Przede wszystkim należy wskazać, że tak skonstruowane przez wnoszącą
kasację zarzuty dotyczą tylko i wyłącznie orzeczenia Sądu I instancji i są całkowicie
niezgodne z wymogami określonymi w treści art. 519 k.p.k., który stanowi, iż
przedmiotem zaskarżenia może być jedynie wyrok Sądu odwoławczego. Wyrok
Sądu I instancji może być w postępowaniu kasacyjnym zaskarżony skutecznie
jedynie w sposób pośredni poprzez wykazanie uchybień, które nastąpiły w trakcie
prowadzonej zwyczajnej kontroli odwoławczej. Kasacja nie jest bowiem kolejnym
środkiem zaskarżenia przysługującym od każdego rozstrzygnięcia Sądu II instancji.
Wniesiona kasacja nie zawiera jednak zarzutów dotyczących obrazy art. 457 § 3
k.p.k. lub art. 433 § 2 k.p.k., a z uwagi na treść uzasadnienia kasacji, które w
całości poświęcone jest rozstrzygnięciu Sądu Rejonowego, nie sposób jest
rozszerzyć zakres kognicji postępowania kasacyjnego w tej sprawie, nawet przy
wykorzystaniu reguły interpretacyjnej z art. 118 k.p.k., na okoliczności związane z
regułami obowiązującymi w postępowaniu odwoławczym. Należy jedynie
3
zauważyć, że analiza uzasadnienia zaskarżonego wyroku jednoznacznie wskazuje,
że Sąd Okręgowy w P., postępując zgodnie z zasadami określonymi w art. 457 § 3
k.p.k. i art. 433 § 2 k.p.k., w sposób wyczerpujący ustosunkował się do wszystkich
zarzutów i wniosków podniesionych w apelacji oskarżyciela subsydiarnego,
wskazując równocześnie dlaczego uznał je za niezasadne.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak w części
dyspozytywnej postanowienia, obciążając oskarżyciela posiłkowego T. P. kosztami
sądowymi postępowania kasacyjnego w oparciu o przepis art. 636 § 1 i 3 k.p.k. w
zw. z art. 640 k.p.k.